Τι ζητείται σε αυτές τις εκλογές;

Οι εκλογές στις 21 Μαΐου 2023 είναι οι πρώτες που διεξάγονται σε πολιτική-κοινωνική ηρεμία και κανονικότητα, αφότου το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Α. Παπανδρέου ( ΓΑΠ ) ενέπλεξε και εδέσμευσε την πατρίδα μας στην Κατοχή των Μνημονίων ( «M.O.U.» ), από το 2010. Αυτή η γερμανοκρατούμενη πολυεθνική τραπεζοκρατική νέα Κατοχή, συνεχίστηκε από συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενίοτε με την σύμπραξη Καρατζαφέρη-ΛΑΟΣ και Κουβέλη-ΔΗΜΑΡ. Με αθλιότερη όλων την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ή Τσίπρα-Καμμένου και κορύφωσή της στην καταπάτηση του δημοψηφίσματος στις 5/7/2015 το οποίο απέρριψε μεν όλα τα μνημόνια αλλά οι Τσίπρας-Καμμένος κατεπάτησαν με την συνενοχή ΝΔ και ΚΙΝΑΛ. Επιβάλλοντας και το 3ο Μνημόνιο που ενεχυρίασε την ελληνική δημόσια περιουσία για ενενήντα εννέα ( 99 ) χρόνια στους δανειστές ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Αυτή την ανθελληνική-ανθελληνικότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, των Τσίπρα-Καμμένου, άλλως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ που κατεπάτησε ( μοναδική, παγκοσμίως ) δημοψήφισμα, που κατήργησε την φύλαξη των συνόρων της χώρας μας επ’ ονόματι της λαθρομετανάστευσης ( και της λαθροδιακίνησης ανθρώπων ), που επέβαλε την αχαλίνωτη κερδοσκοπία στην ενέργεια μέσω νεοσυσταθέντος ανεξέλεγκτου χρηματιστηρίου, που πετσόκοψε τις συντάξεις και ανέβασε στα εξήντα επτά ( 67 ) έτη την ηλικία συνταξιοδότησης, που αρνήθηκε κάθε απολογία και συγγνώμη για την εκατόμβη στο Μάτι Αττικής ( 23/7/2018 ) και που παρέδωσε, υπό ΝΑΤΟϊκή επιταγή την μακεδονική γλώσσα και ιστορία και το ίδιο το όνομα της Μακεδονίας στο σκοπιανό κρατίδιο-εξάμβλωμα, ιμπεριαλιστικών αναδιανομών στην Βαλκανική, διαδέχθηκε στις εκλογές του 2019 η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατά ειρωνεία της Ιστορίας έμελλε να είναι, η πρώτη ελληνική κυβέρνηση που από το 1974 και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, απήντησε, μόνη της-μόνον με τις διαθέσιμες ελλαδικές δυνάμεις- επί του πεδίου, με απόλυτη επιτυχία τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2020 στην απόπειρα υβριδικής τουρκικής εισβολής στα σύνορα του Έβρου και στις τουρκικές προκλήσεις στην θάλασσα του Αιγαίου. Αυτή η κυβέρνηση, σημείωσε σημαντικές προόδους στους οικονομικούς δείκτες που κατά υπερκομματική αποδοχή ταλανίζουν και αλυσσοδένουν την οικονομική μας ζωή από το 2010 ( ΓΑΠ ), προχωρώντας και σε αναδιανεμητικές πολιτικές .Η ίδια αυτή κυβέρνηση, πέραν από τις βάναυσες επιθέσεις της δια των αστυνομικών δυνάμεων στους νησιώτες μας που αντιδρούσαν στην εγκατάσταση hot spots στα νησιά τους ( όπως ακριβώς διέπραξε και η προκάτοχός της ), παρεκτράπηκε ακραία όταν με αιτιολογία την πανδημία covid-19 εδίωξε υγειονομικούς και επέβαλε πρωτοφανείς περιορισμούς στην ελεύθερη κίνηση των πολιτών ( με την σύμφωνη γνώμη σύμπασας της Αντιπολίτευσης ) και έθιξε βλάσφημα και το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας απαγορεύοντας τις κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών.

Συνοψίζοντας, διακρίνεται πως η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μία κυβέρνηση του «έξυπνου» κεφαλαίου, αυτού του κεφαλαίου που θέλει και προασπίζεται την κυριαρχία του και την αναγνώρισή του , που κατανοεί την αξία διαφύλαξης των εργαζομένων «του» και ένεκα τούτων εξοπλίζει την Ελλάδα, περιορίζει την ασύδοτη κερδοσκοπία, προσφέρει παροχές στον λαό. Έχει δε σαφή περιθώρια περαιτέρω βελτιώσεων καθώς είναι ενταγμένη και αποδεκτή στο κυρίαρχο διεθνώς σύστημα. Σε αντίθεση με την του ΣΥΡΙΖΑ ( κατάλοιπα ΠΑΣΟΚ + ΚΚΕ Εσωτ ) που δεν συνδέεται με την παραγωγή είτε με κεφάλαια είτε με την εργασία, που στελεχώνεται από κρατικοδίαιτους αργόμισθους υπαλλήλους και συνδικαλιστές, που αποκλείει την αξιοποίηση των ελλαδικών υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων και την ενεργειακή αυτάρκεια και την οικονομική ανεξαρτησία που αυτοί συνεπάγονται, που αρνείται ακόμη και την στρατιωτική θητεία και που, εν κατακλείδι δεν αντιστρατεύεται ( κι όποτε ευκαιρεί, όπως ο πολακισμός έδειξε, την προκρίνει ) την διάλυση μίας προ-καπιταλιστικής χώρας ( της Ελλάδας, συγκεκριμένα ) από την οποία προσδοκά να προκύψει η «αδελφοσύνη των λαών». Εξ ου και ανερυθρίαστα αψηφά τις ομόφωνες ποινικές καταδίκες των τέως κυβερνητικών στελεχών του ( Ν. Παπάς, Ο. Ιορδανίδου ) για κατάχρηση εξουσίας. Εφόσον και εάν τρέχει ο μισθός ποιός νοιάζεται για την προέλευσή του ή για την τιμή του; Εξ άλλου, μετά τις 5/7/2015, «χάθηκε κάθε τσίπα».

Υπό την θεώρηση πως σήμερα ο κόσμος μας διαπερνάται και αναδιατάσσεται από τις πολιτικές συγκρούσεις, μεταξύ παραγωγικών και παρασιτικών κεφαλαίων και μεταξύ εθνικών και υπερεθνικών κεφαλαίων, η κοινωνία μας και η πολιτική ζωή της επιρρεάζεται ουσιωδώς και θεμελιωδώς από αυτές τις αντιθέσεις. Η τελευταία τέτοιας επιρροής και παγκοσμίων επιπτώσεων είναι αυτή στην Ουκρανία, μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Έχει δε ήδη επεκταθεί και συνδεθεί με τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Όπου το δεσπόζον πρόβλημα είναι ο νεοοθωμανικός επεκτατισμός, ο οποίος ουδόλως αναφέρεται κατά την προεκλογική μας συζήτηση ή αντιπαράθεση.

Επειδή όμως η Τουρκία θα ανανήψει από τους καταστροφικούς σεισμούς, επειδή όσον αφορά στον επεκτατισμό της έχει συμπαγή και ζωτική θεμελιώδη ομοφωνία, σύντομα ή συντομότερα θα επανέλθει στις απειλές και στις διεκδικήσεις της. Διότι δεν έχει άλλη ιστορικά προοπτική πλην την επεκτατική-ιμπεριαλιστική.

Στο υπαρξιακό αυτό ζήτημα για την Ελλάδα κρίνονται οι πολιτικοί και οι πολιτικές, κρίνονται οι ζωές μας, τα πιστεύω μας, οι αξίες μας. Και, υπό αυτό το πρίσμα, επιλέγουμε και στις εκλογές.© ⓒ

Νίκος Καραβαζάκης © ⓒ

ΔΗμοκρατική Πατριωτική Ενότητα ( ΔΗΠΕ ©) : αλήθεια ή απάτη;

Στο 2011, μέσα στο κίνημα κατά του μνημονίου ΓΑΠ/ΠΑΣΟΚ, αντιλήφθηκα μια πρωτόγνωρης μαζικότητας, παλλαϊκή ενότητα και σύμπνοια, στους διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος. Υπό την σκιά πλήθους ελληνικών σημαιών που κρατούσαν κι ανέμιζαν οι διαδηλωτές, χωρίς καμία κομματική διάκριση ή παρεμβολή. Χαρακτήρισα αυτή την εικόνα, πολιτικά, ως «δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα©». Γεννιέται το δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα των Ελλήνων! Το οποίο, έπρεπε να αυτοπροσδιορισθεί πολιτικά και να συγκροτηθεί οργανωτικά για να συνεχίσει και να δικαιωθεί. Ήταν ιστορική πολιτική στιγμή, εκδηλώνονταν η αγωνία και η απόπειρα των Ελλήνων να χειραφετηθούν από τα δεσμά της διαπλεκόμενης κρατικοδίαιτης ξενοτραφούς κομματοκρατίας, της «Μεταπολίτευσης». Έτσι, πρότεινα τον σχηματισμό της «ΔΗμοκρατικής Πατριωτικής Ενότητας ( ΔΗΠΕ )©», ως πολιτικό και οργανωτικό εκφραστή αυτού του τόσο ελπιδοφόρου παλλαϊκού κινήματος.  Ενωτική πρόσκληση! Η πρόταση αυτή, συσπείρωσε σχετικά λίγους αγωνιστές, με τους οποίους συντάξαμε και προγραμματικούς άξονες σύγκλισης και διακυβέρνησης. Καμία από τις οργανωμένες ομάδες που συμμετείχαν στον τότε παλλαϊκό ξεσηκωμό δεν ανταποκρίθηκε, παρότι επανειλημμένα προσκαλούνταν. Ούτε εισακούστηκε καν αυτή η πρόταση, από την «ΣΠΙΘΑ» του μακαρίτη Μίκη Θεοδωράκη. Τουναντίον, προχωρούσε η αυξητική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και της Χ.Α., πολιτικών σχηματισμών με ιδεοληπτικό και διχαστικό χαρακτήρα ενώ ξεπήδησε και το υβρίδιο ΑΝΕΛΛ με αγελέα μαζικότητα. Εθνική Δημοκρατική Πατριωτική Ενότητα!

Χαρακτηριστικό όλης αυτής της κρίσης που προκαλέστηκε από την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ( πτώχευση «Leehman Brothers», 2008 ) και την χρεοκοπία της εγχώριας κρατικοδίαιτης διαπλεκόμενης κομματοκρατίας της «Μεταπολίτευσης» ήταν πως δέσποζε η τοκογλυφία ενώ απουσίαζε η παραγωγή. Απάντηση στην σκόπιμη χρεοκοπία της χώρας μας έδιναν η ανακήρυξη και «τιτλοποίηση» της ελλαδικής ΑΟΖ ( Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ) μαζί με τις ΑΠΕ ( Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ). Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με τις δικές της δυνάμεις. 

Καθώς το εγχώριο πολιτειακό σύστημα του δικομματισμού και της «Μεταπολίτευσης» κατέρρεε και παρέπαιε, στις δημοτικές εκλογές του 2014, στην Αθήνα, δόθηκε η ευκαιρία να εκδηλωθεί η «ΔΗμοκρατική Πατριωτική Ενότητα©» κόντρα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ και ΝΔ, με υποψήφιο τον αδέκαστο δημοκράτη παραιτηθέντα εισαγγελέα Ι. Σακκά. Το τέλος των «αγανακτισμένων». Και πάλι, ουδείς από τους υπάρχοντες αντιμνημονιακούς πολιτικούς σχηματισμούς, συνέδραμε. Έτσι, συνεχίσθηκε η επέλαση των μετέπειτα ΣΥΡΝΕΛ και της ΧΑ, φθάνοντας μέχρι στο 2015. Μετά τον Τσίπρα, δεν υπάρχει τσίπα.

Τότε έλαμψε με λαμπρότητα αυτό το «δημοκρατικό πατριωτικό κίνημα©» με το μεγαλειώδες ιστορικό «ΟΧΙ στα μνημόνια» στις 5/7/2015, ξεφτιλίζοντας δια παντός στην συνέχεια το ΣΥΡΝΕΛ ( ΣΥΡΙΖΑ+ΑΝΕΛΛ ), με την kolotoumba υπό την γερμανική δεσποτεία. Και παραπέρα, στο 2018 με πρωτοφανή συλλαλητήρια πανελλαδικά, αναπτύχθηκε σε νέους ιστορικούς αγώνες υπεράσπισης της Μακεδονίας που η ΝΑΤΟποιημένη πλέον, κυβερνώσα Αριστερά, μεταλλαγμένη σε «ΦΑΣΙΣΤΕΡΑ», ξεδιάντροπα και κυνικά ξεπούλησε στα Σκόπια. Και τότε, πάλι, δεν στάθηκε δυνατό να συγκροτηθεί αυτή η για πολλοστή φορά καταγεγραμμένη «ΔΗμοκρατική Πατριωτική Ενότητα©», καθώς επικρατούσαν μωροφιλοδοξίες ναρκισσευομένων κατά φαντασίαν βουλευτών, κατακερματισμός και «αντιεθνικιστικές» ιδεοληψίες.

Σε όλη αυτή την δωδεκάχρονη διαδρομή ενώ γρήγορα εξαϋλώθηκε το ΑΝΕΛΛ και αναπόφευκτα διαλύθηκε το κρυπτοναζιστοειδές έκτρωμα της ΧΑ, η ανικανότητα συγκρότησης της «ΔΗΠΕ©» και του «δημοκρατικού πατριωτικού κινήματος©» οφείλονταν είτε σε παραγοντισμούς συγκεκριμένων προσώπων είτε -κυρίως- σε ιδεοληψίες «αριστερών» καταβολών περί «εθνικισμού», «ρατσισμού», «διεθνισμού», αναρχοσυνδικαλισμού ( «άμεση δημοκρατία» ), οικονομισμού ( «δραχμολαγνεία» ) κ. α. είτε και σε διατεταγμένους εγκάθετους «Υπηρεσιών».

Σήμερα, εμφανώς καιροσκοπικά και για απολύτως ψηφοθηρικούς ιδιοτελείς σκοπούς, μήπως και επωφεληθούν από την «απλή αναλογική», κάποιοι, σεσημασμένοι σε όλα αυτά τα χρόνια της «μεταπολιτευτικής παρακμής» και πολιτικής διαπλεκόμενης κόμματο-σαπίλας, επιχειρούν παραπλάνηση ψηφοφόρων επικαλούμενοι την «ΔΗΠΕ©». Μπα. «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά».

Νίκος Καραβαζάκης

© ⓒ

«Μύθοι και αλήθειες για τους πλειστηριασμούς»

Το παρακάτω άρθρο, παρουσιάζει στοιχεία ευρέως άγνωστα για το ισχύον νομικό καθεστώς περί πλειστηριασμών ενυπόθηκων ακινήτων, που εφόσον ισχύουν-και ισχύουν- δεν αιτιολογούν τον κοπετό και τις κραυγές για «700.000 ξεσπιτώματα». Όποιοι κι όσοι θέλουν μπορούν να αντιπαρατεθούν με την συντάκτρια αλλά και όλοι όσοι αδυνατούν, ας εξηγήσουν πού αποβλέπουν με τις φωνασκίες. Γεγονός είναι πως με μισές αλήθειες ή ολόκληρα ψεύδη ούτε αντιπολίτευση ούτε πολιτική ασκείται. Ν. Καραβαζάκης

Της Βάσως Αγγελέτου

Σε βασικό πεδίο της προεκλογικής αντιπαράθεσης έχουν εξελιχθεί οι πλειστηριασμοί με αφορμή την σύγχυση που προκάλεσαν στον δικηγορικό κόσμο οι αντικρουόμενες αποφάσεις του Αρείου Πάγου αναφορικά με το δικαίωμα των servicers να επισπεύδουν πλειστηριασμούς έναντι «κόκκινων» δανείων που ανήκουν σε funds.

Η διαρροή της πρόσφατης απόφασης του Αρείου Πάγου, που αναγνωρίζει το δικαίωμα των εταιρειών διαχείρισης να ασκούν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης έναντι των funds πυροδότησε ακόμη μεγαλύτερη φημολογία για εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα, και δη πρώτες κατοικίες, που θα βγουν το επόμενο διάστημα στο «ηλεκτρονικό σφυρί».

Προς αποκατάσταση της αλήθειας για το ύψος των σχεδιαζόμενων πλειστηριασμών, αλλά και το είδος των ακινήτων που θα ρευστοποιηθούν την επόμενη πενταετία, η ένωση των εταιρειών διαχείρισης διευκρινίζει ότι 600.000 ακίνητα είναι συνολικά οι εξασφαλίσεις για όλα τα κόκκινα δάνεια που διαχειρίζονται οι servicers, ύψους 83 δισ. ευρώ.

Εξ αυτών, μόνο το 50% αφορά σε κατοικίες και ακόμη μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των πρώτων κατοικιών (περίπου 30-35%), για τις οποίες η συντριπτική πλειονότητα των οφειλετών έχει συμφωνήσει σε πρόγραμμα ρύθμισης του δανείου με τον πιστωτή. Πηγές των εταιρειών διαχείρισης αναφέρουν στο Capital.gr ότι οι πρώτες κατοικίες των ευάλωτων νοικοκυριών -σύμφωνα με τα κριτήρια του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου- είναι πολύ μικρότερο ποσοστό.

Επιπλέον, η εκκρεμότητα που έρχεται να λύσει με την απόφασή του το ανώτατο δικαστήριο δεν αποτελούσε εμπόδιο για τη διενέργεια των πλειστηριασμών που επιστρέφουν σε τροχιά κανονικότητας μετά από τη 10ετή κρίση και τα μορατόρια της πανδημικής περιόδου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των funds, φέτος προγραμματίζονται περί τους 35.000 – 40.000 πλειστηριασμούς συνολικά.

Τρεις λύσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας

1. Ενδιάμεσο Πρόγραμμα: Όποιος δανειολήπτης πληροί τα κριτήρια του ευαλώτου, μπορεί να καταθέσει αίτημα προστασίας στο Ενδιάμεσο Πρόγραμμα μέσω της σχετικής πλατφόρμας στον ιστότοπο της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Μόλις η αίτηση εγκριθεί, εκτός από πλήρη προστασία από τους πλειστηριασμούς, οι δανειολήπτες λαμβάνουν επιδότηση της δόσης του στεγαστικού τους δανείου από 70 έως 210 ευρώ μηνιαίως. 

Ο ορισμός του «ευάλωτου οφειλέτη» είναι συγκεκριμένος και βασίζεται σε αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Για να λάβει κανείς τη βεβαίωση μέσω της ειδικής πλατφόρμας, θα πρέπει να πληροί τις παρακάτω προϋποθέσεις:

α) το συνολικό εισόδημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 7.000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενο κατά 3.500 ευρώ για κάθε μέλος του νοικοκυριού και έως του ποσού των 21.000 ευρώ ετησίως, ανεξαρτήτως της σύνθεσης του νοικοκυριού.

β) η συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας δεν πρέπει να υπερβαίνει το ποσό των 120.000 για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενη κατά 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως του ποσού των 180.000 ευρώ.

Το Ενδιάμεσο Πρόγραμμα λειτουργεί έως «γέφυρα» ανάμεσα στη λήξη των προηγούμενων μέτρων προστασίας της πρώτης κατοικίας και τη σύσταση του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων που αναμένεται, σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr να ολοκληρωθεί εντός του πρώτου εξαμήνου του 2024. Μόλις τεθεί σε ισχύ, 

Μέχρι στιγμής, πάντως, η προσέλευση των ευάλωτων οφειλετών στο Ενδιάμεσο Πρόγραμμα είναι εξαιρετικά περιορισμένη (μόλις 118 οριστικές αιτήσεις και 20 υπαγωγές) και ο βασικός λόγος είναι ότι απαιτείται από τον αιτούντα να συναινέσει προκαταβολικά για την εκχώρηση του ακινήτου του στον Φορέα.

2. Πρόγραμμα στήριξης συνεπών δανειοληπτών: Σύμφωνα με τη λύση που ενέκριναν τράπεζες και ΥΠΟΙΚ για τη στήριξη των ευάλωτων αλλά συνεπών οφειλετών στεγαστικών δανείων, 30.000 δικαιούχοι θα λαμβάνουν επιδότηση ίση με τη μισή αύξηση της δόσης του στεγαστικού τους που οφείλεται στην άνοδο των επιτοκίων της ΕΚΤ κατά τρεις μονάδες βάσης από τον περασμένο Ιούλιο.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, περισσότεροι από 20.000 δανειολήπτες έχουν κάνει αίτηση στην πλατφόρμα και τον Απρίλιο αναμένεται να καταβληθούν στους δικαιούχους οι πρώτες επιδοτήσεις από τις τράπεζες.

3. Εξωδικαστικός: Πιο μόνιμο και δομικό χαρακτήρα, ως μέτρο ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών, έχει ο εξωδικαστικός μηχανισμός. Όπως αποκάλυψε το Capital.gr, δικαιούχοι για ένταξη στον εξωδικαστικό -που ρυθμίζει συνολικά τις οφειλές των ιδιωτών και των επιχειρήσεων σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς φορείς με τη συνδρομή αλγόριθμου- δε είναι μόνο οι «κόκκινοι» οφειλέτες, αλλά και οι ενήμεροι που έχουν υποστεί μείωση εισοδήματος άνω του 20%.

Σύμφωνα με τις νέες αλλαγές που αναμένεται να καταθέσει με τροπολογία το ΥΠΟΙΚ την ερχόμενη Τρίτη, στον εξωδικαστικό θα ρυθμίζονται εφεξής και οφειλές προς έναν μόνο πιστωτή -όπως, για παράδειγμα, στεγαστικά δάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, ανοίγει ο δρόμος για μια ρύθμιση με μακροχόνιο ορίζοντα και κούρεμα 22% -κατά μέσο όρο- που προκύπτει μέσω ειδικού αλγορίθμου.

Και στις διμερείς ρυθμίσεις που συμφωνούνται μεταξύ οφειλετών και servicers, πάντως, προβλέπονται σημαντικά κουρέματα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ένωσης, στα στεγαστικά δάνεια οι ρυθμίσεις περιλαμβάνουν σε πολλές περιπτώσεις άφεση χρέους που κυμαίνεται μεταξύ 35% – 40%, στα καταναλωτικά 50% – 65%, στα δάνεια μικρών επιχειρήσεων (SB) 55% και στα μεγάλα εταιρικά δάνεια (Wholesale) περίπου 40%. 

Διευκρινίζεται, πάντως, ότι τα ποσοστά αυτά αφορούν μέσους όρους και σε καμία περίπτωση «κανόνα», αφού το κούρεμα που ενδεχομένως περιλαμβάνει κάθε ρύθμιση συνδέεται άρρηκτα με τις οικονομικές δυνατότητες και η περιουσιακή κατάσταση των οφειλετών διαφέρουν και εκτιμώνται κατά περίπτωση.a

https://www.capital.gr/story/3699658/-em-muthoi-em-kai-alitheies-gia-tous-em-pleistiriasmous-em

ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ( ΟΠΑΕΠ )

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με μεγάλη μας χαρά συγχαίρουμε την εκπρόσωπό μας ιατρό κυρία Παναγιώτα Χατζηαλεξιάδη για την σπουδαία δικαστική επιτυχία της στο τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, κατά της τέως Διοικήτριας της 2^ης Υγειονομικής Περιφέρειας ( ΥΠΕ ), Όλγας Ιορδανίδου. Στις 8/2/2023 η Ο. Ιορδανίδου καταδικάστηκε πρωτοδίκως, ομόφωνα, σε 18 μήνες φυλάκιση για «παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση» ύστερα από την μήνυση εναντίον της που είχε υποβάλλει η κυρία Π. Χατζηαλεξιάδη, τέως Διευθύντρια του Εθνικού Συστήματος Υγείας ( ΕΣΥ ).

Η δικαστική αυτή απόφαση κατά διοικητικού στελέχους του κυβερνήσαντος ΣΥΡΙΖΑ, σε υπουργείο εποπτευόμενο από τον γνωστό Παύλο Πολάκη, αποτελεί ισχυρότατο πολιτικό πλήγμα κατά της στρατηγικής που διαρκώς επαναλαμβάνουν και δια του Αλέξη Τσίπρα, αυτής του «ελέγχου των αρμών της εξουσίας».

Η κυρία Π. Χατζηαλεξιάδη, επί δεκαεννέα χρόνια υπηρετώντας στο ΕΣΥ και στο Κέντρο Υγείας Αίγινας ( ΚΥΑ ) με την ειδικότητα της γενικής ιατρού, εδιώχθη απηνώς, αφότου ανέλαβε καθήκοντα η καταδικασθείσα Ο. Ιορδανίδου. Για τις νόμιμες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις της, για τις εκλαϊκευτικές ιατρικές πρωτοβουλίες της και, για την διεκδίκηση του «πλωτού ασθενοφόρου της Αίγινας» με ένα πλατύ εξωκομματικό και υπερκομματικό αδέσμευτο κοινωνικό κίνημα. Εδιώχθη με κάθε τρόπο και κάθε μέσον, από το όλον σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, με εκτελεστικό όργανο την καταδικασθείσα τέως Διοικήτρια της 2^ης ΥΠΕ Ο. Ιορδανίδου, από τους κομματικά και παράνομα διατεταγμένους «συναδέλφους» της, που συνέπτυξαν ένα τοξικό ανυπόφορο εργασιακό καθεστώς στο ΚΥΑ ( και για τους άλλους ιατρούς και νοσηλευτές ) και, από έναν εσμό συκοφαντών και υβριστών,  λούμπεν στοιχείων. Επειδή «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» και τις απειλές του κυβερνήσαντος ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιατρός κυρία Π. Χατζηαλεξιάδη, υπέστη σε όλο του το εύρος και μήκος το δόγμα Πολάκη, « στείλτε τους στα δικαστήρια κι αφήστε τους να τρέχουν», υπομένοντας κούραση και έξοδα, πλην όμως, ανταπεξήλθε νικηφόρα σε όλες τις δικαστικές μάχες της, ούσα μάρτυς πως η Δικαιοσύνη εφόσον δεν ποδηγετείται, ασκείται δικαίως και ορθώς. Πολύτιμη υπήρξε η ηθική συμπαράσταση των απλών πολιτών της Αίγινας που σε κάθε ευκαιρία εκδήλωναν την αγάπη τους. Βέβαια, υπέστη και σοβαρές βλάβες στην υγεία της αλλά και στο κύρος της, για τις οποίες επίσης δικάζεται η καταδικασθείσα Ο. Ιορδανίδου.

Αποτελεί πάντως σπουδαία ικανοποίηση για όλους εμάς, ο ελλιμενισμός τελικά του «πλωτού ασθενοφόρου της Αίγινας», που μπορεί να μη είναι ακριβώς αυτό που οραματισθήκαμε και μοχθήσαμε γι’ αυτό από το 2012 μέχρι και το 2019 αλλά δεν αποκλείεται και να γίνει μια άλλη στιγμή. Και, οι θυσίες της ιατρού Π. Χατζηαλεξιάδη αλλά και όσων συμπορεύθηκαν και συναγωνίστηκαν μαζί της , άξιζαν και έπιασαν τόπο.

Απομένουν ο επαναπατρισμός και η εργασιακή και η ηθική αποκατάσταση της κυρίας Π. Χατζηαλεξιάδη, πλέον των δικαστικών νικών της.

Στην Αίγινα 11/2/2023

«Εθνικός Μαρασμός»

Ο Προμηθέας Δεσμώτης  του Dirk Van Baburen 

Υπάρχει πληθώρα άρθρων, διαλέξεων και συνεντεύξεων ενθέρμων πατριωτών, απλών σκεπτομένων ανθρώπων αλλά και αγανακτισμένων πολιτών που περιγράφουν  και στιγματίζουν:

• Την υποτέλεια της χώρας σε ξένες δυνάμεις.
• Την οικονομική εξαθλίωση του λαού την στιγμή που οι κυβερνήσεις μιλάνε για ανάπτυξη.
• Τον επιχειρούμενο εθνομηδενισμό με την λαθρομετανάστευση, τον ξενιτεμό  των νέων μας, κυρίως επιστημόνων, και την αδιαφορία για την υπογεννητικότητα.
• Την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας με παραποίηση της ιστορίας, της γλώσσας καθώς και την  απαξίωση των αρχών και αξιών που συνιστούν τον πολιτισμό μας όπως, ο σεβασμός του άλλου, η αλληλεγγύη, η αγάπη για την πατρίδα και η κοινωνική συμπεριφορά.
• Την έλλειψη δικαιοσύνης, την διαφθορά των θεσμών και την υποταγή της πολιτικής στα οικονομικά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται τον λαό.
• Την  εισαγωγή ξένων προτύπων ζωής με χαρακτηριστικά τον ατομοκεντρισμό, την καταναλωτική μανία, τον ηδονισμό, την τάση αλλοίωσης  της ανθρώπινης συμπεριφοράς και την απαξίωση της οικογένειας που οδηγούν την κοινωνία σε μία μετάλλαξη μετανθρώπων μόνων, ξένων μεταξύ τους  και ανυπεράσπιστων απέναντι σε ένα πανίσχυρο σύστημα εξουσίας.

Όλα αυτά τα σημάδια της παρακμής οι σκεπτόμενοι πατριώτες τα αποδίδουν,  σωστά κατά την γνώμη μου,  πρωτίστως στην υπάρχουσα κάθε φορά κυβέρνηση και στους κατά καιρούς κολαούζους τους, αλλά και στα κόμματα της αντιπολίτευσης  που και αυτά έχουν κυβερνήσει τον τόπο και έχουν συμβάλλει στην παρακμή και στον εθνομηδενισμό. Παρά τις μεταξύ τους διαφορές και διαμάχες  όλα τα κόμματα εξουσίας φαίνεται να υπακούν στις ίδιες έξωθεν εντολές και η μόνη τους έννοια είναι η εναλλαγή τους στην εξουσία. Με την κυριαρχία στα ΜΜΕ το σύστημα ασκεί επιστημονική προπαγάνδα και με όπλο το κομματικό πελατειακό κράτος των ρουσφετιών και της διαφθοράς επιτυγχάνει να κρατά  μεγάλο μέρος του λαού σε άμεση εξάρτηση και δουλική συμπεριφορά.

Βλέπουμε στις καθημερινές ειδήσεις το σύστημα να παρουσιάζει τα κυβερνητικά κόμματα και να τονίζει τις μεταξύ τους διαφορές σε δευτερεύοντα θέματα παγιδεύοντας  τους πολίτες σε ένα δίλημμα επιλογής μεταξύ των υπαρχόντων κομμάτων  για ένα τάχα καλύτερο μέλλον παραβλέποντας  και αποκρύπτοντας ότι αυτά τα κόμματα είναι υπεύθυνα για την υπάρχουσα παρακμή. Όλοι αυτοί έχουν υπογράψει τα μνημόνια, έχουν συγκαλύψει παραβιάσεις  του Συντάγματος αλλοιώνοντας  Δημοψηφίσματα και παραβλέποντας λαϊκά συλλαλητήρια όπως αυτά για την Μακεδονία, πολύ δε περισσότερο υπακούν σε εξωτερικές εντολές για θέματα χωρικών υδάτων,  ενέργειας, διεθνούς εμπορίου, αναπτυξιακό χαρακτήρα της χώρας, που την στερούν από την αυτάρκεια της  πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και την εξαρτούν από τον τουρισμό όπου κυριαρχούν οι ξένες επενδύσεις και τον αποκαλούν τάχα βαριά βιομηχανία.

Κατά την γνώμη του γράφοντος δεν φθάνει μόνο η επισήμανση των δεινών που έχουν δημιουργήσει  τα υπάρχοντα συστημικά κόμματα, που με περίσσιο θράσος   διεκδικούν την ψήφο μας, αλλά η υπόδειξη εναλλακτικής λύσης με εθνικό χαρακτήρα που θα μπορέσει να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς οι λεγόμενες πατριωτικές δυνάμεις είναι κατακερματισμένες σε μικρά κόμματα και κινήματα. Μερικές προσπαθούν να δημιουργήσουν συνασπισμούς χωρίς να υπάρχει ένα εθνικό ρεύμα που να τις ενώσει σε έναν χείμαρρο αλλαγής του πολιτικού σκηνικού.

Η δικαιολογία είναι η έλλειψη τάχα ικανού και κοινώς αποδεκτού αρχηγού που θα ηγηθεί ενός τέτοιου εθνικού κινήματος. Η ιστορική εμπειρία των λαών έχει δείξει ότι οι ηγέτες αναδεικνύονται στον αγώνα και δεν αναγνωρίζονται εκ των προτέρων ενώ αντιθέτως πολλοί επώνυμοι που προτείνονται  είναι άνθρωποι του συστήματος και γόνοι υπηρετών του.

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν φταίει πράγματι η έλλειψη ενός αρχηγού, ή υπάρχουν άλλα αίτια που εμποδίζουν τα πατριωτικά κόμματα να συντονιστούν για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρθηκαν στην αρχή προς το καλό της πατρίδος.

Κατά την επανάσταση του 1821 δεν υπήρχε ένας αρχηγός αναγνωρισμένος από τους οπλαρχηγούς των διαφόρων περιοχών και υπήρχαν αρκετές διαφορές μεταξύ τους που δυστυχώς πολλές φορές τους έφεραν αντιμέτωπους. Παρά ταύτα συνεργάστηκαν ο καθένας από το μετερίζι του διότι είχαν κοινή αντίληψη για τον εχθρό αλλά και για το  στοιχείο που παρά τις μεταξύ τους διαφορές τους ένωνε σε έναν  κοινό αγώνα που εκφράστηκε με το σύνθημα «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Στην σημερινή κατάσταση δεν είναι σαφής η αντίληψη περί του εχθρού ούτε και τα στοιχεία που ενώνουν τους πατριώτες στον κοινό υπέρ της πατρίδος εθνικόν αγώνα.

 Όσον αφορά τον εχθρό αυτός σήμερα έχει δύο πρόσωπα, το ένα είναι οι ξένες δυνάμεις που έχουν καταστήσει την χώρα μας προτεκτοράτο και το δεύτερο οι άρχοντες του τόπου που εξαρτώνται από αυτές και κατορθώνουν να εξαπατούν τον λαό με τις δευτερεύουσες μεταξύ τους ιδεολογίες χρησιμοποιώντας τα μέσα που τους παρέχει η σύγχρονη προπαγάνδα αλλά κυρίως το κομματικό πελατειακό κράτος  που κρατά τον λαό εξαρτημένο. Βλέπουμε τον λαό να καλείται κάθε φορά να επιλέξει κάποιο από τα συστημικά κόμματα ενώ στην ουσία αυτά εξυπηρετούν  τις ίδιες ξένες δυνάμεις που μας κρατούν σε υποτέλεια.

Όσον αφορά τα στοιχεία που θα μπορούσαν να ενώσουν τις πατριωτικές δυνάμεις στον αγώνα έχουν χάσει τον αρχικό εθνικό χαρακτήρα τους και έχουν αντικατασταθεί από ιδεολογήματα και αλλοιώσεις της πρωταρχικής τους έννοιας. Δυστυχώς πολλοί συγχέουν την έννοια  του έθνους με την ιδεολογία τους αδιαφορώντας για τα βασικά στοιχεία που ορίζουν ένα έθνος όπως το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόθρησκο και το ομότροπο.

Το όμαιμο θεωρείται ρατσιστικό και όποιος το επικαλείται στιγματίζεται ως φασίστας , εθνικιστής σε αντίθεση τάχα με την αριστερή αντίληψη του διεθνισμού και την φιλελεύθερη της παγκοσμιοποίησης.  Το ομόγλωσσο θεωρείται ως ένα φολκλορικό στοιχείο που στην καθημερινότητα μπορεί να απλουστεύεται για ευκολότερη χρήση  και  να εκσυγχρονίζεται αλλοιώνοντας τις αρχικές έννοιες των λέξεων προς απόκρυψη σκοπιμοτήτων. Το ομόθρησκο, που κατά βάθος αποτελεί το σύνολο των αξιών που συνθέτουν τον πολιτισμό ενός έθνους, θεωρείται ως οπισθοδρομικό σε αντιδιαστολή με τον ορθολογισμό και την επιστημονική πρόοδο που στην ουσία δεν δεσμεύονται από ηθικούς κανόνες. Τέλος το ομότροπο  ως αποτέλεσμα των προηγουμένων καθορίζει τον τρόπο ζωής και την συμπεριφορά των μελών του έθνους και αποτελεί στοιχείο αναγνώρισης .

Ως αποτέλεσμα  της εκτροπής από τα χαρακτηριστικά τα οποία  συνθέτουν το έθνος, οι υποτιθέμενοι πατριώτες που μάχονται κατά του κατεστημένου, το οποίο κρατά την πατρίδα υπόδουλη, οικονομικά, γεωστρατηγικά αλλά και πολιτιστικά και την ωθεί σε εθνικό αφανισμό, είναι χωρισμένοι σε δεξιούς και αριστερούς, (που σε προέκταση μορφοποιούνται σε Χριστιανούς  και αθέους), σε μισοχορτάτους και μισοπεινασμένους, σε ατομιστές – καιροσκόπους και έντιμους ιδεολόγους , σε βαποράκια του συστήματος και γνήσιους αντιστασιακούς,  σε φασίστες  και δημοκράτες, χωρίς ουσιαστικά να διαφέρουν κατά πολύ από τους συστημικούς άρχοντες  τους οποίους αγωνίζονται να εκτοπίσουν χάριν της σωτηρίας της πατρίδος.

Όπως λέει και ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης στο Επίμετρο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του «Θεωρία του Πολέμου» από τις εκδόσεις Θεμέλιο, όλες αυτές οι εσωτερικές αντιφάσεις επιδρούν παραλυτικά σε ανίσχυρες οντότητες ενώ αποδεσμεύουν  επεκτατικές δυνάμεις σε οντότητες με δυναμισμό. Είμαστε πράγματι ένα αδύναμο έθνος σε μαρασμό και δεν έχουμε  το δυναμικό να ελευθερωθούμε  από  την πολιτική μέγγενη, που μας κρατά δέσμιους και ανίσχυρους απέναντι σε έναν απειλητικό και επεκτατικό γείτονα, αναγκάζοντας μας να ελπίζουμε σε συμμάχους για τους οποίους ιστορικά τα δικά τους συμφέροντα προέχουν των δικών μας αναγκών;

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Μέλος του ΙΗΑ

«Ολόκληρο το διάγγελμα Πούτιν στον ρωσικό λαό.»

Με αυτή την ιστορική ομιλία του ο Πρόεδρος Β. Πούτιν περιγράφει το σύγχρονο και πολιτικό πλαίσιο που οδήγησε στην «επιχείρηση ειδικού σκοπού», στην εισβολή δηλαδή, της Ρωσίας στην Ουκρανία, στις 24/2/2022. Είναι κατατοπιστική και αναλυτική, ορθολογική, επικεντρωμένη, χωρίς ίχνος επιτήδευσης ή παραπλάνησης. Καλό θα ήταν, να υπήρχε ανάλογη απάντηση από άλλον κρατικό ηγέτη, για την διαφώτιση και τον προσανατολισμό της ανθρωπότητας, με διάλογο, στη νέα ιστορική φάση των διεθνών σχέσεων που φαίνεται ότι πλέον έχουμε εισέλθει. Ώστε οι κρατικοί ανταγωνισμοί να διευθετηθούν με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. ( Ν. Καραβαζάκης ).

Σπύρος Σιδέρης

06:56 – 22/02/2022

Με ένα διάγγελμα στον ρωσικό λαό ο Βλάντιμιρ Πούτιν ανακοίνωσε την αναγνώριση της περιοχής του Ντονμπάς (Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ).

Ολόκληρη η ομιλία του Ρώσου προέδρου

«Αγαπητοί πολίτες της Ρωσίας! Αγαπητοί φίλοι!

Το θέμα της ομιλίας μου είναι τα γεγονότα στην Ουκρανία και γιατί αυτό είναι τόσο σημαντικό για εμάς, για τη Ρωσία. Φυσικά, η ομιλία μου απευθύνεται επίσης στους συμπατριώτες μας στην Ουκρανία.

Θα πρέπει να μιλήσω εκτενώς και λεπτομερώς. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

Η κατάσταση στο Ντονμπάς έχει γίνει και πάλι κρίσιμη και οξεία. Και σήμερα απευθύνομαι απευθείας σε εσάς, όχι μόνο για να αξιολογήσω τι συμβαίνει, αλλά και για να σας ενημερώσω για τις αποφάσεις που λαμβάνονται και τα πιθανά περαιτέρω βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Θα ήθελα να τονίσω για άλλη μια φορά ότι η Ουκρανία δεν είναι απλώς μια γειτονική χώρα για εμάς. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας, του πολιτισμού και του πνευματικού μας χώρου. Είναι οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, όχι μόνο οι συνάδελφοι, οι φίλοι και οι πρώην συνάδελφοι στη δουλειά, αλλά και οι συγγενείς και τα στενά μέλη της οικογένειάς μας.

Από την αρχαιότητα οι κάτοικοι των νοτιοδυτικών ιστορικών εδαφών της αρχαίας Ρωσίας αποκαλούνταν Ρώς και ορθόδοξοι χριστιανοί. Αυτό συνέβαινε πριν από τον XVII αιώνα, όταν μέρος αυτών των εδαφών επανενώθηκε με το ρωσικό κράτος, και μετά.

Μας φαίνεται ότι, κατ’ αρχήν, όλοι το γνωρίζουμε αυτό, ότι μιλάμε για γνωστά γεγονότα. Ωστόσο, για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα, για να εξηγήσουμε τα κίνητρα των ενεργειών της Ρωσίας και τους στόχους που έχουμε θέσει για τον εαυτό μας, είναι απαραίτητο να πούμε τουλάχιστον λίγα λόγια για την ιστορία του θέματος.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξεκινήσω με το γεγονός ότι η σύγχρονη Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία, ή ακριβέστερα, από την μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση του 1917, και ο Λένιν και οι συναγωνιστές του το έκαναν με έναν πολύ χονδροειδή τρόπο στην ίδια τη Ρωσία – με απόσχιση, με την απόσπαση τμημάτων των δικών της ιστορικών εδαφών. Κανείς, φυσικά, δεν ρώτησε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζούσαν εκεί για τίποτα.

Στη συνέχεια, στις παραμονές και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Στάλιν πρόσθεσε στη Σοβιετική Ένωση και μεταβίβασε στην Ουκρανία ορισμένα εδάφη που προηγουμένως ανήκαν στην Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία. Σε ένα είδος αποζημίωσης, ο Στάλιν έδωσε στην Πολωνία κάποια από τα προγονικά γερμανικά εδάφη της, και το 1954, ο Χρουστσόφ πήρε την Κριμαία από τη Ρωσία για κάποιο λόγο και την έδωσε επίσης στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, έτσι σχηματίστηκε το έδαφος της Σοβιετικής Ουκρανίας.

Αλλά τώρα θέλω να δώσω ιδιαίτερη προσοχή στην αρχική περίοδο της δημιουργίας της ΕΣΣΔ. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Θα πρέπει να πάμε, όπως λένε, μακριά.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και τον Εμφύλιο Πόλεμο που ακολούθησε, οι Μπολσεβίκοι άρχισαν να οικοδομούν μια νέα κρατική οντότητα και υπήρχαν αρκετές διαφωνίες μεταξύ τους. Ο Στάλιν, ο οποίος το 1922 συνδύαζε τις θέσεις του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ και του Λαϊκού Επιτρόπου για τις Εθνικότητες, πρότεινε να οικοδομηθεί η χώρα με βάση τις αρχές της αυτονομίας, δηλαδή να δοθούν στις δημοκρατίες -τις μελλοντικές διοικητικές-εδαφικές μονάδες- ευρείες εξουσίες καθώς εντάσσονταν στο ενιαίο κράτος.

Ο Λένιν επέκρινε αυτό το σχέδιο και πρότεινε να γίνουν παραχωρήσεις στους εθνικιστές, όπως τους αποκαλούσε τότε – τους «ανεξάρτητους». Οι ιδέες του Λένιν για μια ουσιαστικά συνομοσπονδιακή κρατική δομή και το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση μέχρι και την απόσχιση αποτέλεσαν τη βάση της σοβιετικής κρατικής οντότητας: αρχικά το 1922, κατοχυρώθηκε στη Διακήρυξη για την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και στη συνέχεια, μετά το θάνατο του Λένιν, στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ του 1924.

Εδώ προκύπτουν αμέσως πολλά ερωτήματα. Και το πρώτο από αυτά είναι πραγματικά το κυριότερο: γιατί ήταν απαραίτητο να ικανοποιηθούν οι όποιες ανεξέλεγκτα αυξανόμενες εθνικιστικές φιλοδοξίες στις παρυφές της πρώην αυτοκρατορίας; Να μεταφέρει τεράστια, συχνά άσχετα μεταξύ τους εδάφη στις νεοσύστατες, και συχνά αυθαίρετα σχηματισμένες, διοικητικές μονάδες – ενωσιακές δημοκρατίες. Επαναλαμβάνω, να μεταφερθούν μαζί με τον πληθυσμό της ιστορικής Ρωσίας.

Επιπλέον, στην πραγματικότητα, οι διοικητικές αυτές μονάδες απέκτησαν το καθεστώς και τη μορφή εθνικών κρατικών οντοτήτων. Για άλλη μια φορά αναρωτιέμαι: γιατί ήταν απαραίτητο να γίνουν τόσο γενναιόδωρα δώρα για τα οποία ούτε οι πιο ένθερμοι εθνικιστές δεν ονειρεύονταν πριν, και επιπλέον να δοθεί στις δημοκρατίες το δικαίωμα να αποσχιστούν από το ενιαίο κράτος χωρίς όρους;

Με την πρώτη ματιά, αυτό είναι εντελώς ακατανόητο, αυτό είναι τρέλα. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο με την πρώτη ματιά. Υπάρχει μια εξήγηση. Μετά την επανάσταση, το κύριο καθήκον των Μπολσεβίκων ήταν να διατηρήσουν την εξουσία, δηλαδή με οποιοδήποτε κόστος. Γι’ αυτό πήγαν σε όλα: και στους ταπεινωτικούς όρους της Συνθήκης του Μπρεστ, σε μια εποχή που η Γερμανία του Κάιζερ και οι σύμμαχοί της βρίσκονταν στην πιο δύσκολη στρατιωτική και οικονομική κατάσταση και η έκβαση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη, και για να ικανοποιήσουν τις όποιες απαιτήσεις, τις όποιες επιθυμίες των εθνικιστών στο εσωτερικό της χώρας.

Από τη σκοπιά της ιστορικής μοίρας της Ρωσίας και του λαού της, οι λενινιστικές αρχές της κρατικής οικοδόμησης δεν ήταν απλώς ένα λάθος, ήταν, όπως λένε, πολύ χειρότερο από ένα λάθος. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, αυτό έγινε απολύτως σαφές.

Φυσικά, τα γεγονότα του παρελθόντος δεν μπορούν να αλλάξουν, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να τα πούμε ευθέως και με ειλικρίνεια, χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς πολιτικές αποχρώσεις. Μπορώ μόνο να προσθέσω ότι οι εκτιμήσεις της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, όσο θεαματικές και επωφελείς και αν φαίνονται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν πρέπει και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν τη βάση των βασικών αρχών της κρατικής υπόστασης.

Δεν κατηγορώ κανέναν για τίποτα τώρα, η κατάσταση στη χώρα εκείνη την εποχή και μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, στις παραμονές του, ήταν απίστευτα δύσκολη, κρίσιμη. Το μόνο που θέλω να πω σήμερα είναι ότι ήταν ακριβώς έτσι. Είναι ιστορικό γεγονός. Στην πραγματικότητα, όπως έχω ήδη πει, η μπολσεβίκικη πολιτική οδήγησε στην ανάδυση της Σοβιετικής Ουκρανίας, η οποία ακόμη και σήμερα μπορεί δικαιολογημένα να αποκαλείται «Ουκρανία του Βλαντιμίρ Λένιν». Είναι ο συγγραφέας και αρχιτέκτονάς της. Αυτό επιβεβαιώνεται πλήρως από αρχειακά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των σκληρών οδηγιών του Λένιν για το Ντονμπάς, το οποίο κυριολεκτικά συμπιέστηκε στην Ουκρανία. Και τώρα οι «ευγνώμονες απόγονοι» κατεδάφισαν μνημεία του Λένιν στην Ουκρανία. Το αποκαλούν αποκομμουνισμό.

Θέλετε να αποεπικοινωνήσετε; Λοιπόν, είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι με αυτό. Αλλά δεν πρέπει, όπως λένε, να σταματήσουμε στα μισά του δρόμου. Είμαστε έτοιμοι να σας δείξουμε τι σημαίνει πραγματική αποκομμουνιστικοποίηση για την Ουκρανία.

Επιστρέφοντας στην ιστορία, θα επαναλάβω ότι το 1922 δημιουργήθηκε η ΕΣΣΔ στο έδαφος της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Αλλά η ίδια η ζωή έδειξε αμέσως ότι ούτε η διατήρηση μιας τόσο τεράστιας και πολύπλοκης επικράτειας ούτε η διακυβέρνησή της με τις προτεινόμενες άμορφες, ουσιαστικά συνομοσπονδιακές αρχές ήταν απλώς αδύνατη. Ήταν εντελώς αποσυνδεδεμένοι από την πραγματικότητα και την ιστορική παράδοση.

Κατά συνέπεια, η κόκκινη τρομοκρατία και η ταχεία μετάβαση στη σταλινική δικτατορία, η κυριαρχία της κομμουνιστικής ιδεολογίας και το μονοπώλιο της εξουσίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα, η εθνικοποίηση και το σχεδιασμένο σύστημα εθνικής οικονομίας μετέτρεψαν όλα αυτά σε μια απλή διακήρυξη, μια τυπική διαδικασία για τις διακηρυγμένες, αλλά ανεφάρμοστες αρχές της κρατικής υπόστασης. Στην πραγματικότητα, οι δημοκρατίες της Ένωσης δεν είχαν κανένα απολύτως κυριαρχικό δικαίωμα, απλώς δεν υπήρχαν. Στην πράξη, δημιουργήθηκε ένα αυστηρά συγκεντρωτικό, απόλυτα ενιαίο στη φύση του κράτος.

Ο Στάλιν, στην πραγματικότητα, εφάρμοσε πλήρως στην πράξη όχι τις ιδέες του Λένιν, αλλά ακριβώς τις δικές του ιδέες για την κρατική υπόσταση. Αλλά δεν εισήγαγε τις κατάλληλες αλλαγές στα συστημικά έγγραφα, στο Σύνταγμα της χώρας, δεν επανεξέτασε επίσημα τις διακηρυγμένες λενινιστικές αρχές για την οικοδόμηση της ΕΣΣΔ. Προφανώς, φαινόταν ότι δεν υπήρχε καμία ανάγκη – όλα λειτουργούσαν υπό ολοκληρωτικό καθεστώς και έμοιαζαν πολύ όμορφα, ελκυστικά και ακόμη και υπερδημοκρατικά στην επιφάνεια.

Παρόλα αυτά, είναι μεγάλο κρίμα που οι απεχθείς, ουτοπικές φαντασιώσεις που εμπνεύστηκαν από την επανάσταση, αλλά απολύτως καταστροφικές για κάθε φυσιολογική χώρα, δεν απαλείφθηκαν αμέσως από τα βασικά, τυπικά νομικά θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε ολόκληρη η κρατική μας υπόσταση. Κανείς δεν σκέφτηκε το μέλλον, όπως συνέβαινε συχνά με εμάς στο παρελθόν.

Οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος φαίνονταν πεπεισμένοι ότι είχαν καταφέρει να διαμορφώσουν ένα σταθερό σύστημα διακυβέρνησης, ότι είχαν επιτέλους λύσει το εθνικό ζήτημα μέσω των πολιτικών τους. Αλλά οι παραποιήσεις, η αντικατάσταση εννοιών, η χειραγώγηση της δημόσιας συνείδησης και η εξαπάτηση κόστισαν ακριβά. Ο βάκιλος των εθνικιστικών φιλοδοξιών δεν είχε εξαφανιστεί πουθενά και η αρχική νάρκη που είχε τοποθετηθεί για να υπονομεύσει την ανοσία του κράτους απέναντι στη μόλυνση του εθνικισμού περίμενε να συμβεί. Αυτή η νάρκη, επαναλαμβάνω, ήταν το δικαίωμα απόσχισης από την ΕΣΣΔ.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με αυξανόμενα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και μια προφανή κρίση της σχεδιασμένης οικονομίας, το εθνικό ζήτημα γινόταν όλο και πιο οξύ, όχι λόγω των ανεκπλήρωτων προσδοκιών και φιλοδοξιών του σοβιετικού λαού, αλλά λόγω της αυξανόμενης όρεξης των τοπικών ελίτ.

Ωστόσο, αντί μιας βαθιάς ανάλυσης της κατάστασης, της υιοθέτησης κατάλληλων μέτρων, κυρίως στην οικονομία, καθώς και ενός σταδιακού, μελετημένου και ισορροπημένου μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος και της κρατικής δομής, οι ηγέτες του ΚΚΣΕ περιορίστηκαν σε κραυγαλέες κουβέντες για την αποκατάσταση της λενινιστικής αρχής της εθνικής αυτοδιάθεσης.

Επιπλέον, καθώς ο αγώνας για την εξουσία εκτυλισσόταν στο εσωτερικό του ίδιου του Κομμουνιστικού Κόμματος, κάθε μια από τις αντιμαχόμενες πλευρές, προκειμένου να διευρύνει τη βάση υποστήριξής της, άρχισε απερίσκεπτα να διεγείρει, να ενθαρρύνει και να παίζει με τα εθνικιστικά αισθήματα, υποσχόμενη στους δυνητικούς υποστηρικτές της ό,τι επιθυμούσαν. Εν μέσω επιφανειακής και λαϊκιστικής ρητορικής για τη δημοκρατία και ένα λαμπρό μέλλον που οικοδομήθηκε στη βάση της οικονομίας της αγοράς ή της σχεδιασμένης οικονομίας, αλλά σε συνθήκες πραγματικής εξαθλίωσης και απόλυτου ελλείμματος, κανείς από τους κυβερνώντες δεν σκέφτηκε τις αναπόφευκτες τραγικές συνέπειες για τη χώρα.

Και στη συνέχεια ακολούθησαν την πεπατημένη οδό της ικανοποίησης των φιλοδοξιών των εθνικιστικών ελίτ, που καλλιεργήθηκαν στις τάξεις του κόμματός τους, ξεχνώντας ότι το ΚΚΣΕ δεν είχε πλέον, και δόξα τω Θεώ, τέτοια μέσα για να κρατήσει την εξουσία και την ίδια τη χώρα, όπως η κρατική τρομοκρατία και η δικτατορία τύπου Στάλιν στα χέρια του. Και ότι ακόμη και ο περιβόητος ηγετικός ρόλος του Κόμματος, σαν πρωινή ομίχλη, εξαφανιζόταν χωρίς ίχνος μπροστά στα μάτια τους.

Τον Σεπτέμβριο του 1989, η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ υιοθέτησε αυτό που ήταν στην ουσία ένα μοιραίο έγγραφο – τη λεγόμενη εθνική πολιτική του Κόμματος στις σύγχρονες συνθήκες, την πλατφόρμα του ΚΚΣΕ. Περιελάμβανε τις ακόλουθες διατάξεις: «Οι Δημοκρατίες της Ένωσης έχουν όλα τα δικαιώματα που αντιστοιχούν στο καθεστώς τους ως κυρίαρχα σοσιαλιστικά κράτη».

Μια άλλη ρήτρα: «Τα ανώτατα αντιπροσωπευτικά όργανα εξουσίας των Δημοκρατιών της Ένωσης μπορούν να αμφισβητούν και να αναστέλλουν τα διατάγματα και τις εντολές της κυβέρνησης της Ένωσης στα εδάφη τους.

Και τέλος: «Κάθε ενωτική δημοκρατία θα έχει τη δική της ιθαγένεια, η οποία θα ισχύει για όλους τους κατοίκους της.

Δεν ήταν προφανές πού θα οδηγούσαν τέτοιες διατυπώσεις και αποφάσεις;

Δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος ή τόπος για να υπεισέλθουμε σε ζητήματα πολιτειακού ή συνταγματικού δικαίου, για να ορίσουμε την ίδια την έννοια της ιθαγένειας. Αλλά και πάλι τίθεται το ερώτημα: σε αυτές τις ήδη δύσκολες συνθήκες, γιατί έπρεπε η χώρα να κλονιστεί περαιτέρω με αυτόν τον τρόπο; Το γεγονός παραμένει.

Ακόμη και δύο χρόνια πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η μοίρα της είχε ουσιαστικά σφραγιστεί. Τώρα είναι οι ριζοσπάστες και οι εθνικιστές, μεταξύ άλλων και κυρίως στην Ουκρανία, που παίρνουν τα εύσημα για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας. Όπως βλέπουμε, αυτό δεν ισχύει. Η κατάρρευση της ενωμένης χώρας μας προκλήθηκε από ιστορικά, στρατηγικά λάθη των μπολσεβίκων ηγετών, της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έγιναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην κρατική οικοδόμηση, την οικονομική και εθνική πολιτική. Η κατάρρευση της ιστορικής Ρωσίας που ονομάζεται ΕΣΣΔ είναι στη συνείδησή τους.

Παρ’ όλες αυτές τις αδικίες, την εξαπάτηση και την απροκάλυπτη ληστεία της Ρωσίας, ο λαός μας, ακριβώς ο λαός, αναγνώρισε τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα που προέκυψαν μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αναγνώρισε τα νέα ανεξάρτητα κράτη. Και όχι μόνο αυτό – η ίδια η Ρωσία, η οποία βρισκόταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση εκείνη την εποχή, βοήθησε τους εταίρους της στην Κοινοπολιτεία, συμπεριλαμβανομένων των Ουκρανών συναδέλφων της, από τους οποίους άρχισαν να καταφθάνουν πολυάριθμα αιτήματα για υλική υποστήριξη από τη στιγμή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας. Και η χώρα μας παρείχε αυτή τη στήριξη με σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την κυριαρχία της Ουκρανίας.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων, οι οποίες επιβεβαιώνονται από έναν απλό υπολογισμό των τιμών της ενέργειάς μας, του όγκου των προνομιακών δανείων και των οικονομικών και εμπορικών προτιμήσεων που παρείχε η Ρωσία στην Ουκρανία, το συνολικό όφελος για τον ουκρανικό προϋπολογισμό από το 1991 έως το 2013 ήταν περίπου 250 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μέχρι το τέλος του 1991, οι δανειακές υποχρεώσεις της ΕΣΣΔ προς ξένες χώρες και διεθνή ταμεία ανέρχονταν σε περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Και αρχικά θεωρήθηκε ότι τα δάνεια αυτά θα αποπληρώνονταν από όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες αλληλέγγυα, ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες. Ωστόσο, η Ρωσία ανέλαβε ολόκληρο το σοβιετικό χρέος και το αποπλήρωσε πλήρως. Τελικά ολοκλήρωσε τη διαδικασία αυτή το 2017.

Σε αντάλλαγμα, τα νέα ανεξάρτητα κράτη θα εγκατέλειπαν μέρος των σοβιετικών περιουσιακών στοιχείων τους στο εξωτερικό, και οι σχετικές συμφωνίες επιτεύχθηκαν με την Ουκρανία τον Δεκέμβριο του 1994. Ωστόσο, το Κίεβο δεν επικύρωσε αυτές τις συμφωνίες και αργότερα αρνήθηκε απλώς να τις εφαρμόσει, διεκδικώντας το ταμείο διαμαντιών, το απόθεμα χρυσού, καθώς και ακίνητα και άλλα πρώην σοβιετικά περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό.

Ωστόσο, παρά τα γνωστά προβλήματα, η Ρωσία συνεργάστηκε πάντοτε με την Ουκρανία ανοιχτά, ειλικρινά και, επαναλαμβάνω, με σεβασμό στα συμφέροντά της, και οι δεσμοί μας έχουν αναπτυχθεί σε διάφορους τομείς. Για παράδειγμα, το 2011 ο κύκλος εργασιών του διμερούς εμπορίου ξεπέρασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Θα ήθελα να σημειώσω, ότι ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών της Ουκρανίας με όλες τις χώρες της ΕΕ το 2019, δηλαδή ακόμη και πριν από την πανδημία, ήταν κατώτερος από αυτόν τον δείκτη.

Ταυτόχρονα, ήταν εντυπωσιακό ότι οι ουκρανικές αρχές προτίμησαν να ενεργήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν όλα τα δικαιώματα και τα πλεονεκτήματα στις σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά χωρίς καμία υποχρέωση.

Αντί για εταιρική σχέση, επικράτησε η εξάρτηση, η οποία κατά καιρούς πήρε έναν απολύτως επιπόλαιο χαρακτήρα από την πλευρά των επίσημων αρχών του Κιέβου. Αρκεί να θυμηθούμε τους διαρκείς εκβιασμούς στον τομέα της διαμετακόμισης ενέργειας και την κοινότυπη κλοπή φυσικού αερίου.

Θα πρέπει να προσθέσω ότι το Κίεβο προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το διάλογο με τη Ρωσία ως πρόσχημα για να διαπραγματευτεί με τη Δύση, εκβιάζοντάς την με το να έρθει πιο κοντά στη Μόσχα, κερδίζοντας προτιμήσεις για τον εαυτό του: λέγοντας ότι διαφορετικά η ρωσική επιρροή στην Ουκρανία θα αυξανόταν.

Ταυτόχρονα, οι ουκρανικές αρχές αρχικά, και θέλω να το τονίσω αυτό, από τα πρώτα κιόλας βήματα, άρχισαν να χτίζουν την κρατική τους υπόσταση πάνω στην άρνηση όλων όσων μας ενώνουν, προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τη συνείδηση και την ιστορική μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων, ολόκληρων γενεών που ζουν στην Ουκρανία. Όπως ήταν φυσικό, η ουκρανική κοινωνία αντιμετώπισε μια άνοδο του ακραίου εθνικισμού, ο οποίος γρήγορα πήρε τη μορφή επιθετικής ρωσοφοβίας και νεοναζισμού. Εξ ου και η συμμετοχή ουκρανών εθνικιστών και νεοναζί σε τρομοκρατικές συμμορίες στον Βόρειο Καύκασο και οι ολοένα και πιο ηχηρές εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Ρωσίας.

Οι εξωτερικές δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το εκτεταμένο δίκτυο των ΜΚΟ και των ειδικών υπηρεσιών για να καλλιεργήσουν την πελατεία τους στην Ουκρανία και να προωθήσουν τους εκπροσώπους τους στην εξουσία έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Ουκρανία, στην πραγματικότητα, δεν είχε ποτέ μια σταθερή παράδοση γνήσιας κρατικής υπόστασης. Από το 1991 ακολούθησε το δρόμο της μηχανικής αντιγραφής ξένων προτύπων, αποκομμένη τόσο από την ιστορία όσο και από την ουκρανική πραγματικότητα. Οι πολιτικοί κρατικοί θεσμοί αναδιαμορφώνονται συνεχώς για να εξυπηρετήσουν τις ταχέως αναδυόμενες φατρίες με τα δικά τους συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του λαού της Ουκρανίας.

Το όλο νόημα της λεγόμενης φιλοδυτικής πολιτισμικής επιλογής της ουκρανικής ολιγαρχικής εξουσίας δεν ήταν και δεν είναι η δημιουργία καλύτερων συνθηκών για την ευημερία του λαού, αλλά η υποτακτική εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών αντιπάλων της Ρωσίας με τη διατήρηση δισεκατομμυρίων δολαρίων που έχουν κλαπεί από τους Ουκρανούς και κρύβονται από τους ολιγάρχες σε λογαριασμούς σε δυτικές τράπεζες.

Ορισμένοι βιομηχανικοί χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, που είχαν αναλάβει το κόμμα και οι πολιτικοί τους, στηρίχθηκαν αρχικά σε εθνικιστές και ριζοσπάστες. Άλλοι έδωσαν λόγια για καλές σχέσεις με τη Ρωσία και για πολιτιστική και γλωσσική πολυμορφία και ήρθαν στην εξουσία με τις ψήφους των πολιτών που υποστήριξαν ολόψυχα τέτοιες φιλοδοξίες, συμπεριλαμβανομένων εκατομμυρίων από τα νοτιοανατολικά. Αλλά μόλις ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, πρόδωσαν αμέσως τους ψηφοφόρους τους, εγκατέλειψαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και εφάρμοσαν πολιτικές κατ’ εντολή των ριζοσπαστών, μερικές φορές καταδιώκοντας τους πρώην συμμάχους τους – τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που υποστήριζαν τη διγλωσσία και τη συνεργασία με τη Ρωσία. Εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι άνθρωποι που τους υποστήριξαν, κατά κανόνα, είναι νομοταγείς, μετριοπαθείς στις απόψεις τους, συνηθισμένοι να εμπιστεύονται τις αρχές, που, σε αντίθεση με τους ριζοσπάστες, δεν θα επιδείξουν επιθετικότητα και δεν θα καταφύγουν σε παράνομες ενέργειες.

Οι ριζοσπάστες, με τη σειρά τους, έγιναν θρασείς και τα παράπονά τους μεγάλωναν χρόνο με το χρόνο. Δεν δυσκολεύτηκαν να επιβάλουν επανειλημμένα τη θέλησή τους σε μια αδύναμη κυβέρνηση που είχε μολυνθεί η ίδια από τον ιό του εθνικισμού και της διαφθοράς και αντικατέστησε επιδέξια τα πραγματικά πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του λαού και την πραγματική κυριαρχία της Ουκρανίας με διάφορα είδη κερδοσκοπίας με εθνικούς λόγους και ξένα εθνογραφικά περιττώματα.

Μια σταθερή κρατική υπόσταση δεν έχει εγκαθιδρυθεί στην Ουκρανία και οι πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες χρησιμεύουν μόνο ως κάλυμμα, ως προπέτασμα για την αναδιανομή της εξουσίας και της περιουσίας μεταξύ των διαφόρων ολιγαρχικών φατριών.

Η διαφθορά, η οποία αποτελεί αναμφίβολα πρόκληση και πρόβλημα για πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, έχει αποκτήσει ιδιαίτερο χαρακτήρα στην Ουκρανία. Έχει κυριολεκτικά εμποτίσει και διαβρώσει την ουκρανική κρατική υπόσταση, ολόκληρο το σύστημα, όλους τους κλάδους της εξουσίας. Οι ριζοσπάστες εκμεταλλεύτηκαν τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια του λαού, επιβάρυναν τη διαμαρτυρία και οδήγησαν το Μαϊντάν σε πραξικόπημα το 2014. Με τον τρόπο αυτό, έλαβαν άμεση βοήθεια από ξένες χώρες. Η υλική υποστήριξη του λεγόμενου καταυλισμού διαμαρτυρίας στην πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο από την πρεσβεία των ΗΠΑ φέρεται να ήταν ένα εκατομμύριο δολάρια την ημέρα. Πρόσθετα πολύ μεγάλα ποσά μεταφέρθηκαν με θράσος απευθείας στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ηγετών της αντιπολίτευσης. Και μιλούσαμε για δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Και πόσα πήραν τελικά οι πραγματικά τραυματίες, οι οικογένειες όσων έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις που προκλήθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες του Κιέβου και άλλων πόλεων; Καλύτερα να μην ρωτήσετε γι’ αυτό.

Οι ριζοσπάστες που κατέλαβαν την εξουσία οργάνωσαν διώξεις, μια πραγματική τρομοκρατία εναντίον όσων αντιτάχθηκαν στις αντισυνταγματικές ενέργειες. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα χλευάστηκαν και ταπεινώθηκαν δημόσια. Οι ουκρανικές πόλεις κατακλύστηκαν από ένα κύμα πογκρόμ και βίας, μια σειρά από ειδεχθείς και ατιμώρητες δολοφονίες. Δεν μπορεί κανείς παρά να ανατριχιάσει από την τρομερή τραγωδία στην Οδησσό, όπου ειρηνικοί διαδηλωτές δολοφονήθηκαν βάναυσα και κάηκαν ζωντανοί στο Συνδικαλιστικό Κέντρο. Οι εγκληματίες που διέπραξαν αυτή τη θηριωδία δεν έχουν τιμωρηθεί, κανείς δεν τους αναζητά. Γνωρίζουμε όμως τα ονόματά τους και θα κάνουμε τα πάντα για να τους τιμωρήσουμε, να τους βρούμε και να τους οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη.

Το Μαϊντάν δεν έφερε την Ουκρανία πιο κοντά στη δημοκρατία και την πρόοδο. Με το πραξικόπημα, οι εθνικιστές και οι πολιτικές δυνάμεις που τους υποστήριξαν έφεραν τελικά την κατάσταση σε αδιέξοδο και έσπρωξαν την Ουκρανία στην άβυσσο του εμφυλίου πολέμου. Οκτώ χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, η χώρα είναι διχασμένη. Η Ουκρανία βιώνει μια οξεία κοινωνικοοικονομική κρίση.

Σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, το 2019 σχεδόν έξι εκατομμύρια Ουκρανοί, επιτρέψτε μου να τονίσω ότι πρόκειται για περίπου 15%, όχι του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας, αλλά ολόκληρου του πληθυσμού, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα σε αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό. Και συχνά, κατά κανόνα, για περιστασιακές, ανειδίκευτες εργασίες. Ενδεικτικό είναι και το ακόλουθο γεγονός: από το 2020, περισσότεροι από 60.000 γιατροί και άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχουν εγκαταλείψει τη χώρα στο πλαίσιο της πανδημίας.

Από το 2014, τα τιμολόγια του νερού έχουν αυξηθεί σχεδόν κατά το ένα τρίτο, του ηλεκτρικού ρεύματος κατά δέκα φορές και του οικιακού αερίου κατά δεκάδες φορές. Πολλοί άνθρωποι απλά δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, πρέπει κυριολεκτικά να επιβιώσουν.

Τι συνέβη; Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Η απάντηση είναι προφανής: είναι επειδή η προίκα που έλαβε όχι μόνο από τη σοβιετική εποχή, αλλά και από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, έχει σπαταληθεί και καταχραστεί. Δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι οποίες έδιναν στους ανθρώπους ένα σταθερό εισόδημα και έφερναν φόρους στο δημόσιο ταμείο, χάθηκαν, μεταξύ άλλων και μέσω της στενής συνεργασίας με τη Ρωσία. Βιομηχανίες όπως η μηχανοκατασκευή, η κατασκευή οργάνων, η ηλεκτρονική, η ναυπηγική και η αεροναυπηγική είτε βρίσκονται στις δάφνες τους είτε έχουν καταστραφεί, ενώ κάποτε έκαναν περήφανη όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση.

Το 2021, το ναυπηγείο Τσερνομόρσκι στο Μυκολαίεβ, όπου κατασκευάστηκαν τα πρώτα ναυπηγεία την εποχή της Αικατερίνης Β’, έκλεισε. Ο διάσημος όμιλος Αντόνοφ δεν έχει παράγει ούτε μία παρτίδα αεροσκαφών από το 2016, ενώ το εργοστάσιο Γιουζχμάς, που ειδικεύεται στην παραγωγή πυραύλων και διαστημικού εξοπλισμού, βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως και η χαλυβουργία Κρέμεντσουκ. Αυτός ο θλιβερός κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί.

Όσον αφορά το σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου, το οποίο κατασκεύασε ολόκληρη η Σοβιετική Ένωση, είναι τόσο ερειπωμένο που η λειτουργία του είναι γεμάτη με μεγάλους κινδύνους και περιβαλλοντικό κόστος.

Και αυτό εγείρει το ερώτημα: είναι η φτώχεια, η απελπισία, η απώλεια του βιομηχανικού και τεχνολογικού δυναμικού η επιλογή του φιλοδυτικού πολιτισμού που ξεγελά και εξαπατά εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και χρόνια, υποσχόμενος τους τον παράδεισο;

Στην πραγματικότητα, τα πάντα περιορίζονται στο γεγονός ότι η κατάρρευση της ουκρανικής οικονομίας συνοδεύεται από ευθεία ληστεία των πολιτών της και η ίδια η Ουκρανία έχει απλώς τεθεί υπό εξωτερικό έλεγχο. Η διαχείρισή της δεν έγινε μόνο κατ’ εντολή των δυτικών πρωτευουσών, αλλά και επί τόπου μέσω ενός ολόκληρου δικτύου ξένων συμβούλων, ΜΚΟ και άλλων φορέων που έχουν αναπτυχθεί στην Ουκρανία. Επηρεάζουν άμεσα όλες τις σημαντικές αποφάσεις προσωπικού, όλους τους κλάδους και τα επίπεδα της κυβέρνησης, από την κεντρική μέχρι τη δημοτική, τις κύριες κρατικές εταιρείες και επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των Naftogaz, Ukrenergo, Ουκρανικών Σιδηροδρόμων, Ukroboronprom, Ukrposhta και της Ουκρανικής Διοίκησης Θαλάσσιων Λιμένων.

Απλώς δεν υπάρχει ανεξάρτητο δικαστήριο στην Ουκρανία. Κατόπιν αιτήματος της Δύσης, οι αρχές του Κιέβου έδωσαν στους εκπροσώπους των διεθνών οργανισμών το δικαίωμα προτεραιότητας στην επιλογή των μελών των ανώτατων δικαστικών οργάνων – του Συμβουλίου Δικαιοσύνης και της Επιτροπής Αξιολόγησης Δικαστών.

Επιπλέον, η πρεσβεία των ΗΠΑ ελέγχει άμεσα την Εθνική Υπηρεσία για την Πρόληψη της Διαφθοράς, το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς, την Ειδική Εισαγγελία Καταπολέμησης της Διαφθοράς και το Ανώτατο Δικαστήριο Καταπολέμησης της Διαφθοράς. Όλα αυτά γίνονται με το εύλογο πρόσχημα της αποτελεσματικότερης καταπολέμησης της διαφθοράς. Εντάξει, αλλά πού είναι τα αποτελέσματα; Η διαφθορά βρίσκεται σε πλήρη άνθηση και ανθίζει όπως και πριν.

Γνωρίζουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί όλες αυτές τις μεθόδους διαχείρισης; Αντιλαμβάνονται ότι η χώρα τους δεν βρίσκεται καν υπό πολιτικό και οικονομικό προτεκτοράτο, αλλά έχει υποβιβαστεί στο επίπεδο μιας αποικίας με ένα καθεστώς μαριονέτας; Η ιδιωτικοποίηση του κράτους έχει οδηγήσει στο γεγονός ότι οι αρχές, οι οποίες αυτοαποκαλούνται «δύναμη των πατριωτών», έχουν χάσει τον εθνικό τους χαρακτήρα και επιδιώκουν με συνέπεια την πλήρη αποκρατικοποίηση της χώρας.

Η απομυθοποίηση και η αναγκαστική αφομοίωση συνεχίζονται. Η Verkhovna Rada εκδίδει αδιάκοπα όλο και περισσότερες πράξεις που εισάγουν διακρίσεις, και ένας νόμος για τους λεγόμενους αυτόχθονες πληθυσμούς είναι ήδη σε ισχύ. Οι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους Ρώσους και θα ήθελαν να διατηρήσουν την ταυτότητα, τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, έχουν λάβει το σαφές μήνυμα ότι είναι ξένοι στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με τους νόμους για την εκπαίδευση και τη λειτουργία της ουκρανικής γλώσσας ως κρατικής γλώσσας, η ρωσική γλώσσα έχει εκδιωχθεί από τα σχολεία, από όλους τους δημόσιους χώρους, μέχρι και από τα συνηθισμένα καταστήματα. Ο νόμος για τη λεγόμενη lustration, την «εκκαθάριση» της εξουσίας, κατέστησε δυνατή την αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων δημοσίων υπαλλήλων.

Οι πράξεις που δίνουν στις ουκρανικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου αφορμή για σκληρή καταστολή της ελευθερίας του λόγου και της διαφωνίας και για διώξεις της αντιπολίτευσης είναι αναπαραγωγικές. Η θλιβερή πρακτική των μονομερών παράνομων κυρώσεων κατά άλλων κρατών, ξένων φυσικών και νομικών προσώπων είναι γνωστή στον κόσμο. Η Ουκρανία ξεπέρασε τους δυτικούς χειριστές της και εφηύρε ένα τέτοιο εργαλείο όπως οι κυρώσεις εναντίον των ίδιων της των πολιτών, των επιχειρήσεων, των τηλεοπτικών καναλιών, άλλων μέσων ενημέρωσης, ακόμη και των μελών του κοινοβουλίου.

Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας συνεχίζει επίσης να σφαγιάζεται στο Κίεβο. Και αυτό δεν είναι μια συναισθηματική εκτίμηση, συγκεκριμένες αποφάσεις και έγγραφα το αποδεικνύουν. Οι ουκρανικές αρχές μετέτρεψαν κυνικά την τραγωδία της διάσπασης της εκκλησίας σε εργαλείο κρατικής πολιτικής. Η σημερινή ηγεσία της χώρας δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματα των πολιτών της Ουκρανίας για την κατάργηση των νόμων που παραβιάζουν τα δικαιώματα των πιστών. Επιπλέον, νέα σχέδια νόμου καταγράφηκαν στη Ράντα εναντίον του κλήρου και εκατομμυρίων ενοριτών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας.

Θα ήθελα να μιλήσω ξεχωριστά για την Κριμαία. Οι κάτοικοι της χερσονήσου έκαναν την ελεύθερη επιλογή τους να είναι με τη Ρωσία. Οι αρχές στο Κίεβο δεν έχουν τίποτα να αντιμετωπίσουν αυτή τη σαφή και ξεκάθαρη βούληση του λαού, γι’ αυτό και ποντάρουν σε επιθετικές ενέργειες, στην ενεργοποίηση εξτρεμιστικών πυρήνων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των ριζοσπαστικών ισλαμικών οργανώσεων, στην αποστολή ανατρεπτικών ομάδων για την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων σε κρίσιμες υποδομές και την απαγωγή Ρώσων πολιτών. Έχουμε άμεσες αποδείξεις ότι τέτοιες επιθετικές ενέργειες πραγματοποιούνται με την υποστήριξη ξένων ειδικών υπηρεσιών.

Τον Μάρτιο του 2021, η Ουκρανία υιοθέτησε μια νέα στρατιωτική στρατηγική. Το έγγραφο αυτό είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία και αποσκοπεί στο να παρασύρει ξένα κράτη σε σύγκρουση με τη χώρα μας. Η στρατηγική προτείνει τη δημιουργία ουσιαστικά ενός τρομοκρατικού υποκόσμου στη ρωσική Κριμαία και το Ντονμπάς. Σκιαγραφεί επίσης το περίγραμμα του αναμενόμενου πολέμου, ο οποίος θα πρέπει να τελειώσει, όπως πιστεύουν οι σημερινοί στρατηγιστές στο Κίεβο, και παραθέτω περαιτέρω, «με τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας με ευνοϊκούς για την Ουκρανία όρους». Και επίσης, όπως το εκφράζει σήμερα το Κίεβο, και το παραθέτω και εδώ, ακούστε το πιο προσεκτικά, παρακαλώ – «με τη στρατιωτική υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας στη γεωπολιτική αντιπαράθεση με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά προετοιμασία για στρατιωτικές ενέργειες εναντίον της χώρας μας – εναντίον της Ρωσίας.

Γνωρίζουμε επίσης ότι έχουν ήδη γίνει δηλώσεις ότι η Ουκρανία πρόκειται να κατασκευάσει τα δικά της πυρηνικά όπλα, και αυτό δεν είναι κενό θράσος. Η Ουκρανία διαθέτει σοβιετική πυρηνική τεχνολογία και τα μέσα μεταφοράς των όπλων αυτών, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών και πυραύλων Tochka-U, επίσης σοβιετικής σχεδίασης, με βεληνεκές άνω των 100 χιλιομέτρων. Αλλά θα βγάλουν περισσότερα, είναι μόνο θέμα χρόνου. Υπάρχει τεχνογνωσία από τη σοβιετική εποχή.

Έτσι, θα είναι πολύ πιο εύκολο για την Ουκρανία να αποκτήσει τακτικά πυρηνικά όπλα από ό,τι για ορισμένα άλλα κράτη, δεν θα τα κατονομάσω τώρα, τα οποία πράγματι πραγματοποιούν τέτοιες εξελίξεις, ιδίως στην περίπτωση τεχνολογικής υποστήριξης από το εξωτερικό. Και δεν πρέπει να αποκλείσουμε ούτε αυτό.

Με την απόκτηση όπλων μαζικής καταστροφής από την Ουκρανία, η κατάσταση στον κόσμο, στην Ευρώπη, ειδικά για εμάς, για τη Ρωσία, θα αλλάξει δραματικά. Δεν μπορούμε παρά να αντιδράσουμε σε αυτόν τον πραγματικό κίνδυνο, ιδίως, επαναλαμβάνω, ότι οι δυτικοί προστάτες μπορεί να διευκολύνουν την εμφάνιση τέτοιων όπλων στην Ουκρανία, προκειμένου να δημιουργηθεί μια άλλη απειλή για τη χώρα μας. Βλέπουμε πόσο επίμονα πραγματοποιείται η στρατιωτική άντληση του καθεστώτος του Κιέβου. Από το 2014, μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στείλει δισεκατομμύρια δολάρια για το σκοπό αυτό, συμπεριλαμβανομένων όπλων, εξοπλισμού και εξειδικευμένης εκπαίδευσης. Τους τελευταίους μήνες, τα δυτικά όπλα εισρέουν στην Ουκρανία με συνεχή ροή, επιδεικτικά, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και οι υπηρεσίες ασφαλείας διοικούνται από ξένους συμβούλους, το γνωρίζουμε καλά αυτό.

Τα τελευταία χρόνια, στρατιωτικά αποσπάσματα από χώρες του ΝΑΤΟ βρίσκονται σχεδόν συνεχώς στο ουκρανικό έδαφος με το πρόσχημα ασκήσεων. Το σύστημα διοίκησης και ελέγχου των ουκρανικών στρατευμάτων έχει ήδη ενσωματωθεί στα στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι η διοίκηση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, ακόμη και μεμονωμένων μονάδων και υπομονάδων, μπορεί να ασκείται απευθείας από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν ξεδιάντροπα το ουκρανικό έδαφος ως θέατρο πιθανών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οι τακτικές κοινές ασκήσεις έχουν σαφή αντιρωσικό προσανατολισμό. Μόνο πέρυσι, περισσότεροι από 23.000 στρατιώτες και περισσότερα από χίλια κομμάτια εξοπλισμού έλαβαν μέρος σε αυτές.

Έχει ήδη ψηφιστεί νόμος σχετικά με την εισδοχή ενόπλων δυνάμεων από άλλες χώρες στο έδαφος της Ουκρανίας το 2022 για να συμμετάσχουν σε πολυεθνικές ασκήσεις. Είναι σαφές ότι μιλάμε πρωτίστως για στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Τουλάχιστον δέκα τέτοιες κοινές ασκήσεις έχουν προγραμματιστεί για φέτος.

Είναι προφανές ότι τα γεγονότα αυτά χρησιμεύουν ως κάλυψη για την ταχεία ανάπτυξη της στρατιωτικής ομάδας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Πόσο μάλλον που το δίκτυο των αεροδρομίων που αναβαθμίστηκε με τη βοήθεια των Αμερικανών – Boryspil, Ivano-Frankivsk, Chuguev, Odessa κ.ο.κ. – είναι ικανό να εξασφαλίσει τη μεταφορά στρατιωτικών μονάδων στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Ο ουκρανικός εναέριος χώρος είναι ανοικτός σε πτήσεις στρατηγικών και αναγνωριστικών αεροσκαφών των ΗΠΑ και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση του ρωσικού εδάφους.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι το Κέντρο Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων στο Οτσάκοφ, που κατασκευάστηκε από τους Αμερικανούς, επιτρέπει τη διασφάλιση των ενεργειών των πλοίων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης όπλων ακριβείας από αυτά κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και των υποδομών μας σε ολόκληρη την ακτή της Μαύρης Θάλασσας.

Κάποτε, οι ΗΠΑ σκόπευαν να δημιουργήσουν παρόμοιες εγκαταστάσεις στην Κριμαία, αλλά οι κάτοικοι της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης ματαίωσαν αυτά τα σχέδια. Θα το θυμόμαστε πάντα αυτό.

Επαναλαμβάνω, σήμερα αναπτύσσεται ένα τέτοιο κέντρο, έχει ήδη αναπτυχθεί στο Οτσάκοφ. Να σας θυμίσω ότι τον XVIII αιώνα οι στρατιώτες του Αλεξάντερ Σουβόροφ πολέμησαν για την πόλη αυτή. Χάρη στο θάρρος τους, έγινε μέρος της Ρωσίας. Παράλληλα, τον XVIII αιώνα, τα εδάφη της Μαύρης Θάλασσας, που προσαρτήθηκαν στη Ρωσία ως αποτέλεσμα των πολέμων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ονομάστηκαν Νοβοροσία. Σήμερα αυτά τα ορόσημα της ιστορίας ξεχνιούνται, όπως και τα ονόματα των πολιτικών ανδρών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, χωρίς τις προσπάθειες των οποίων πολλές μεγάλες πόλεις και ακόμη και πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα δεν θα υπήρχαν στη σύγχρονη Ουκρανία.

Πρόσφατα το μνημείο του Αλεξάντερ Σουβόροφ κατεδαφίστηκε στην Πολτάβα. Τι μπορείς να πεις; Αρνείσαι το παρελθόν σου; Από τη λεγόμενη αποικιακή κληρονομιά της ρωσικής αυτοκρατορίας; Λοιπόν, τότε να είστε συνεπείς εδώ.

Επόμενο. Θα πρέπει να σημειώσω ότι το άρθρο 17 του Συντάγματος της Ουκρανίας δεν επιτρέπει την εγκατάσταση ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός της. Αποδείχθηκε όμως ότι πρόκειται απλώς για μια σύμβαση που μπορεί εύκολα να παρακαμφθεί.

Οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν αναπτύξει εκπαιδευτικές αποστολές στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται ήδη για ξένες στρατιωτικές βάσεις. Απλώς αποκαλούν τη βάση «αποστολή» και τελείωσε.

Το Κίεβο έχει από καιρό διακηρύξει μια στρατηγική πορεία προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ναι, βεβαίως, κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέγει το δικό της σύστημα ασφαλείας και να συνάπτει στρατιωτικές συμμαχίες. Θα φαινόταν έτσι, αν δεν υπήρχε ένα «αλλά». Τα διεθνή έγγραφα κατοχυρώνουν ρητά την αρχή της ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας, η οποία, όπως γνωρίζουμε, περιλαμβάνει την υποχρέωση να μην ενισχύει κανείς την ασφάλεια του σε βάρος της ασφάλειας άλλων κρατών. Μπορώ να αναφερθώ εδώ στον Χάρτη του ΟΑΣΕ για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια που υιοθετήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1999 και στη Διακήρυξη του ΟΑΣΕ στην Αστάνα το 2010.

Με άλλα λόγια, η επιλογή της ασφάλειας δεν πρέπει να αποτελεί απειλή για άλλα κράτη, και η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας.

Θυμίζω ότι τον Απρίλιο του 2008, στη σύνοδο κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στο Βουκουρέστι, οι ΗΠΑ προώθησαν την απόφαση ότι η Ουκρανία και, παρεμπιπτόντως, η Γεωργία θα γίνονταν μέλη του ΝΑΤΟ. Πολλοί Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ γνώριζαν ήδη καλά όλους τους κινδύνους μιας τέτοιας προοπτικής, αλλά έπρεπε να υπομείνουν τη θέληση του ανώτερου εταίρου τους. Οι Αμερικανοί απλώς τους χρησιμοποίησαν για να ακολουθήσουν μια ξεκάθαρα αντιρωσική πολιτική.

Ορισμένα κράτη μέλη της Συμμαχίας είναι ακόμη και τώρα πολύ επιφυλακτικά ως προς την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα λαμβάνουμε ένα μήνυμα από ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που λέει: «Γιατί ανησυχείτε;». Δεν θα συμβεί κυριολεκτικά αύριο». Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί εταίροι μας μιλούν επίσης γι’ αυτό. «Εντάξει», λέμε, «όχι αύριο, αλλά μεθαύριο. Τι αλλάζει στην ιστορική προοπτική; Στην ουσία, τίποτα.

Επιπλέον, γνωρίζουμε τη θέση και τα λόγια της ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών ότι οι ενεργές εχθροπραξίες στην ανατολική Ουκρανία δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ, εάν μπορέσει να ανταποκριθεί στα κριτήρια της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και να νικήσει τη διαφθορά.

Ταυτόχρονα, προσπαθούν ξανά και ξανά να μας πείσουν ότι το ΝΑΤΟ είναι μια φιλειρηνική και καθαρά αμυντική συμμαχία. Λένε ότι δεν υπάρχει καμία απειλή για τη Ρωσία. Και πάλι μας προτείνουν να πιστέψουμε τα λεγόμενά τους. Γνωρίζουμε όμως το πραγματικό τίμημα αυτών των λόγων. Το 1990, όταν συζητούνταν το ζήτημα της γερμανικής ενοποίησης, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν στη σοβιετική ηγεσία ότι δεν θα υπάρξει επέκταση της δικαιοδοσίας ή της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ ούτε μια ίντσα ανατολικότερα. Και ότι η γερμανική ενοποίηση δεν θα οδηγούσε σε επέκταση της στρατιωτικής οργάνωσης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Αυτό είναι ένα απόσπασμα.

Μίλησαν, έδωσαν προφορικές διαβεβαιώσεις, και όλα αποδείχθηκαν ότι δεν ήταν τίποτα. Αργότερα, μας διαβεβαίωσαν ότι η ένταξη των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ θα βελτίωνε μόνο τις σχέσεις με τη Μόσχα, θα ανακούφιζε τις χώρες αυτές από τους φόβους τους για μια δύσκολη ιστορική κληρονομιά και, επιπλέον, θα δημιουργούσε μια ζώνη κρατών φιλικών προς τη Ρωσία.

Αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο. Οι αρχές ορισμένων ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, καλλιεργώντας τη ρωσοφοβία, μετέφεραν τα συμπλέγματα και τα στερεότυπά τους σχετικά με τη ρωσική απειλή στη Συμμαχία και επέμειναν στη δημιουργία δυνατοτήτων συλλογικής άμυνας που θα αναπτύσσονταν κυρίως εναντίον της Ρωσίας. Και αυτό συνέβη στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν, χάρη στο άνοιγμα και την καλή μας θέληση, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο.

Η Ρωσία εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις της, συμπεριλαμβανομένης της απόσυρσης των στρατευμάτων της από τη Γερμανία και τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην υπέρβαση της κληρονομιάς του Ψυχρού Πολέμου. Προσφέραμε σταθερά διάφορες επιλογές συνεργασίας, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας και του ΟΑΣΕ.

Επιπλέον, θα πω τώρα κάτι που δεν έχω πει ποτέ δημόσια, θα το πω για πρώτη φορά. Όταν ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον επισκέφθηκε τη Μόσχα το 2000, τον ρώτησα: «Πώς θα αισθανόταν η Αμερική για την αποδοχή της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ;».

Δεν θα αποκαλύψω όλες τις λεπτομέρειες αυτής της συζήτησης, αλλά εξωτερικά η αντίδραση στην ερώτησή μου φαινόταν, ας πούμε, πολύ συγκρατημένη και ο τρόπος με τον οποίο οι Αμερικανοί αντέδρασαν σε αυτή την πιθανότητα φαίνεται στην πραγματικότητα στα πρακτικά τους βήματα προς τη χώρα μας. Αυτό περιλαμβάνει την ανοιχτή υποστήριξη των τρομοκρατών στον Βόρειο Καύκασο, την απορριπτική στάση απέναντι στα αιτήματα και τις ανησυχίες μας για την ασφάλεια στον τομέα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, την αποχώρηση από τη Συνθήκη ΑΒΜ κ.ο.κ. Σε κάνει να θέλεις να αναρωτηθείς: γιατί, γιατί όλα αυτά, για ποιο λόγο; Εντάξει, δεν θέλετε να μας βλέπετε ως φίλους και συμμάχους σας, αλλά γιατί να μας κάνετε εχθρούς;

Υπάρχει μόνο μία απάντηση: δεν είναι εξαιτίας του πολιτικού μας καθεστώτος ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν χρειάζονται μια τόσο μεγάλη ανεξάρτητη χώρα όπως η Ρωσία. Αυτή είναι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις. Είναι η πηγή της παραδοσιακής αμερικανικής πολιτικής για τη Ρωσία. Εξ ου και η στάση απέναντι σε όλες τις προτάσεις μας για την ασφάλεια.

Σήμερα, μια ματιά στο χάρτη αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πώς οι δυτικές χώρες «κράτησαν» την υπόσχεσή τους να μην επιτρέψουν στο ΝΑΤΟ να προχωρήσει προς τα ανατολικά. Απλά εξαπατήθηκε. Είχαμε πέντε κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ, το ένα μετά το άλλο. Το 1999 έγιναν δεκτές στη Συμμαχία η Πολωνία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Ουγγαρία, το 2004 η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Σλοβενία, το 2009 η Αλβανία και η Κροατία, το 2017 το Μαυροβούνιο και το 2020 η Βόρεια Μακεδονία.

Ως αποτέλεσμα, η Συμμαχία, με τη στρατιωτική της υποδομή, έφτασε απευθείας στα σύνορα της Ρωσίας. Αυτό αποτέλεσε μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης του ευρώ και της ασφάλειας και είχε πολύ αρνητικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το σύστημα των διεθνών σχέσεων, οδηγώντας σε απώλεια της αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται, μεταξύ άλλων στον στρατηγικό τομέα. Για παράδειγμα, στη Ρουμανία και την Πολωνία αναπτύσσονται περιοχές τοποθέτησης αντιπυραυλικών πυραύλων στο πλαίσιο του παγκόσμιου σχεδίου αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ. Είναι γνωστό ότι οι εκτοξευτές που έχουν τοποθετηθεί εκεί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πυραύλους Κρουζ Τομαχόουκ, οι οποίοι είναι επιθετικά συστήματα επίθεσης.

Επιπλέον, οι ΗΠΑ αναπτύσσουν έναν καθολικό πύραυλο Standard-6 που, εκτός από την επίλυση των προβλημάτων της αεράμυνας και της πυραυλικής άμυνας, μπορεί επίσης να πλήξει επίγειους και επιφανειακούς στόχους. Με άλλα λόγια, το υποτιθέμενο αμυντικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ επεκτείνεται και αναδύονται νέες επιθετικές δυνατότητες.

Οι πληροφορίες που διαθέτουμε μας δίνουν κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η επακόλουθη ανάπτυξη εδώ εγκαταστάσεων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας είναι δεδομένη και είναι θέμα χρόνου. Αντιλαμβανόμαστε σαφώς ότι σε ένα τέτοιο σενάριο, το επίπεδο των στρατιωτικών απειλών προς τη Ρωσία θα αυξηθεί δραματικά, πολλές φορές. Και εφιστώ ιδιαίτερα την προσοχή στο γεγονός ότι ο κίνδυνος αιφνιδιαστικής επίθεσης στη χώρα μας θα αυξηθεί πολλαπλάσια.

Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι τα έγγραφα (έγγραφα!) του αμερικανικού στρατηγικού σχεδιασμού κατοχυρώνουν τη δυνατότητα του λεγόμενου προληπτικού πλήγματος κατά των πυραυλικών συστημάτων του εχθρού. Γνωρίζουμε επίσης ποιος είναι ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Είναι η Ρωσία. Στα έγγραφα του ΝΑΤΟ η χώρα μας δηλώνεται επίσημα ότι αποτελεί την κύρια απειλή για την ευρωατλαντική ασφάλεια. Και η Ουκρανία θα χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για ένα τέτοιο χτύπημα. Αν οι πρόγονοί μας είχαν ακούσει γι’ αυτό, μάλλον δεν θα το πίστευαν. Και δεν θέλουμε να το πιστέψουμε σήμερα, αλλά είναι αλήθεια. Θέλω να γίνει κατανοητό τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία.

Πολλά ουκρανικά αεροδρόμια βρίσκονται κοντά στα σύνορά μας. Η τακτική αεροπορία του ΝΑΤΟ που θα αναπτυχθεί εδώ, συμπεριλαμβανομένων των οπλοφορέων υψηλής ακρίβειας, θα είναι σε θέση να πλήξει το έδαφός μας μέχρι το Βόλγκογκραντ – Καζάν – Σαμάρα – Αστραχάν. Η ανάπτυξη εξοπλισμού αναγνώρισης με ραντάρ στην Ουκρανία θα επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να παρακολουθεί στενά τον ρωσικό εναέριο χώρο μέχρι τα Ουράλια.

Τέλος, αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες παραβίασαν τη Συνθήκη για τους πυραύλους μέσου και μικρότερου βεληνεκούς, το Πεντάγωνο αναπτύσσει ήδη ανοιχτά μια ολόκληρη σειρά από επίγεια όπλα κρούσης, συμπεριλαμβανομένων βαλλιστικών πυραύλων ικανών να προσεγγίσουν στόχους σε απόσταση έως και 5.500 χιλιομέτρων. Εάν τέτοια συστήματα αναπτυχθούν στην Ουκρανία, θα μπορούν να πλήξουν στόχους σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια της Ρωσίας, καθώς και πέρα από τα Ουράλια. Οι πύραυλοι Κρούζ Τόμαχοουκ θα χρειάζονταν λιγότερο από 35 λεπτά για να φτάσουν στη Μόσχα, 7-8 λεπτά για βαλλιστικούς πυραύλους από την περιοχή του Χάρκοβο και 4-5 λεπτά για υπερηχητικά πλήγματα. Αυτό ονομάζεται, άμεσα, μαχαίρι στο λαιμό. Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι περιμένουν να υλοποιήσουν αυτά τα σχέδια, όπως έκαναν επανειλημμένα τα προηγούμενα χρόνια, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, προωθώντας στρατιωτικές υποδομές και εξοπλισμό στα ρωσικά σύνορα, αγνοώντας πλήρως τις ανησυχίες, τις διαμαρτυρίες και τις προειδοποιήσεις μας. Συγγνώμη, απλά φτύστε τους και κάντε ό,τι θέλουν, ό,τι θεωρούν σωστό.

Και φυσικά, περιμένουν επίσης να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τη γνωστή παροιμία: «Ο σκύλος γαβγίζει, το καραβάνι κινείται. Επιτρέψτε μου να πω αμέσως ότι δεν συμφωνήσαμε σε αυτό και δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ. Ταυτόχρονα, η Ρωσία ήταν και παραμένει πάντα υπέρ της επίλυσης των πιο σύνθετων προβλημάτων με πολιτικά και διπλωματικά μέσα, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Έχουμε πλήρη επίγνωση της τεράστιας ευθύνης μας για την περιφερειακή και παγκόσμια σταθερότητα. Ήδη από το 2008 η Ρωσία υπέβαλε μια πρωτοβουλία για τη σύναψη μιας Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ασφαλείας. Η ουσία της ήταν ότι κανένα κράτος ή διεθνής οργανισμός στον ευρωατλαντικό χώρο δεν μπορούσε να ενισχύσει την ασφάλειά του εις βάρος της ασφάλειας των άλλων. Ωστόσο, η πρότασή μας απορρίφθηκε εξαρχής: δεν μπορούσαμε να επιτρέψουμε στη Ρωσία να περιορίσει τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, μας είπαν ρητά ότι μόνο τα μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας θα μπορούσαν να έχουν νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις ασφαλείας.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, διαβιβάσαμε στους δυτικούς εταίρους μας ένα σχέδιο συνθήκης μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για τις εγγυήσεις ασφαλείας, καθώς και ένα σχέδιο συμφωνίας για μέτρα που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των κρατών μελών του ΝΑΤΟ.

Η απάντηση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ ήταν πολλά κοινά λόγια. Υπήρχαν κάποια λογικά επιχειρήματα, αλλά αφορούσαν δευτερεύοντα ζητήματα και έμοιαζε με προσπάθεια εκτροπής της συζήτησης.

Απαντήσαμε αναλόγως, τονίζοντας ότι είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το δρόμο των διαπραγματεύσεων, αλλά υπό τον όρο ότι όλα τα θέματα θα εξεταστούν ως πακέτο, ως πακέτο, χωρίς να διαχωρίζονται από τις βασικές, τις βασικές ρωσικές προτάσεις. Και αυτά περιέχουν τρία βασικά σημεία. Η πρώτη είναι η αποτροπή περαιτέρω διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Η δεύτερη είναι η άρνηση να επιτραπεί στη Συμμαχία να αναπτύξει οπλικά συστήματα κρούσης στα σύνορα της Ρωσίας. Και, τέλος, η επαναφορά των στρατιωτικών δυνατοτήτων και των υποδομών του μπλοκ στην Ευρώπη στην κατάσταση του 1997, όταν υπογράφηκε η ιδρυτική πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας.

Ακριβώς οι προτάσεις μας επί της αρχής είναι αυτές που αγνοήθηκαν. Οι δυτικοί εταίροι μας, επαναλαμβάνω, εξέφρασαν για άλλη μια φορά την πεπατημένη φόρμουλα ότι κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα τον τρόπο με τον οποίο θα διασφαλίσει την ασφάλειά του και να συμμετέχει σε οποιεσδήποτε στρατιωτικές συμμαχίες και συμμαχίες. Με άλλα λόγια, τίποτα δεν έχει αλλάξει στη θέση τους, ακούγονται οι ίδιες αναφορές στην περιβόητη πολιτική των «ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, προσπαθούν να μας εκβιάσουν ξανά, απειλώντας μας ξανά με κυρώσεις, τις οποίες, παρεμπιπτόντως, θα εξακολουθούν να επιβάλλουν όσο αυξάνεται η κυριαρχία της Ρωσίας και η ισχύς των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Και η αφορμή για μια νέα επίθεση με κυρώσεις θα βρίσκεται πάντα ή απλά θα κατασκευάζεται, ανεξάρτητα από την κατάσταση στην Ουκρανία. Ο στόχος είναι ο ίδιος – να καταπνίξουν την ανάπτυξη της Ρωσίας. Και θα το πράξουν, όπως έκαναν και στο παρελθόν, ακόμη και χωρίς καμία απολύτως επίσημη πρόφαση, ακριβώς επειδή είμαστε και δεν θα θέσουμε ποτέ σε κίνδυνο την κυριαρχία μας, τα εθνικά μας συμφέροντα και τις αξίες μας.

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος, για να το πω ευθέως, στην παρούσα κατάσταση, όταν οι προτάσεις μας για ισότιμο διάλογο επί θεμάτων αρχής έμειναν ουσιαστικά αναπάντητες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, όταν το επίπεδο των απειλών κατά της χώρας μας αυξάνεται σημαντικά, η Ρωσία έχει κάθε δικαίωμα να λάβει αντίμετρα για να διασφαλίσει τη δική της ασφάλεια. Αυτό ακριβώς θα κάνουμε.

Όσον αφορά την κατάσταση στο Ντονμπάς, βλέπουμε ότι οι κυβερνώντες στο Κίεβο δηλώνουν συνεχώς και δημόσια την απροθυμία τους να εφαρμόσουν τη δέσμη μέτρων του Μινσκ για την επίλυση της σύγκρουσης και δεν ενδιαφέρονται για μια ειρηνική λύση. Αντιθέτως, προσπαθούν να οργανώσουν ξανά έναν αιφνιδιαστικό πόλεμο στο Ντονμπάς, όπως έκαναν ήδη το 2014 και το 2015. Θυμόμαστε πώς τελείωσαν αυτές οι περιπέτειες τότε.

Σχεδόν δεν περνάει μέρα χωρίς βομβαρδισμούς σε κατοικημένες περιοχές στο Ντονμπάς. Μια μεγάλη ομάδα στρατευμάτων χρησιμοποιεί συνεχώς επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, βαρύ εξοπλισμό, ρουκέτες, πυροβολικό και συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων πυραύλων. Οι δολοφονίες αμάχων, ο αποκλεισμός, η κακοποίηση των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, των γυναικών και των ηλικιωμένων, συνεχίζονται αμείωτα. Όπως λέμε εδώ, δεν υπάρχει τέλος στον ορίζοντα.

Και ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος, του οποίου οι μόνοι εκπρόσωποι έχουν αυτοανακηρυχθεί οι δυτικοί συνάδελφοί μας, προτιμά να μην το παρατηρεί αυτό, σαν να μην υπάρχει όλη αυτή η φρίκη, η γενοκτονία στην οποία υπόκεινται σχεδόν 4 εκατομμύρια άνθρωποι, και μόνο επειδή αυτοί οι άνθρωποι διαφώνησαν με το πραξικόπημα στην Ουκρανία που υποστηρίχθηκε από τη Δύση το 2014 και αντιτάχθηκαν στην υπερυψωμένη κρατική κίνηση προς τον σπηλαιώδη και επιθετικό εθνικισμό και τον νεοναζισμό. Και αγωνίζονται για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους – να ζουν στη δική τους γη, να μιλούν τη δική τους γλώσσα, να διατηρούν τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους.

Πόσο καιρό μπορεί να συνεχιστεί αυτή η τραγωδία; Πόσο ακόμα μπορούμε να το ανεχτούμε; Η Ρωσία έχει κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και έχει αγωνιστεί σκληρά και υπομονετικά όλα αυτά τα χρόνια για την εφαρμογή της απόφασης 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 17ης Φεβρουαρίου 2015, η οποία κατοχύρωσε τη δέσμη μέτρων του Μινσκ της 12ης Φεβρουαρίου 2015 για την επίλυση της κατάστασης στο Ντονμπάς.

Όλα μάταια. Οι πρόεδροι και οι βουλευτές της Ράντα αλλάζουν, αλλά η ουσία και ο επιθετικός, εθνικιστικός χαρακτήρας του καθεστώτος που έχει καταλάβει την εξουσία στο Κίεβο δεν αλλάζει. Είναι εξ ολοκλήρου προϊόν του πραξικοπήματος του 2014 και όσοι πήραν το δρόμο της βίας, της αιματοχυσίας και της ανομίας δεν αναγνώρισαν και δεν θα αναγνωρίσουν άλλη λύση στο ζήτημα του Ντονμπάς εκτός από τη στρατιωτική.

Από την άποψη αυτή, θεωρώ απαραίτητο να λάβουμε μια απόφαση που έχει καθυστερήσει εδώ και καιρό – να αναγνωρίσουμε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ χωρίς καθυστέρηση.

Ζητώ από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να υποστηρίξει αυτή την απόφαση και στη συνέχεια να επικυρώσει τις συνθήκες φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας με τις δύο δημοκρατίες. Τα δύο αυτά έγγραφα θα ετοιμαστούν και θα υπογραφούν στο εγγύς μέλλον.

Και από εκείνους που κατέλαβαν και κατέχουν την εξουσία στο Κίεβο, απαιτούμε την άμεση παύση των εχθροπραξιών. Διαφορετικά, όλη η ευθύνη για την πιθανή συνέχιση της αιματοχυσίας θα βαρύνει αποκλειστικά τη συνείδηση του καθεστώτος που κυβερνά το έδαφος της Ουκρανίας.

Ανακοινώνοντας τις αποφάσεις που εγκρίθηκαν σήμερα, είμαι βέβαιος για την υποστήριξη των πολιτών της Ρωσίας και όλων των πατριωτικών δυνάμεων της χώρας.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.»

https://www.ieidiseis.gr/kosmos/133378/olokliro-to-diaggelma-poytin-ston-rosiko-lao

---

Ποιοί συγκρούονται στην Ουκρανία, σήμερα;

Η Ουκρανία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ, η κυβέρνησή της όμως το επιδιώκει. Διαθέτει εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία όμως διαδέχθηκε κυβέρνηση που προέκυψε με πραξικοπηματική ανατροπή άλλης εκλεγμένης κυβέρνησης. Κατά την πραξικοπηματική διακυβέρνηση και την τωρινή, διαρκείας από το 2014, ρωσόφωνοι και φιλορώσοι πολίτες, υπέστησαν βαριές έως και θανατηφόρες κακοποιήσεις από ναζιστοειδείς εθνικιστές ουκρανούς, όπως διαπιστωμένα και επανειλημμένα έχει καταγγελθεί..

Ύστερα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», πολλές χώρες από τα πρώην μέλη αυτού εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία, όχι. Ούσα η χώρα με την ιδιότητα του μεγαλύτερου διακομιστή από το έδαφός της του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από την διάδοχο της ΕΣΣΔ Ρωσική Ομοσπονδία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά την Γερμανία, έτυχε ειδικής διαχείρισης και δεν προσαρτήθηκε σε πολυεθνικές συσσωματώσεις ( ΝΑΤΟ, ΕΕ ). Από το 2014 και μετά, αυτό επιδιώκεται από μεγάλες δυτικές δυνάμεις. Γιατί;

Την απάντηση έχει δώσει η πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επί Κλίντον, Μ. Ωλμπράιτ, όταν είχε δηλώσει «είναι πολύ άδικο μία χώρα να έχει τόσο πλούτο» εννοώντας τον φυσικό πλούτο της τότε ( παραπαίουσας ) ΕΣΣΔ. Παντί τρόπω επιχειρήθηκε η καταλήστευσή της αφότου κατέρρευσε η ΕΣΣΔ. Αλλά, εγχώριες δυνάμεις της, με δεσμούς και διαδοχές και κληρονομιές του τέως καθεστώτος, κατόρθωσαν να ανασυγκροτήσουν και κατόπιν να ανασυνθέσουν, την εθνική τους και κρατική υπόσταση. Τότε αναδείχθηκε και προωθήθηκε και ο Β. Πούτιν. Ακολούθησαν την αγοραία τάση της Αγοράς και παράλληλα, διεφύλαξαν την φοβερή κληρονομιά των πυρηνικών όπλων τους.

Σήμερα, χωρίς να έχει αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη ( «πίστη» ) στις Αγορές μετά την βύθιση της Leehman Brothers στο 2007, με την πανδημία covid-19 να έχει προκαλέσει τεράστια πιστωτική επέκταση και επενδυτική αναστάτωση και σθεναρό πληθωρισμό, η παγκόσμια οικονομία αντικρίζει ιστορικά άγνωστα. Μεσολάβησαν η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, η προεδρία και αποκαθήλωση Trump στις ΗΠΑ. Όπου καταγράφηκαν εντονώτατες πολιτικές συγκρούσεις αντιτιθέμενων συμφερόντων. Μπορεί να τα αγνοούν όλα αυτά ( και πολλά άλλα ) στην Ρωσική Ομοσπονδία; Πιθανόν, όχι.

Οπότε, μάλλον η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με όλες τις αναμενόμενες παρελκόμενες παραμυθίες, δεν είναι μάλλον τυχαία, αντιθέτως.

Κι αν όντως η κύρια αντίθεση στην εποχή μας είναι αυτή μεταξύ εθνικού και υπερεθνικού κεφαλαίου ενώ η βασική αυτή μεταξύ παραγωγικού και παρασιτικού, τότε κατανοείται και η θέση της Ρωσίας ( και της Κίνας ) και η βαρύτητα της ρωσικής συμπεριφοράς. Που εύλογα ούτε swift ούτε internet μπορούν να αντιμετωπίσουν ( καθώς υπάρχουν και οι BRICS ! ).

Ν. Καραβαζάκης

«Γιατί θα κατασκευαστεί ο αγωγός EAST-MED»

του Δρα Αντωνίου Ε. Φώσκολου*

Πριν μιλήσω για το κύριο θέμα που προέκυψε από το πολύ επιπόλαιο Non paper που ανήγγειλε ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Anthony Blinken για την τύχη του αγωγού East-Med, θα κάνω ένα παραλληλισμό που αφορά την διένεξη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας που αφορά την Ουκρανία. Εχθές η εκπρόσωπος δημοσίων σχέσεων του ΥΠΕΞ της Ρωσίας κυρία Ζαχάροβα, δεξί χέρι του ΥΠΕΞ κυρίου Λαβρώφ, είπε ότι η διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας που αφορά την Ουκρανία, σχετίζεται με το ποια χώρα, ΗΠΑ η Ρωσία, θα ελέγχει την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης και ιδιαίτερα την τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο. Θα είναι το πανάκριβο υγροποιημένο σχιστολιθικό αέριο των ΗΠΑ η το Ρωσικό φυσικό αέριο που προέρχεται από την χερσόνησο του Γιαμάλ της δυτικής Σιβηρίας; Και αυτή είναι η αλήθεια.

Μια πολύ παρεμφερής περίπτωση είναι αυτή μεταξύ ΗΠΑ και Καναδά που αφορά πάλι την τροφοδοσία της Ευρώπης με Καναδικό φυσικό αέριο. Αυτό θα προερχότανε  από την Αλμπέρτα του Καναδά. Ο αγωγός  φυσικού αερίου με προέλευση από την Αλμπέρτα θα όδευε προς Χάλιφαξ, Νέας Σκωτίας. Αυτός ακυρώθηκε διότι οι Ινδιάνοι από όπου θα περνούσε ο αγωγός ξεσηκώθηκαν εναντίον της κατασκευής του. Το ίδιο συνέβη  και με τον αγωγό Keystone XL που θα μετέφερε αργό πετρέλαιο από την Αλμπέρτα στις ΗΠΑ.  Η κατασκευή εγκρίθηκε προ τετραετίας από τον πρόεδρο Τράμπ αλλά σήμερα η κατασκευή του ακυρώθηκε από τον πρόεδρο Biden με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός της Αλμπέρτας να ζητά την επέμβαση της δικαιοσύνης.

Βεβαίως η ανυπαρξία ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ έδωσε την ευκαιρία δύο γάιδαροι να μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα. Δεν γνωρίζω τι έχει κάνει μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή επίτροπος ενέργειας κυρία Kadri Simpson η οποία αμείβεται και με 1.000 ευρώ την ημέρα από τον Δεκέμβριο του 2019. Αμείβεται με 360.000 ευρώ το χρόνο και Ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική δεν έχουμε δει.

Η Ευρώπη σήμερα και μέχρι το 2050 θα χρειαστεί επί πλέον ποσότητες φυσικού αερίου της τάξης των 240 δις μ3 , πέραν των 400 δις μ3 που σήμερα καταναλίσκει. Έτσι κατασκεύασε σταθμούς υποδοχής φυσικού αερίου γνωρίζοντας ότι η Ρωσία δεν θα μπορεί να καλύψει αυτό το τεράστιο επί πλέον έλλειμμα των 240 δις μ3 φυσικού αερίου. Εισάγει, λοιπόν, από τις ΗΠΑ 68 δις μ3 φυσικού αερίου και ξοδεύει, με μια τιμή των $25/1000 κυβικά πόδια, $60 δις/έτος. Το σχιστολιθικό φυσικό αέριο το προμηθεύεται ως υγροποιημένο από το Τέξας, λεκάνες Permian Basin, Eagle και Fort Barnett, και η μεταφορά προς την Ευρώπη γίνεται με LNG πλοία, κυρίως Ελλήνων εφοπλιστών. Εισάγει από την Βόρειο Αφρική 44.5 δις μ3 φυσικού αερίου εκ των οποίων τα 10 δις μ3 προέρχονται από την Αίγυπτο. 

Αυτή η λεπτομέρεια έχει σημασία διότι ορισμένοι Έλληνες δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι η Αίγυπτος έχει πολύ φυσικό αέριο που μπορεί να τροφοδοτήσει την Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Δυστυχώς τις περισσεύουν μόνο 10 δις μ3/έτος τα οποία ήδη εξάγει προς την Ευρώπη υπό μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου. Με τον East-Med είμαστε σε θέση να παραδώσουμε στην Ευρώπη 20 δις μ3 φυσικού αερίου στην μισή τιμή. Αυτό δεν το θέλει η Αμερική, Non paper του AnthonyBlinken περί ακαταλληλότητας του East-Medμε την οποία φαίνεται να συμφωνεί και ο Έλληνας ΥΠΕΞ, διότι χαλά την αγορά με τις χαμηλές τιμές.  Επίσης, η Ευρώπη εισάγει 21.5 δις μ3 φυσικού αερίου από την Ρωσία και 18 δις μ3 φυσικού αερίου από το Κατάρ, πάλι ως υγροποιημένο φυσικό αέριο.

Το σύνολο των εισαγωγών ανέρχεται σε 153 δις μ3 φυσικού αερίου. Άρα οι ανάγκες της ΕΕ που είναι 240 δις μ3 /έτος φυσικού αερίου, δεν ικανοποιούνται. Υπάρχει ένα έλλειμμα της τάξης των 87 δις μ3 . Φανταστείτε τι θα γίνει αν η Αμερική πετύχει να σταματήσει η τροφοδοσία της ΕΕ με Ρωσικό φυσικό αέριο της τάξης των 50 δις μ3/ετος που θα διοχετεύεται μέσω του Nord Stream II. Αυτή είναι η επιδίωξη των ΗΠΑ που είναι και η αιτία της Ουκρανικής κρίσης. 

Η Ευρώπη θα έχει ένα έλλειμμα φυσικού αερίου των 137 δις μ3/έτος. Κατανοώντας αυτή την αδυναμία ικανοποίησης αυτής της ποσότητας αν σταματήσει η ροή φυσικού αερίου μέσω Nord Stream II, οι Αμερικανοί καταφεύγουν στον έμπιστο σύμμαχό τους το Κατάρ, όχι την Ελλάδα και Κύπρο, και το ρωτούν αν μπορεί να καλύψει αυτό το τεράστιο έλλειμμα. Και η απάντηση του Κατάρ είναι αρνητική. Δεν μπορεί. Το Κατάρ έχει αποθέματα φυσικού αερίου της τάξης των 868 τρις κυβικών ποδιών που αντιστοιχούν με 24.6 τρις μ3.  Παράγει ετησίως 170 δις μ3 εκ των οποίων τα 18 δις μ3 πηγαίνουν στην Ευρώπη και τα υπόλοιπα στις Ασιατικές αγορές, κυρίως Κίνα, Ιαπωνία και Νότια Κορέα. Με αυτές τις χώρες έχει συνάψει μακροχρόνιες συμφωνίες. 

Δυστυχώς το ενεργειακό έλλειμμα της Ευρώπης μπορεί να το καλύψει μόνο η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου που έχει περισσότερα αποθέματα φυσικού αερίου από το Κατάρ. Αυτό όμως δεν το επιθυμούν οι Αμερικάνοι διότι θα σπάσει το μονοπώλιο που θα επιβάλλουν στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης οι ΗΠΑ. Εξ’ ου και το περίφημο non paper του Anthony Blinken περί ακαταλληλότητας του East-Med. 

Και ερχόμαστε να ανατρέψουμε τα περί οικονομοτεχνικής ακαταλληλότητας του East-Med. Η ιδέα της κατασκευής του αγωγού προήλθε από τον πρώην πρωθυπουργό του Ισραήλ, τον κύριο Netanyahu, που την προώθησε στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου το 2010 σε ένα ταξίδι, ινκόγκνιτο, που έκαναν οι δύο πρωθυπουργοί τον Αύγουστο στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. 

Η ιδέα έπεσε σε χειμερία νάρκη μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, οπότε σε ένα συνέδριο του Economist που έγινε στην Λευκωσία, επαναφέρω στην επιφάνεια την ιδέα κατασκευής λέγοντας ότι η μεταφορά των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να γίνει με ένα αγωγό όπως πρότεινε ο κύριος Netanyahu. Αυτόν τον οποίο τον ονόμασα τότε Herodotuspipeline. 

Μετά το πέρας της συνεδρίασης με πλησιάζει ο Δρ. Κ. Καραγιαννάκος , διευθυντής της ΔΕΠΑ και μου λέει ότι η κατασκευή αυτού του αγωγού φαίνεται ότι είναι τεχνικά εφικτή. Τότε η ΔΕΠΑ υπό την ηγεσία του Δρ. Κιτσάκου και με συνεργάτες τους Δρ. Κ. Καραγιαννάκο και Δρ. Δημήτρη Μανώλη αρχίζουν τις μελέτες με την σύμφωνη γνώμη του υφυπουργού Γιάννη Μανιάτη. Ενεργειακός οργασμός στην Ελλάδα. Όλοι μηχανικοί. Οι κύριοι Κιτσάκος και Καραγιαννάκος παρουσιάζουν σε ενεργειακά συνέδρια τις τεχνικοοικονομικές μελέτες που δείχνουν ότι ο αγωγός είναι βιώσιμος ακόμα και πριν ανακαλυφθούν τα κοιτάσματα βιογενούς φυσικού αερίου, Ζορ, Καλυψώ και Γλαύκου. 

Την εποχή εκείνη προωθείται η ιδέα της κατασκευής του αγωγού ΤΑΠ, η ιδέα της κατασκευής του αγωγού IGB και η έρευνα υδρογονανθράκων προς εκμετάλλευση στην Δυτική Ελλάδα, Ιόνιο και Κρήτη. Όταν λέμε ενεργειακός οργασμός, τότε, τον εννοούσαμε. Λέει προ μηνός ο πρώην υπουργός ενέργειας καθηγητής Γιάννης Μανιάτης. Ο αγωγός East-Med είναι τεχνικά και οικονομικά βιώσιμος διότι μπορεί να μεταφέρει 20 δις μ3/έτος φυσικού αερίου επί 25 χρόνια. Ουσιαστικά προσδιορίζει και το μέγεθος του υπαρκτού κοιτάσματος που είναι 20 δις μ3/ετος Χ 25 έτη = 450 δις μ3 φυσικού αερίου. 

Αυτή η ποσότητα υπάρχει και προέρχεται από τα 6 τρις κυβικά πόδια που έχει το κοίτασμα της Καλυψώ της Κύπρου και τα 11 τρις κυβικά πόδια που έχει το Ισραηλινό κοίτασμα Λεβιάθαν. Τα υπόλοιπα 11 τρις κυβικά πόδια του κοιτάσματος Λεβιάθαν ήδη διοχετεύονται με αγωγό στον σταθμό υγροποίησης της Δαμιέττης, Αιγύπτου και συμπεριλαμβάνονται στα 10 δις μ3 φυσικού αερίου που στέλνει η Αίγυπτος στην Ευρώπη. Άρα δεν υπάρχει διαθέσιμή ποσότητα Ισραηλινού φυσικού αερίου για να πάει στην Τουρκία. 

Το άθροισμα, λοιπόν, των 6 τρις κυβικά πόδια του κοιτάσματος Καλυψώ της Κύπρου και τα  11 τρις κυβικά πόδια του Ισραηλινού κοιτάσματος μας κάνουν 17 τρις κυβικά πόδια φυσικού αερίου που ισοδυναμούν με τα 481 δις μ3 φυσικού αερίου. Υπερκαλύπτεται η ποσότητα των 450 δις μ3 φυσικού αερίου που χρειάζεται για να λειτουργήσει ο αγωγός East Med. Αν αυτή η ποσότητα φυσικού αερίου διοχετευτεί στην Ευρώπη προς $ 11/1000 κυβικά πόδια τότε η αξία του κοιτάσματος ανέρχεται σε $ 187 δις. Αν από αυτά τα χρήματα οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και Κύπρου πάρουν το 25% ήτοι $ 46.75 δις τότε υπερκαλύπτεται η αξία της κατασκευής του αγωγού East- Med που είναι $ 5.2 δις. Πέραν τούτου ο αγωγός αναβαθμίζει γεωπολιτικά τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο. 

Την μελέτη της κατασκευής του αγωγού την έχει αναλάβει η κοινοπραξία IG Poseidon στην οποία συμμετέχουν κατά 50% η Ελληνική ΔΕΠΑ και κατά 50% η ΓαλλοιταλικήEdison. H μελέτη κατασκευής χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η τοπογραφική μελέτη του βυθού της θάλασσας από όπου θα περάσει ο αγωγός έγινε από το Γαλλικό γεωφυσικό πλοίο Nautica Geo. Η μελέτη τελείωσε πριν 15 μέρες και το σκάφος βρίσκεται στον λιμένα του Ηρακλείου.  Άρα η κατασκευή του αγωγού πολεμάτε από τους Αμερικανούς διότι θα πέσουν οι τιμές του εισαγόμενου πανάκριβου Αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου και είναι πλέον αρμοδιότητα της ΕΕ αν θέλει το πανάκριβο Αμερικανικό φυσικό αέριο που έχει δημιουργήσει τεράστια οικονομικά προβλήματα στην Ευρώπη η το Έλληνο-Κυπριακό φυσικό αέριο που είναι πολύ πιο φθηνότερο και που σε τελευταία ανάλυση είναι Ευρωπαϊκό. 

Μία άλλη αστοχία που αφορά το περίφημο non paper του Anthony Blinken περί ακαταλληλότητας του East-Med με την οποία συμφωνεί και Έλληνας ΥΠΕΞ, είναι αυτή που μας σερβίρουν οι σύμμαχοι μας Αμερικάνοι. Αν δεν γίνει ο αγωγός East Med, θα μπορούν κάλλιστα, ο Euro-Asia Interconnector και Euro-Africa Interconnector που θα μεταφέρουν προς την Ευρώπη με υποθαλάσσια καλώδια ο μεν πρώτος ρεύμα ισχύος 2000 MW και ο δεύτερος ισχύος 1000 MW να αντικαταστήσουν τον υπό μελέτη κατασκευής αγωγό East-Med.  

Αυτά είναι σφάλματα διότι η παραγωγή ρεύματος από σταθμούς των 2000 MW απαιτεί 1.8 δις μ3 φυσικού αερίου και ο δεύτερος εξ’ Αιγύπτου 1 δις μ3 φυσικού αερίου. Αυτή την στιγμή στην Πτολεμαίδα οι εν λειτουργία λιγνιτικοί ΑΗΣ συνολικής ισχύος 1800 MW παράγουν ρεύμα που καλύπτει το 16% των ηλεκτρικών αναγκών της Ελλάδας . Ερωτώ: Τι θα ποσοστό των ηλεκτρικών αναγκών της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης θα καλύψει ο Euro-Asia Interconnector και τι ποσοστό των ηλεκτρικών αναγκών της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης θα καλύψει ο Euro-Africa Interconnector. Ο μεν πρώτος λιγότερο του 1% και ο δεύτερος λιγότερο του 0.5%. ΔΗΛΑΔΗ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ. 

Και η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από τα περίπου 2.8 δις μ3 φυσικού αερίου είναι καλλίτερη και προτιμότερη από την τροφοδοσία της Ευρώπης με 20 τρις μ3 φυσικού αερίου ανά έτος. Αυτές είναι οι αστοχίες Anthony Blinken που φαίνεται να τις υιοθετεί και ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Όπως είπε χθες στο Όσλο της Νορβηγίας «Εμείς δεν θα σκάβουμε για να γίνουμε σαν τον κόλπο του Μεξικού. Είμαστε Πράσινοι». No furthercomments.

Ποια είναι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Το 2010 η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) βασιζόμενη σε 1900 γεωτρήσεις που έγιναν στην ΑΟΖ της Αιγύπτου και σε 460 γεωτρήσεις πού έγιναν στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Θεωρεί ως δυνητικά αποθέματα φυσικού αερίου στον Κώνο του Νείλου με πιθανότητα ανεύρεσης το 50% την ποσότητα των 6 τρις μ3 φυσικού αερίου και στην λεκάνη της Λεβαντίνης τα 3.5 τρις μ3 φυσικού αερίου. Μέχρι στιγμής στην Αίγυπτο έχουν βρεθεί 2.6 τρις μ3 φυσικού αερίου με ετήσια παραγωγή τα 80 δις μ3 εκ των οποίων τα 70 τρις μ3 χρειάζεται ετησίως η Αίγυπτος ενώ τα υπόλοιπα 10 δις μ3 να πηγαίνουν στην Ευρώπη. 

Οι Έλληνες δημοσιογράφοι μην ονειροβατούν ότι η Αίγυπτος μπορεί να τροφοδοτήσει την Ελλάδα και την Ευρώπη με περισσότερο φυσικό αέριο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Τα ανευρεθέντακοιτάσματα φυσικού αερίου στην ΑΟΖ του Ισραήλ ανέρχονται σε 3.2 τρις μ3 ενώ τα ήδη ευρεθέντα δεν υπερβαίνουν το 1.1 τρις μ3. Άρα χρειαζόμαστε ακόμη πολύ δουλειά. Τα πολύ πιθανά αποθέματα της Κύπρου ανέρχονται κατά τις γεωφυσικές εταιρείες PGS και SPECTRUM σε 3 τρις μ3 βιογενούςφυσικού αερίου και 1.2 τρις μ3 πυρολιτικούφυσικού αερίου.  Τα κοιτάσματα που βρέθηκαν στο κόλπο της Κυπαρισσίας, μπλοκ 10 εκτάσεως 3.5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που ανήκουν στα ΕΛΠΕ, 2 τύπου Ζορ,  και αυτά που βρίσκονται Δυτικά και Νοτιοδυτικά της Κρήτης μπλοκ 11 και 12, εκτάσεως 80000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που ανήκουν στην κοινοπραξία Total, 40%, Exxon-Mobil, 40% και ΕΛΠΕ, 20% με σύνολο στόχων 14 τύπου Ζορ,  έχουν πάνω από 12.8 τρις μ3 βιογενούςφυσικού αερίου1.   

Την εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων εμποδίζουν οι Greenpeace, WWF-Hellas και το Ινστιτούτο Κητωδών του κυρίου Αρσένη με τις προσφυγές στο ΣτΕ.  Άξιο προσοχής είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση εμποδίζει τις εταιρείες να κάνουν έρευνα προς εκμετάλλευση, αλλά οι εταιρείες δεν φεύγουν από τα θαλάσσια οικόπεδα. Πληρώνουν ενοίκιο, (Royalty) $8/τετραγωνικό χιλιόμετρο/έτος. 

Άρα τα δυνητικά αποθέματα φυσικού αερίου στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου είναι: 6 τρις μ3 της Αιγύπτου, 3.5 τρις μ3 του Ισραήλ, 4.2 τρις μ3 της Κύπρου και 12.8 τρις μ3 της Ελλάδας, σύνολο 26.5 τρις μ3 που είναι περισσότερα από τα 24.6 τρις μ3 φυσικού αερίου του Κατάρ.  Στα Ελληνικά αποθέματα δεν συμπεριλαμβάνονται άλλοι 7 στόχοι που υπάρχουν νότια του νομού Ηρακλείου και του νομού Λασιθίου. Το μεγαλύτερο κοίτασμα, 7 φορές πιο μεγάλο από το Ζορ, βρίσκεται 140 χιλιόμετρα των Καλών Λιμένων Ηρακλείου στην περιοχή Olimpi και περιβάλλεται από 19 λασποηφαίστεια που εκλύουν βιογενέςφυσικό αέριο πάνω από 1 εκατομμύριο χρόνια. 

Επίσης δεν συμπεριλαμβάνεται το κοίτασμα της Γαύδου που είναι 4 φορές μεγαλύτερο του Ζορ διότι η περιοχή της Γαύδου είναι περιοχή NATURA. Στις περιοχές NATURA απαγορεύεται η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων αλλά επιτρέπεται η εγκατάσταση, κατά το ΥΠΕΝ, ανεμογεννητριών, π.χ. στη νήσο Σκύρο. Αυτά τα κοιτάσματα που είναι κάτω από τους νομούς του Ηρακλείου κα Λασιθίου δεν βγήκαν σε διαγωνισμό όπως παρότρυνε ο τέως διευθυντής της κρατικής ΕΔΕΥ κύριος Μπασιάς, τον οποίο απέλυσε κατά απαράδεκτο τρόπο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το Τούρκο-Λυβικό μνημόνιο. Αυτά τα κοιτάσματα είναι Ελληνικά.

Τα έσοδα της Ελλάδας από την εκμετάλλευση αυτών των 16 στόχων τύπου Ζορ η αξία των οποίων ανέρχεται, 12.8 τρις μ3 βιογενούςφυσικού αερίου, ήτοι 452 τρις κυβικά πόδια φυσικού αερίου, επί $ 15/1000 κυβικά πόδια, διότι θα βγάλουμε στην Ευρώπη, ανέρχεται σε $ 6.78 τρις. Το 20% της αξίας των κοιτασμάτων, ήτοι $ 1.36 τρις θα πάει στο Ελληνικό δημόσιο, νόμος Μανιάτη 4001/2011.  

Με αυτά τα χρήματα εξοφλούμε το δημόσιο χρέος, εξοπλίζουμε τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, βελτιώνουμε αφάνταστα την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, χρηματοδοτούμε με άφθονο χρήμα την παιδεία και περισσεύουν χρήματα για έργα πολιτισμού. Καταπολεμούμε την ανεργία δημιουργώντας 250.000 θέσεις εργασίας με ελάχιστες μηνιαίες αποδοχές των 4000 ευρώ και σταματάμε την πληθυσμιακή συρρίκνωση της Ελλάδα. Και όμως οι Αμερικανοί σταματούν την ανάπτυξη της Ελλάδας μέσω των ακτιβιστών περιβαλλοντολόγων με τις προσφυγές τους στο ΣτΕ.

Σήμερα άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει ότι θα σταθούμε στο πλευρό της Ουκρανίας. Δεν φαντάζομαι να στείλει η Ελλάδα στρατό να πολεμήσει για την Ουκρανία, μια χώρα που διάκειται εχθρικά προς την Ελλάδα δεδομένου ότι στέλνει όπλα στον εχθρό μας που είναι η Τουρκία. Και ο κύριος πρωθυπουργός καλό είναι να μάθει τι έπαθε η Ελλάδα πριν 105 χρόνια, δηλαδή το 1917, όταν στείλαμε την σιδηρά μεραρχία του Κωνσταντίνου στην Κριμαία να πολεμήσει μαζί με τον Τσαρικό στρατό τους Μπολσεβίκους. Όχι μόνο μας κατατρόπωσαν αλλά έστειλαν τους επιζώντες στρατιώτες πίσω στην Ελλάδα οδικά μέσω Ρουμανίας με αποτέλεσμα πάρα πολύ να πεθάνουν από τον βαρύ χειμώνα και να πάθουν κρυοπαγήματα. Ο πατέρας μου έχασε 4 δάχτυλα των ποδιών του. Και αυτό ήταν το λιγότερο. Όταν έγινε ο πόλεμος με την Τουρκία μετά το 1918 χάσαμε την ανατολική Θράκη, που την είχαμε κερδίσει,καταστράφηκε η Σμύρνη, που την είχαμε πάρει, χάσαμε Ίμβρο και Τένεδο και είχαμε ανταλλαγή πληθυσμών. 

Η Ελλάδα των 2 Ηπείρων και 4 θαλασσών συρρικνώθηκε. Τι συνέβη; Οι Ρώσοι εξόπλισαν τους Τούρκους εναντίον της Ελλάδας, η λεγόμενη Μικρασιατική καταστροφή. Και αυτό οφείλεται στην λανθασμένη επέμβαση του Ελληνικού στρατού το 1917 που πήγε να υπερασπιστεί το υπό κατάρρευση καθεστώς του Τσάρου. Τέτοιες αστοχίες πρέπει να αποφεύγονται. 

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει τα κοιτάσματά της για να βοηθήσει την Ευρώπη. Ίσως να μας βοηθήσει η Γαλλία. Αν όχι τότε θα μας βοηθήσουν οι αγορές. Υπάρχει τεράστιο ενεργειακό έλλειμμα και η λύση για την Ευρώπη βρίσκεται στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ανατολική Μεσογείου, κυρίως όμως των κοιτασμάτων Κύπρου και Ελλάδας. Έχουμε τεράστιο πλούτο που δεν είναι μόνο το φυσικό αέριο που υπάρχει στα 4500 μέτρα βάθος, ήτοι στο Μειόκαινο.Έχουμε στα βαθύτερα στρώματα, ήτοι στο Παλαιογενές, πυρολιτικό φυσικό αέριο και υγρούς αέριους υδρογονάνθρακες (gasliquids) και βαθύτερα στα Μεσοζωικά στρώματα αργό πετρέλαιο που σήμερα λόγω βάθους, άνω των 10000 μέτρων δεν είναι εκμεταλλεύσιμο λόγω τεχνολογίας.  Τα πάχη των ιζημάτων κάτω από την Κρήτη υπερβαίνουν κατά πολύ τα 20 χιλιόμετρα. Τίγκα με υδρογονάνθρακες.

Συμπέρασμα: Όχι μόνο ο αγωγός  East Med θα γίνει για να επιβιώσει ενεργειακά η Ευρώπη αλλά και τα υπόλοιπα Έλληνα-Κυπριακά κοιτάσματα φυσικού αερίου θα αξιοποιηθούν στέλνοντας ετησίως στην Ευρώπη 150 δις μ3 φυσικού αερίου για 100 χρόνια.   

1.Το κοίτασμα φυσικού αερίου Ζορ είναι ένας Μειοκαινικός κοραλλιογενή κώνος στο τέλος της Μεσογειακής Ράχης. Έχει έκταση στην βάση του 100 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, ύψος 730 μέτρων, πορώδες 55% εκ του οποίου το 33% περιέχει βιογενές φυσικό αέριο και το υπόλοιπο θαλασσινό νερό. Η περιεκτικότητα σε φυσικό αέριο ανέρχεται σε 30 τρις κυβικά πόδια ήτοι 0.8 τρις μ3. 

Τα αντίστοιχα κοιτάσματα Καλυψώ και Γλαύκος έχουν το μεν πρώτο 5 φορές μικρότερο όγκο και 5 φορές μικρότερη ποσότητα φυσικού αερίου ήτοι 6 τρις κυβικά πόδια, το δε δεύτερο κοίτασμα έχει 4 φορές μικρότερο όγκο και 4 φορές λιγότερο φυσικό αέριο ήτοι 7.5 τρις κυβικά πόδια. 

Δεδομένου ότι αυτή η αναλογία όγκου/ ποσότητα φυσικού αερίου ισχύει στους ήδη ανευρεθέντες κοραλλιογενείς υφάλους που υπάρχουν στην Μεσογειακή Ράχη που ξεκινά από την Κεφαλονιά και τελειώνει στο Ζορ, γίνεται η λογική υπόθεση ότι όλοι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, 2 τον αριθμό, που βρίσκονται στον κόλπο της Κυπαρισσίας και στα θαλάσσια οικόπεδα δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, 14 τον αριθμό, επειδή είναι πιστά αντίγραφα του Ζορ, θα πρέπει να έχουν τις ίδιες ποσότητες φυσικού αερίου ήτοι 452.032 τρις κυβικά πόδια που ισοδυναμούν με 12.8 τρις μ3.

*Ο Δρ. Αντώνης Ε. Φώσκολος γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, είναι Ομότιμος Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης και Ομότιμος Επιστήμονας Έρευνας στο Γεωλογικό Ινστιτούτο του Καναδά. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος ακαδημαϊκών θεμάτων του Πολυτεχνείου Κρήτης, πρόεδρος του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων και σύμβουλος για ενεργειακά θέματα του ΟΗΕ. Έχει 84 δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με Citation Index of 338, 47 ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια σε Ευρώπη και Αμερική και 14 τεχνικές εκθέσεις για λογαριασμό των ΔΕΠ-ΕΚΥ, ΔΕΗ, ΙΓΜΕ και ΟΗΕ.

Γιατί θα κατασκευαστεί ο αγωγός EAST-MED 

«Εκβρασμός Ζιφιού στον Σαρωνικό.»

Ο Απόηχος του Περιστατικού Κάθε μήνα στις ελληνικές ακτές εντοπίζονται δεκάδες τραυματισμένα ή νεκρά θαλάσσια θηλαστικά και χελώνες. Η είδηση, όμως, αυτών των περιστατικών δεν ξεφεύγει από τα περιορισμένα όρια των τοπικών κοινωνιών των περιοχών που συμβαίνουν. Όπως αποδείχθηκε τις τελευταίες μέρες, ένας εκβρασμός ήταν αναγκαίο να συμβεί στις ακτές του Σαρωνικού, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές και τα ΜΜΕ. Η τεράστια κινητοποίηση, όμως, απλώς αποκάλυψε (εντός και εκτός Ελλάδας) την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού, την ανεπάρκεια γνώσεων αλλά και την έλλειψη οποιασδήποτε υποδομής για την περίθαλψη θαλάσσιων ζώων. Το καταβεβλημένο ζώο χρησιμοποιήθηκε απλά ως σκηνικό σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι επιφανειακών εντυπώσεων, που τελικά τονίζει ακόμα περισσότερο την γενικότερη έλλειψη παιδείας, ευαισθησίας και σοβαρότητας που απαιτούνται σε κάθε επαφή μας με τα άγρια ζώα. Ο Ζιφιός είναι ένα ιδιαίτερο κητώδες και, παρ’ όλο που σημαντικοί πληθυσμοί του είδους επιβιώνουν ακόμα στις ελληνικές θάλασσες, σχετικά άγνωστο, αφού δεν προσεγγίζει ποτέ τον άνθρωπο. Όμως, όπως όλα τα θαλάσσια θηλαστικά προσεγγίζουν τα παράκτια και αβαθή νερά όταν αντιμετωπίζουν σοβαρό θέμα υγείας, έτσι και ο Ζιφιός επιχείρησε να φτάσει στα αβαθή νερά του Σαρωνικού. Οι τραυματισμοί του πιθανότατα προκλήθηκαν στις βραχώδεις ακτές. Η διαχείριση τέτοιου είδους περιστατικών απαιτεί την τήρηση συγκεκριμένων, αυστηρών πρωτοκόλλων, τα οποία εφαρμόζονται παγκοσμίως. Οι δύτες και διασώστες που επιχείρησαν στο σημείο κατέβαλαν αξιέπαινες προσπάθειες για τη διάσωση του Ζιφιού αλλά, δυστυχώς, χωρίς να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και τον κατάλληλο εξοπλισμό. Ακόμα και το Λιμενικό Σώμα μιας χώρας με 18.000 χλμ. ακτογραμμή και περισσότερα από 3000 νησιά και νησίδες, παρά την, όπως πάντα, άμεση ανταπόκριση, δεν έχει ποτέ λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, ούτε διαθέτει συγκεκριμένο πρωτόκολλο για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών. Ο χειρισμός ενός ζώου, όπως ο Ζιφιός που βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση, απαιτεί, πρώτα απ’ όλα, τον περιορισμό, στο ελάχιστο, των ανθρωπογενών οχλήσεων και, κυρίως, του θορύβου, καθώς το στρες που προκαλείται μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο. Οι δύτες και οι διασώστες που, παρά τις δύσκολες συνθήκες και το κρύο, παρέμειναν επί ώρες στο σημείο περιγράφουν μία εικόνα που δεν τιμά τη χώρα μας. Οι κτηνιατρικές επεμβάσεις, έγιναν από ανθρώπους που δεν είχαν τις γνώσεις χειρισμού ενός τέτοιου ζώου. Επιχείρησαν δεκάδες φορές να κάνουν αιμοληψία, καταφέρνοντας πολλαπλά ανεπιτυχή τρυπήματα ενώ, σε ένα ζώο βαρύτερο από 2 τόνους, χορηγήθηκε ποσότητα ορού κατάλληλη για κατοικίδιο ζώο. Σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι η επαναπροώθηση του άρρωστου ζώου στα ανοιχτά, σε αυτή την κατάσταση, που επιπλέει μετά βίας, έχει, όπως αναφέρεται, πολλαπλά κατάγματα στο ρύγχος και ορατά τραύματα, είναι απαράδεκτη και αντιβαίνει τα επιστημονικά πρωτόκολλα και τη λογική. Δυστυχώς οι πιθανότητες επιβίωσης του είναι ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες, καθώς το ζώο έχρηζε περίθαλψης, και υπό άλλες συνθήκες πιθανώς να είχε σωθεί. Δυστυχώς, δεν έλειψαν ούτε τα κωμικοτραγικά γεγονότα. Εν τω μέσω γενικότερης οχλαγωγίας, οι διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι “ειδικοί” απαιτούσαν από τους δύτες να βγαίνουν από το “κάδρο” για να έχουν την αποκλειστική εικόνα στην κάμερα. Ομάδα αυτοαποκαλούμενων “διασωστών” απαίτησαν, με το πρόσχημα της παροχής βοήθειας, να αποσπάσουν τον ζιφιό από τους δύτες. Τελικά τον απομάκρυναν για να κινηματογραφήσουν μέλος της να τραγουδάει στο ζώο. Μάλιστα μετά το τέλος του τραγουδιού, απομακρύνθηκαν βιαστικά και, εντός ολίγων ωρών, το εν λόγω βίντεο αναμεταδόθηκε από κοινωνικά δίκτυα και κανάλια. Η τόσο έντονη ανθρωπογενής όχληση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία ακόμα και για ένα υγιές άγριο ζώο, πόσο μάλλον για τον καταβεβλημένο και τραυματισμένο Ζιφιό. Ως απόηχος αυτού του περιστατικού μένει η γενικότερη άγνοια αναφορικά με τα σπάνια είδη των ελληνικών θαλασσών, που είναι γνωστά από την αρχαιότητα και καταγράφηκαν, πρώτη φορά από τον Αριστοτέλη. Στις θάλασσές μας επιβιώνουν ορισμένοι από τους σημαντικότερους πληθυσμούς κητωδών που έχουν απομείνει στη Μεσόγειο, αλλά οι ουσιαστικές ελλείψεις στην εκπαίδευση, στερούν από τους περισσότερους συμπολίτες μας αυτή την γνώση. Το Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου Στον αντίποδα αυτής της πραγματικότητας, το πρώτο στο είδος του -παγκοσμίως- κέντρο περίθαλψης θαλάσσιων θηλαστικών είναι σχεδόν έτοιμο να λειτουργήσει. Το Καταφύγιο Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου βρίσκεται στο νησί των Λειψών και υποστηρίζεται από ένα παγκόσμιο δίκτυο επιστημόνων με εξειδίκευση και πολυετή εμπειρία στην περίθαλψη των θαλάσσιων ειδών. Το ενεργειακά αυτόνομο και πλήρως εξοπλισμένο κτήριο του Καταφυγίου θα λειτουργήσει σύμφωνα με τα πλέον σύγχρονα και εξειδικευμένα πρωτόκολλα. Εντός των χερσαίων εγκαταστάσεων υπάρχει σύγχρονο κτηνιατρείο καθώς και χώροι περίθαλψης με θερμαινόμενες πισίνες, ενώ προγραμματίζεται να λειτουργήσει και θαλάσσιος χώρος περίθαλψης και προετοιμασίας επανένταξης. Η άμεση μεταφορά των ζώων που χρήζουν περίθαλψης θα μπορεί να πραγματοποιείται στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα από 2 σκάφη σε διαρκή ετοιμότητα. Το κέντρο όμως αυτό έχει την “ατυχία” να μην βρίσκεται σε μία επικοινωνιακά ευνοϊκή θέση στο Σαρωνικό. Βρίσκεται όμως στο σωστό γεωγραφικά σημείο, στο κέντρο του Αιγαίου απ’ όπου θα μπορεί να επιτελέσει αποτελεσματικά τον σκοπό του. Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχει δαπανηθεί ούτε ένα ευρώ από δημόσιους πόρους για την δημιουργία του, ενώ η βιωσιμότητά του είναι εξασφαλισμένη. Η λειτουργία του κέντρου περίθαλψης θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αναλάβει σε σύντομο χρονικό διάστημα πρωταγωνιστικό ρόλο στην περίθαλψη και ευζωία των προστατευόμενων θαλάσσιων ειδών, αλλά και αυτών που θα πρέπει να ελευθερωθούν από την αιχμαλωσία. Παράλληλα πολυάριθμα είναι τα διεθνή πανεπιστήμια που αναμένουν την έναρξη της λειτουργίας του, έτσι ώστε να αποτελέσει και κέντρο εφαρμοσμένης εκπαίδευσης στην περίθαλψη θαλάσσιων θηλαστικών για τη νέα γενιά επιστημόνων. Οι εκπεφρασμένες επίσημες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας για στήριξη του έργου παραμένουν σε επίπεδο προθέσεων, χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους. Επιπλέον, δίκτυο ανθρώπων, που δρουν συστηματικά και υπογείως, καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωση της αδειοδότησης του έργου. Δυστυχώς, οι ίδιοι άνθρωποι διατελούν σύμβουλοι του ΥΠΕΝ, αλλά και συνεργάτες του Αττικού Πάρκου, όπου παρανόμως φυλάσσονται δελφίνια για σκοπούς παραστάσεων, ενώ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και στο πρόσφατο συμβάν με τον τραυματισμένο Ζιφιό και σε άλλα αντίστοιχα στο παρελθόν, με τα ίδια απαράδεκτα αποτελέσματα. Οι ίδιοι έχουν πληρωθεί από το ΥΠΕΝ για να συντάξουν τις μελέτες των διαχειριστικών σχεδίων των θαλάσσιων θηλαστικών στην Ελλάδα, προτείνοντας τους εαυτούς τους ως μοναδικούς ειδικούς και δικαιούχους προγραμμάτων εκατομμυρίων, αγνοώντας τα ελληνικά πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και φορείς που θα έπρεπε να συνεργάζονται από κοινού σε ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα: την αποτελεσματική προστασία ενός από τους σημαντικότερους πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών στη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Στόχος μας είναι η ουσιαστική προστασία των θαλασσών και της θαλάσσιας ζωής, ο τερματισμός της συστηματικής κακοποίησης των ζώων, όπου και αν συμβαίνει, και η εξάλειψη της φαιδρής εικόνας που προβάλλεται εντός και εκτός Ελλάδας, η οποία χαρακτηρίζει μέρος των συμπολιτών μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μας χαρακτηρίζει συνολικά ως πολίτες αυτής της χώρας. Για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» Θοδωρής Τσιμπίδης t.tsimpidis@archipelago.gr   ©2022 Archipelagos Institute of Marine Conservation | Aegean Sea, Greece

«Τουρκοσειρές 2021: Ποιοι χρηματοδότησαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στην Ελλάδα.»

January 2, 2022IHA-HellasInternational Hellenic Association (IHA), Ανακοίνωσηυβριδικός πόλεμος, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, Τουρκοσειρές 2021, Χουλουσί Ακάρ, ισλαμοφασίστας Ερντογάν

Τον τελευταίο μήνα του 2021 ο θρασύτατος υβριδικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου συνεχίστηκε με μεγάλη ένταση:

Η Τουρκία, αφού βάφτισε ολόκληρη την Μεσόγειο «Γαλάζια Πατρίδα» με νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις και εν όψει επανεκκίνησης του γεωτρητικού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός του Δεκεμβρίου 2021, συνέχισε τις απειλές με ύφος μεγάλου προαγωγού:    «Η Τουρκία όπως και πριν αλλά από δω και πέρα, δεν θα επιτρέψει σε οποιαδήποτε ξένη χώρα, εταιρεία ή πλοίο να πραγματοποιήσει  δραστηριότητες έρευνας υδρογονανθράκων δίχως άδεια στα πεδία θαλάσσιας δικαιοδοσίας της, δεν θα δώσει τέτοια ευκαιρία και θα συνεχίσει με αποφασιστικότητα να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της χώρας μας και της “ΤΔΒΚ”» (ΥΠΕΞ Τουρκίας, 3/12/2021).

Ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ, κάνοντας (ως συνήθως) το μαύρο άσπρο κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» και ότι «είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί να προστατεύσουμε τόσο τα δικά μας δικαιώματα και συμφέροντα όσο και των Τ/Κ στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» (13/12/2021)

Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου μιλώντας για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου ισχυρίστηκε -μεταξύ άλλων- ότι «Το 1923 και το 1947 με τη συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης. Η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά από το 1960 και εντεύθεν, δεν είναι δηλαδή κάτι καινούργιο. Εμείς στείλαμε επιστολή στον ΟΗΕ λέγοντας πως αν η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει το αποστρατικοποιημένο καθεστώς των νησιών αυτών δεν θα μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε αυτά. Και αυτό το καταγράψαμε στον ΟΗΕ. Και από δω και πέρα κάνουμε τα απαραίτητα βήματα» (15/12/2021). Ο εξ ανατολών προαγωγός αφού πλημμύρισε τα μικρασιατικά παράλια με αποβατικά σκάφη και την στρατιά του Αιγαίου ζητάει από την Ελλάδα να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της με ευφάνταστες δικαιολογίες ώστε να είναι εύκολη μια τουρκική εισβολή, κατά τα πρότυπα της μαρτυρικής Κύπρου!

Την ίδια μέρα ο Μ. Τσαβούσογλου, μιλώντας στο τουρκικό κοινοβούλιο,  κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «επί 14 χρόνια δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του Ε.Δ.Α.Δ.». Ποιος; Ο εκπρόσωπος μιας χώρας που έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων εκατοντάδες αποφάσεις του ΕΔΑΔ, με τελευταία στην σειρά εκείνη της 8/12/2021 για παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης στην Τουρκία!

Το τουρκικό ΥΠΕΞ «οργίστηκε» για την καταδίκη τούρκων κατασκόπων από δικαστήριο της Ρόδου κάνοντας λόγο για «καταπάτηση όλων των βασικών αρχών δικαίου, καθώς και για προκατειλημμένη στάση του δικαστηρίου» (16/12/2021). Ποιοι μας κατηγορούν; Αυτοί που έχουν φυλακισμένους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους επειδή είναι «αντιφρονούντες» – πολλοί χωρίς καμιά δίκη! Η απάντηση που δόθηκε («Η ελληνική δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη») θα μπορούσε να είχε συμπληρωθεί με την υπενθύμιση πως αντίθετα, η τουρκική δικαιοσύνη, μετά την φυλάκιση χιλιάδων δικαστικών, λειτουργεί κατ΄ εντολή της τουρκικής κυβέρνησης…

Το τουρκικό ΥΠΕΞ, σχολιάζοντας τις σχετικές με τη διεύρυνση αποφάσεις που ελήφθησαν από την ΕΕ στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων  της 15/12/2021, ισχυρίστηκε (μεταξύ άλλων) ότι «Στις αποφάσεις αγνοούνται και πάλι οι Τουρκοκύπριοι, όπως και οι μονομερείς ενέργειες Ελλάδας και Ελληνοκυπρίων που συνέχεια κλιμακώνουν και αναβιώνουν  την ένταση στην Αν. Μεσόγειο» (17/12/2021). Μήπως άραγε η Ελλάδα εισέβαλε στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Κύπρο, με τελευταίο σταθμό τα Βαρώσια ή η Τουρκία; Πως λοιπόν Ελλάδα και Κύπρος «αναβιώνουν την ένταση στην Α. Μεσόγειο;». Η τουρκική φαντασίωση στις δόξες της…

Ο Τούρκος δημοσιογράφος της ισλαμοφασιστικής κλίκας που κυβερνάει την Τουρκία Σαϊγκί Οζτούρκ, ισχυρίστηκε ότι «Η Ελλάδα κλέβει το πετρέλαιο της Τουρκίας στην Θάσο» (21/12/2021). Τα κατευθυνόμενα, μόνιμα τουρκικά fake news… 

Ο «συνήθης ύποπτος» Τούρκος ΥΠΑΜ Χ. Ακάρ είχε το θράσος να «απειλήσει» την Ελλάδα λέγοντας σε σχετική ομιλία του πως «Οι μαθητές της στρατιωτικής μας σχολής μπορούν να πάνε στο Καστελόριζο… κολυμπώντας!» (24/12/2021).

Διάφορα ΜΜΕ, προσκείμενα στην τουρκική κυβέρνηση, δημιούργησαν σάλο για την προβολή της ελληνικής ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη» με κυριολεκτικά τρελούς ισχυρισμούς περί (δήθεν) ελληνικής προπαγάνδας, (25/12/2021). Φυσικά δεν βλέπουν πως από τις 28 τηλεοπτικές σειρές που μεταδίδονται σήμερα από τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια, οι μισές τουλάχιστον αποτελούν επιδοτούμενη, αχαλίνωτη προπαγάνδα διαστρέβλωσης κάθε ίχνους ιστορικής αλήθειας…

Τις μέρες των Χριστουγέννων οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τους εμπόρους ανθρώπινης ελπίδας από τα μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, με αποτέλεσμα να σημειωθούν τρεις τραγωδίες με συνολικά 30 νεκρούς που πνίγηκαν μέσα στις σάπιες βάρκες στις οποίες τους φόρτωσαν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο εκπρόσωπος τύπου των κυβερνώντων ισλαμοφασιστών Ομέρ Τσελίκ ισχυρίστηκε -μεταξύ πολλών άλλων- πως «Οι επαναπροωθήσεις που γίνονται τόσο από την FRONTEX όσο και από την Ελλάδα, αποτελούν απόπειρες εγκατάλειψης των μεταναστών στον θάνατο και απώθησης τους προς τον θάνατο» (30/12/2021). Δηλαδή, στον θάνατο δεν τους στείλουν από τα παράλια οι Τούρκοι (αφού τους καταληστέψουν), αλλά αυτοί που τους στέλνουν πίσω! Λογική τουρκικής προπαγάνδας…

Τις μέρες των Χριστουγέννων μετέτρεψαν μια ακόμα εκκλησία (Αγία Σοφία Αδριανούπολης) σε τέμενος, ενώ ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν (σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, πρώην διευθυντή του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζενγκίζ Ακτάρ καθώς και σύμφωνα με τον Ολλανδό πολιτικό Γκέερτ Βίλντερς) δήλωσε με περισσή έπαρση πως «Η Αγία Σοφία ως τζαμί είναι το σύμβολο κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης!» (27/12/2021). Μέσα στο ίδιο κλίμα, η τουρκική εφημερίδα TIMETURK ισχυρίζεται πως «Το στρατόπεδο του Λαυρίου στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε άντρο του ΡΚΚ» (27/12/2021).

Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου, με τα γνωστά τουρκικά ψεύδη: «Οι προσπάθειες του πρωθυπουργού της Ελλάδας όπως και του υπουργού Εξωτερικών να αυξήσουν με τεχνητό τρόπο την ένταση στο Αιγαίο, είναι επικίνδυνες για την ειρήνη και την σταθερότητα. Είναι ξεκάθαρη η θέση μας στο ζήτημα αυτό όπως και η αποφασιστικότητα μας»! (27/12/2021), ενώ την επομένη καυχιόταν πως «Η Τουρκία μπλόκαρε επτά φορές έρευνες στην Αν. Μεσόγειο» (28/12/2021). Σίγουρα θα τον ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς…

Μπροστά σε αυτό το όργιο ενός ακήρυχτου πολέμου, υπάρχουν δυστυχώς μέσα στην Ελλάδα κάποιοι που δίνουν την εντύπωση πως ζουν… σε άλλο πλανήτη.

Ο πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικός σταθμός ΣΤΑΡ, συμφερόντων οικογένειας Βαρδινογιάννη, μεταδίδει καθημερινά (εδώ και μερικά χρόνια) την τουρκική γλώσσα μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι με μια παλιά και σαχλή τηλεοπτική σειρά τουρκικής προπαγάνδας ήπιας ισχύος (Ελίφ). Η σειρά υπάρχει ελεύθερα στο διαδίκτυο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο και βρίσκεται μονίμως στις τελευταίες θέσεις τηλεθέασης της απογευματινής ζώνης όλων των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας.

Παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν διαφημιστικοί «χρηματοδότες» της τουρκικής προπαγάνδας που δεν επηρεάζονται ούτε από την έλλειψη υψηλής τηλεθέασης, ούτε διακρίνονται από στοιχειώδη εθνική ευαισθησία, «τροφοδοτώντας» συνεχώς τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ με διαφημιστικό χρήμα για να συνεχίσει απρόσκοπτα την μετάδοση της τουρκικής γλώσσας και της τουρκικής προπαγάνδας, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Όλοι ανεξαιρέτως όσοι πλήρωσαν διαφημιστικό χρήμα από την δική μας τσέπη στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ τον μήνα Δεκέμβριο 2021, βρίσκονται εδώ.

Μεταξύ τους, βλέπει κανείς την συμφωνική ορχήστρα Mozart της Βιέννης να διαφημίζεται στην τουρκοσειρά λες και το κοινό που την παρακολουθεί ενδιαφέρεται να πάει στο Γαλάτσι για να ακούσει Mozart – το Christmas Theater δίνει την εντύπωση πως βρήκε χρυσάφι στο target group της σαχλής τουρκοσειράς, με 20 διαφημιστικά μηνύματα μόνο τον Δεκέμβριο! Βλέπει ακόμα ελληνικές επιχειρήσεις που δεν φαίνονται ιδιαίτερα «εξοικειωμένες»  με τον χώρο (Χρυσά Αυγά, αλάτι Γλάρος, Septona κ.α.) να πληρώνουν από την τσέπη των πελατών τους την τουρκική προπαγάνδα, ίσως και χωρίς καν να έχουν ιδέα!

Τον Δεκέμβριο του 2021 όλα τα διαφημιστικά μηνύματα που μεταδόθηκαν μέσα στην τουρκοσειρά του τηλεοπτικού σταθμού ΣΤΑΡ ήταν 421 έναντι των 555 μηνυμάτων που μεταδόθηκαν τον Δεκέμβριο του 2020. 

Οι TOP-10 διαφημιζόμενοι στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ τον μήνα Δεκέμβριο  2021, ήταν οι εξής: 

ΣΤΑΡ – ΟΙ 10 ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΟΙ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2021

Α/Α	ΕΤΑΙΡΙΕΣ	Διαφημίσεις
1	Procter & Gamble Ελλάς	99
2	Diamant (Δίλεπτες Τηλεπωλήσεις)	46
3	Christmas Theatre	20
4	Mollers	18
5	Glaxo Smith Kline	16
6	Sanofi Aventis	14
7	Powerpharm (Τηλεπωλήσεις)	14
8	COSMOTE/ΓΕΡΜΑΝΟΣ	14
9	ΠΛΑΙΣΙΟ	13
10	E-FOOD	11

Πηγή: Παρατηρητήριο Διαφημίσεων Τουρκικών Σειρών ΙΗΑ – Στην καταμέτρηση δεν υπολογίζονται διαφημίσεις με κοινωνικό μήνυμα

Tο Ιnternational Hellenic Association (μη κερδοσκοπικός, μη κυβερνητικός, μη κομματικός οργανισμός με έδρα το Delaware) απευθύνει και πάλι έκκληση στις διάφορες εταιρίες να σταματήσουν κάθε διαφημιστική παρουσία στην μοναδική τουρκοσειρά που μεταδίδεται ακόμα στην Ελλάδα, με ρητές οδηγίες στις διαφημιστικές τους εταιρείες ή στα media shops με τα οποία συνεργάζονται.

Εμείς στο ΙΗΑ θα συνεχίσουμε να μην παρακολουθούμε κανένα πρόγραμμα του τηλεοπτικού σταθμού ΣΤΑΡ μέχρι να σταματήσει την καθημερινή μετάδοση τουρκικής γλώσσας και τουρκικής προπαγάνδας μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Εμείς στο ΙΗΑ θα συνεχίσουμε να μην αγοράζουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που πληρώνουν από την δική μας τσέπη διαφημιστικό χρήμα στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ, μελετώντας προσεκτικά τους μηνιαίους καταλόγους των διαφημιζομένων που αναρτώνται στην σχετική ενότητα της ιστοσελίδας του ΙΗΑ.

Η μετάδοση τουρκικής γλώσσας και ύπουλης τουρκικής προπαγάνδας για τον «γενναίο Τούρκο στρατιώτη» μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι, θα σταματήσει οριστικά μόνο όταν ολοένα και περισσότεροι τηλεθεατές και  καταναλωτές αρχίσουν να ευαισθητοποιούνται με πράξεις όπως η επιλογή άλλου καναλιού και η αποχή από την αγορά των προϊόντων και των υπηρεσιών που διαφημίζονται!

Σ η μ ε ι ώ σ ε ι ς:    (1) Εάν επιθυμείτε να διαμαρτυρηθείτε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ για την μετάδοση χιλίων «επεισοδίων» τουρκικής προπαγάνδας «ήπιας ισχύος» μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι, μπορείτε να τηλεφωνείτε καθημερινά στα τηλέφωνα 211 18 91 000, 211 18 92 000 και 211 18 91 004 ή να αποστείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα διαμαρτυρίας στο τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του καναλιού (pr@star.gr)   (2)  Όλες οι εταιρίες, τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που διαφημίζονται σε τουρκοσειρά, συμπεριλαμβάνονται κάθε μήνα σε ειδικές καταστάσεις που αναρτώνται στο Παρατηρητήριο Διαφημίσεων Τουρκοσειρών του ΙΗΑ. (3) Στην καταμέτρηση των διαφημίσεων δεν συμπεριλαμβάνονται όσες διαφημίσεις περιέχουν κοινωνικά μηνύματα (Εμβολιαζόμαστε, Χαμόγελο του παιδιού, Καθαρές θάλασσες, Αδέσποτα, Missing Alert κ.ο.κ.)  (4) Η επόμενη  ανακοίνωση μηνός Ιανουαρίου, θα εκδοθεί την Δευτέρα, 2 Φεβρουαρίου 2022. 

Επιτροπή «Τουρκοσειρών» του ΙΗΑ

Περισσότερες πληροφορίες στην ενότητα ΤΟΥΡΚΟΣΕΙΡΕΣ 2020/21

International Hellenic Association
Delaware U.S.A
www.professors-phds.com
ihahellas@gmail.com

Πηγή: International Hellenic Association

Ο Μίκης για την Μακεδονία!

                                    ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

    Ως Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, θεωρούμε ότι το καλύτερο μνημόσυνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον Μίκη Θεοδωράκη, εκτός μουσικής, είναι η δημοσιοποίηση της ομιλίας του στο συλλαλητήριο της Αθήνας, στις 4 Φεβρουαρίου 2018, κατά της «συμφωνίας των Πρεσπών».  

    Λόγια απλά, άμεσα, καταγγελτικά βγαλμένα από την ψυχή ενός που ξεπέρασε τις ανούσιες ιδεολογικές αγκυλώσεις των μετρίων και εστίασε στις πανανθρώπινες αξίεςτου ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ, που τον έκανε πράξη σε όλη του την ζωή και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, καταγγέλλοντας το Ελληνικό πολιτικό σύστημα ότι φοβάται να κάνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για το Μακεδονικό ζήτημα και ότι φασιστικά προωθεί επιζήμιες λύσεις. 

    ‘’Καλοί μου Έλληνες. 

    Αδέρφια μου, Φασίστες, Ρατσιστές, Τρομοκράτες, Αναρχικοί, Τραμπούκοι.

    Θα μάθατε ασφαλώς ότι οι ‘’πατριώτες’’ που μας κυβερνούν και τα βαποράκια τους, οι αριστεριστές, μάζευαν υπογραφές και χθες έριξαν μπογιές στο σπίτι μου , για να με εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε σένα, κυρίαρχε Λαέ. Για να μην σε μιλήσω με λόγια σταράτα, Πατριωτικά, φλογερά και ασυμβίβαστα , όπως έμαθα να μιλώ σε όλη μου τη ζωή και όπως εσύ με δίδαξες , Κυρίαρχε Ελληνικέ Λαέ, να μιλώ και να πράττω σε όλη μου τη ζωή, με κάθε θυσία και σε ευχαριστώ για αυτό.

Λοιπόν άκουσε: 

    Σήμερα το πρωί, έλαβα μια ποιητική Συλλογή από την Θεσσαλονίκη και σας  διαβάζω, ένα σημαδιακό απόσπασμα: «Πνεύμα, ο Νους βαδίζουν με τον Θαλή , τον Θουκυδίδη, τον Πρωταγόρα , τους…….., την τόλμη του Θεμιστοκλή και του Κολοκοτρώνη».

    Φίλοι και φίλες.

    Αφιερώνω την ομιλία μου, στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα στις 4 του Φλεβάρη το 1843 , στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι Εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν. Να παραμείνω πιστός στις Ιερές σκιές των προγόνων μας , που μας δίδαξαν την αγάπη και την θυσία για το 

Έθνος και την Πατρίδα. Μια Πατρίδα, μια Πατρίδα, μια Πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις Πατρίδες του κόσμου. Ναι είμαι Πατριώτης Διεθνιστής και συνάμα περιφρονώ 

και μάχομαι τον φασισμό , σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πολλή και επικίνδυνη μορφή του, την Αριστερόστροφη , σαν αυτή με τις ομαδούλες των 

εξτρεμιστών που είναι σκεοί δειλοί τρομοκράτες, σαν αυτοί των μειοψηφιών που μας κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα μας , οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αυτών (??) πολιτικών , που είναι πονηροί , θλιβερές αποφύσεις, ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά, γιατί πεθαίνει και το ξέρει και για αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.

Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου, προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου.

    Αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες.

    Σε μια δύσκολη για την Πατρίδα μας ώρα ,όπου μαύρα σύννεφα, φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε , ενωμένοι όσο ποτέ , αυτά τα νέα, αλλά απροσδόκητα για εμάς , προβλήματα.

Τα Σκόπια, με όχημα το όνομα ‘’Μακεδονία’’ και παραμορφώνοντας τα Ιστορικά γεγονότα, σε βαθμό γελοιότητας , επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους , εις βάρος των δικών μας, για την δημιουργία της λεγόμενης ‘’Μακεδονίας του Αιγαίου’’. Ο στόχος αυτός λειτουργεί , εδώ και δεκαετίες, ως βασικός Εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί  γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή, για να έχουν σήμερα την πεποίθηση , ότι είναι κατ΄ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σε μία κολοσσιαία  πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν , σ αυτή την ιστορική γελοιότητα , μεγάλο αριθμό κρατών , επωφελούμενοι συγχρόνως και από την στάση των κύριων κατά καιρούς υπευθύνων , που δεν έκαναν καμμιά προσπάθεια, να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων , αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.

    Πρέπει επομένως και εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να τρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών , με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο , ή ακόμα και άδικο , να ζητάμε από αυτούς να αλλάξουν το όνομά τους, που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως λαό και είμαστε σήμερα αναγκασμένοι , να απολογούμεθα για τον Πατριωτισμό μας. Από την άλλη μεριά, δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της Ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας. Τότε τι μπορεί να γίνει? Νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας, απέναντι στον γειτονικό λαό. 

Σας ρωτώ: Πρέπει, έχουμε ευθύνες?

Η μόνη λύση κατά την άποψή μου , είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον δικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι, στην Ελληνικότητα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και να μην συμφωνήσουμε ποτέ, ότι υπάρχει μια άλλη χώρα, μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να 

βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια. Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών , στα 1992 , αποφάσισε για μια Εθνική κοινή Γραμμή πλεύσης , σε μια ονομασία που δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο , η λέξη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς λόγου χάρι, ΑΝΩ , ΚΑΤΩ , επί τα ΑΥΤΑ ,ή ακόμα χειρότερα Νέα Μακεδονία , γιατί διαγράφει την Ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της , μια περιοχή με άλλο λαό. Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή, θα έχει ολέθρια αποτελέσματα , για το μέλλον της χώρας μας. Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας , για το ΟΝΟΜΑ, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα Σύνορά μας , σ αυτούς που μας απειλούν , ανοικτά και ξεδιάντροπα , μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διατήρηση της Εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές Διεθνείς Δυνάμεις , που έχουν στόχο τους , την σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, είναι ακόμα νωπή. Το επόμενο θύμα , θα είναι η χώρα μας. Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν , γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα , στην ανοικτή πρόκληση των Σκοπίων , χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της Εθνικής τους Πολιτικής, επιδιώκουν σήμερα και να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΨΗΦΟ , για να μπορούν αύριο -μεθαύριο να μας απειλούν , από ισχυρότερη θέση , τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αν υποχωρήσουμε, στην ουσία, ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός , ένα τραγικό Ιστορικό Ψέμα , με απρόβλεπτες συνέπειες για την Πατρίδα μας.

    Οι περίφημες παραχωρήσεις του κ.Ζάεφ , όπως και τα σχετικά με την Σύνθετη Ονομασία, είναι σκέτο κουτόχορτο. Είναι κουτοπονηριές που απευθύνονται μόνο σε λαό ΗΛΙΘΙΩΝ και φανατισμένων. Για εμάς είναι ΝΤΡΟΠΗ ακόμα και να αναφερθούμε σε αυτό, αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου, είναι στην δική τους ευχέρεια να αλλάξει αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους.

Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί, ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας – και ζητώ συγγνώμη για αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική , κατανοητή από όλους αυτούς τους Ξένους και τους Δικούς μας , που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας υπέβαλαν, στο τελευταίο σκαλοπάτι του κακού , ότι ξεχάσαμε την Ιστορία μας, ξεχάσαμε ποιοι είμαστε, ξεχάσαμε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του χαρακτήρα και της φυλής μας.      

    Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληναςέχει μεταβληθεί σε Ραγιά , αλλά Εκείνος, σηκώνεται όρθιος ξανά. Βεβαίως είμαστε πάντα ένας λαός φιλειρηνικός, που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του, με τους γειτονικούς λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος, που συνωμοτεί με άλλες Διεθνείς Δυνάμεις, εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας. Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quoκαι της Ειρηνικής συνύπαρξης, πρέπει να θεωρηθεί , ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αναντίρρητη πραγματικότητα, την σκληρή πραγματικότητα. Στην ουσία όμως εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες, που αναγνωρίζουν τα Σκόπια , με το όνομα ‘’Μακεδονία’’ παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία , δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο , είναι που θα Νομιμοποιήσει Ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό. Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μην δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται  στο μέλλον , μέσω του ονόματος ‘’Μακεδονία’’ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη , Ιστορική και Πολιτιστική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά, ώστε να γίνω κατανοητός . Χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι , όπως είναι σήμερα. Εφ΄όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπαμε , να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας , για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ , στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη. Μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα την ζωή μας , όπως κάναμε τόσα χρόνια. Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση. Για όσον καιρό, οι Σκοπιανοί, θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για εμάς Σύνταγμά τους , τα δήθεν ‘’Μακεδονικά’’ σύμβολα και τις Μακεδονίες με τουςδήθεν Μεγαλέξανδρους. Εμείς ως υπεύθυνος Λαός, κληρονόμος μιας Μεγάλης Ιστορίας, θα εξακολουθήσουμε την Πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά όσο περνάει από το χέρι μας  ΔΕΝ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ σε καμμιά περίπτωση, την συγκατάθεσή μας για να γίνουν Μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.  

    Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις Εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων, δεν είναι ορθό να την επωμισθεί μόνη της, οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όχι μόνο μία κυβέρνηση ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ, όπως είναι η σημερινή (ΣΥΡΙΖΑ). Αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας , ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή. 

    Ποια λοιπόν είναι η λύση? 

    Το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ? 

    Για εμάς η θέση του Ελληνικού Λαού , στο συγκεκριμένο θέμα, είναι αρκετά σαφής , σταθερή και αυτονόητη , που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα.

    Εάν όμως κάποια κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την ΥΠΟΓΡΑΦΗ της χώρας μας, σε οποιαδήποτε ονομασία ΑΠΛΗ ή ΣΥΝΘΕΤΗ , που θα περιέχει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , δεν υπάρχει αμφιβολία , ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό.

    Εμείς, οι Έλληνες Πολίτες ,που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές , την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες.

    Στην περίπτωση αυτή λοιπόν , που η κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια ΥΠΟΓΡΑΦΗ, απευθύνω έκκληση , σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που έχουν το δικαίωμα, να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος, για αυτό το Εθνικής σημασίας Θέμα. Να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στην Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα.

    Αγαπητοί φίλοι και φίλες

    Πατριώτες και Πατριώτισσες.

    Σε όλη μου τη ζωή, αγωνίστηκα για την ενότητα του Ελληνικού Λαού.

    Πιστεύω απόλυτα , ότι αυτό το μεγάλο πρόβλημα, θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ, σαν μια γροθιά και πιστεύω απόλυτα ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας , είμαστε όλοι ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Γιατί , όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της Πατρίδας του και του Λαού του , αυτό δεν είναι Εθνικισμός , είναι ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ. Και η Ελλάδα σήμερα έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την ανάγκη από ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. 

    Οι Έλληνες σήμερα ΕΝΩΜΕΝΟΙ , δίνουν όλοι μαζί , την απάντηση από την Πλατεία Συντάγματος: η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ΜΙΑ και ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ και θα  ΕΙΝΑΙ πάντα ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

ΖΗΤΩ ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ   

https://professors-phds.com/2021/09/08/37840/                      

«Ταλιμπάν και τουρκικό κράτος-μαφία»

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Οι Ταλιμπάν, δηλαδή οι σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης, αποτελούν το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν μεταξύ 1996 – 2001 εγκαθιστώντας ένα βάναυσο θεοκρατικό καθεστώς και προκαλώντας παγκόσμια φρίκη με τις «δραστηριότητες» του.

Τον Δεκέμβριο του 2001 οι Ταλιμπάν εκδιώχτηκαν βίαια από την εξουσία μετά την στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών, η οποία διήρκησε 20 χρόνια.

Όπως είναι γνωστό, το Αφγανιστάν αποτελεί την βασική πηγή ηρωίνης παγκοσμίως από το όπιο που παρασκευάζεται με τις παπαρούνες που (σήμερα) καλλιεργούνται σε 3.500.000 περίπου στρέμματα, προσφέροντας στην παγκόσμια αγορά περισσότερους από 9.000 κυβικούς τόνους κάθε χρόνο. Ο έλεγχος της παραγωγής παπαρούνας βρίσκεται ήδη υπό τον απόλυτο έλεγχο των Ταλιμπάν οι οποίοι αναμένεται να αυξήσουν ανενόχλητοι την παραγωγή τους μετά την πολιτική απόφαση των Η.Π.Α. να θέσουν τέρμα στην στρατιωτική παρουσία τους στο Αφγανιστάν μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρ.Τ. Ερντογάν, σύμφωνα με καταγγελίες του πρώην Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτρογλου στο Γερμανικό Spiegel, πολλών άλλων Τούρκων πολιτικών και δημοσιογράφων όπως η Αρζού Γιλτίζ που διέφυγε στην Γερμανία και απειλείται με δολοφονία, αλλά και του αρχιμαφιόζου – τέως συνεργάτη της τουρκικής πολιτικής εξουσίας Σεντάτ Πεκέρ, έχει μετατρέψει ολόκληρη την Τουρκία σε ένα κράτος-μαφία.

Το έντονο λοιπόν ενδιαφέρον του τουρκικού κράτους-μαφία και προσωπικά του Ρ.Τ. Ερντογάν, να εγκατασταθεί στο αεροδρόμιο Καμπούλ του Αφγανιστάν για να προσφέρει (δήθεν) εξυπηρέτηση στην διεθνή κοινότητα, είναι φανερό πως οφείλεται στην επιδίωξη εγκαθίδρυσης ενός ασφαλούς διαδρόμου μεταφοράς ηρωίνης προς την Τουρκία.

Ένας άλλος διάδρομος όχι βέβαια τόσο ασφαλής, έχει ήδη δημιουργηθεί από την Λατινική Αμερική προς την Τουρκία για την μεταφορά κοκαΐνης με τα πλοία των «εφοπλιστών» της γνωστής οικογένειας Γιλντιρίμ (πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας), όπως προκύπτει από τις σχετικές καταγγελίες του αρχιμαφιόζου Σ. Πεκέρ. Τα θεμέλια του διαδρόμου τέθηκαν από το 2018 όταν ο Ρ. Τ. Ερντογάν επισκέφτηκε την Βενεζουέλα και συμφώνησε σε ευρεία «συνεργασία», (καταστρατήγηση του Αμερικανικού εμπάργκο, ανταλλαγή χρυσού, νομιμοποίηση μαύρου χρήματος κ.α.) «κερδίζοντας» το παράσημο του «απελευθερωτή» με το οποίο τιμήθηκε από τον Νικολά Μαδούρο.

Η μετεξέλιξη της Τουρκίας και των κατεχομένων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κέντρα διακίνησης ναρκωτικών, ξεπλύματος μαύρου χρήματος, παράνομου τζόγου και επίσημης πλέον συνεργασίας τουρκικού υπόκοσμου με την πολιτική εξουσία των ισλαμιστών και των γκρίζων λύκων που συγκυβερνούν, κατέστησε την σημερινή Τουρκία ένα αδίστακτο κράτος-μαφία που επιθυμεί διακαώς να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του με εξαιρετικής ποιότητας ηρωίνη από την παγκόσμια πηγή της, δηλαδή το Αφγανιστάν.

Από την άλλη πλευρά, οι Ταλιμπάν γνωρίζοντας τις δυνατότητες ενός κέντρου διακίνησης ηρωίνης μέσα στην Τουρκία και δίπλα σε Ευρώπη και Μ. Ανατολή,  σε συνδυασμό με τις μεγάλες ανάγκες εξασφάλισης μαύρου χρήματος για τον πλήρη έλεγχο του Αφγανιστάν και την χρηματοδότηση ισλαμιστικών κινημάτων, καλοβλέπουν το ενδεχόμενο «συνεργασίας» με το τουρκικό κράτος-μαφία.

Έτσι παρακολουθούμε συνεχώς διάφορες, συχνά αντικρουόμενες, δηλώσεις που δείχνουν καθαρά την τελική κατάληξη των «διαπραγματεύσεων».

Στις 14 Ιουλίου 2021, σύμφωνα με το Reuters, οι Ταλιμπάν εξαπέλυσαν απειλές εναντίον της Τουρκίας  λόγω της συμμετοχής της στην φύλαξη του αεροδρομίου της Αφγανικής πρωτεύουσας : «Το ισλαμικό εμιράτο του Αφγανιστάν καταδικάζει αυτήν την αποτρόπαια απόφαση. Αν οι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν επανεξετάσουν  την απόφασή τους και συνεχίσουν την κατοχή της χώρας μας, το ισλαμικό εμιράτο θα αναλάβει δράση εναντίον τους».

Στις 19 Ιουλίου 2021, ο Ρ. Τ. Ερντογάν πριν αναχωρήσει για την κακόγουστη φιέστα στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε -μεταξύ άλλων- για το θέμα του αεροδρομίου της Καμπούλ και τα εξής: «Θα μιλήσουμε για το θέμα αυτό με τους Ταλιμπάν. Δεν έχουμε διαφορετική πεποίθηση από εκείνη των Ταλιμπάν. Πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε για αυτά τα θέματα μαζί τους».

Στις 21 Ιουλίου 2021 Ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν Zabihullah Mücahid μίλησε στο Αραβικό TRT : «Είναι αδέλφια μας, έχουμε πολλά κοινά σημεία. Θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία».

Στις 22 Ιουλίου 2021 ο ίδιος εκπρόσωπος των Ταλιμπάν μιλώντας στο πρακτορείο RIA Novosti,  δήλωσε περίπου τα αντίθετα : «Εμείς έχουμε ήδη αντιταχθεί στην θέση της Τουρκίας και μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, δεν θα επιτρέψουμε για κανένα λόγο να μείνουν στην χώρα άλλες ξένες δυνάμεις».

Στις 24 Ιουλίου 2021 ο  Ρ.Τ. Ερντογάν δήλωσε πως «Η Τουρκία δεν βλέπει τίποτε κακό στην πίστη των Ταλιμπάν». Φυσικά, αφού εμφορείται από τις ίδιες ακριβώς θεοκρατικές πεποιθήσεις που συνδυάζονται άριστα με το εμπόριο ναρκωτικών και το μαύρο χρήμα. Παράλληλα, έγινε γνωστό πως οι Τούρκοι ζητούν και την συμμετοχή της Αλβανίας στην «φύλαξη» του αεροδρομίου της Καμπούλ. Βέβαια αποτελεί κοινό μυστικό πως ο Έντυ Ράμα έχει χαρακτηριστεί σαν ο Pablo Escobar της Αλβανίας, ενώ η χώρα θεωρείται πλέον ως η «Κολομβία της Ευρώπης». Είναι συνεπώς ο πλέον κατάλληλος «φύλακας» του αεροδρομίου της Καμπούλ για την ασφαλή μεταφορά ηρωίνης και στο «παράρτημα Αλβανίας» της Τουρκίας.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης αυτή την εποχή προσλαμβάνονται στην Τουρκία έμπειροι Σύριοι μισθοφόροι, οι οποίοι θα προσφέρουν υπηρεσίες «φύλαξης του αεροδρομίου Καμπούλ» για λογαριασμό της Τουρκίας, έναντι αμοιβής αρκετών χιλιάδων δολαρίων κάθε μήνα.

Τα «έσοδα» από την επιχείρηση της εξαιρετικής ποιότητας ηρωίνης από το Αφγανιστάν προβλέπονται τερατώδη. Τούρκοι φασίστες και Τούρκοι ισλαμιστές δεν έχουν μεγάλες διαφορές από τους Ταλιμπάν. Αντίθετα, εμπνέονται από την ίδια πίστη και έχουν τεράστια, κοινά συμφέροντα.

Οι Ταλιμπάν καταστρέφουν μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με κατεδάφιση, ενώ οι Τούρκοι με την «κατάκτηση» και μετατροπή τους σε τζαμιά.

Στην Τουρκία υπάρχουν (μέχρι τώρα) 248 σχολεία για την «γνώση του κορανίου» και 219 λύκεια imam hatip που «εκπαιδεύουν» ιερωμένους, την ίδια περίοδο κατά την οποία από 119 δημόσια πανεπιστήμια απολύθηκαν 5.882 εκπαιδευτικοί με διάφορα διατάγματα. Στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν επιβάλλουν τον ισλαμικό νόμο («Σαρία») με συνοπτικές διαδικασίες και θανατηφόρες συνέπειες για τους «διαφωνούντες».

Στην Τουρκία ένα κράτος-μαφία συνεργάζεται αρμονικά με το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο ναρκωτικών, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τον παράνομο τζόγο και άλλα πολλά. Ο Εζγκιούρ Εζέλ (αντιπρόεδρος κοινοβουλευτικής ομάδας αξιωματικής αντιπολίτευσης) δηλώνει πως «Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η κυβερνητική συμμαχία αποτελείται από το AKP, το Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης και τη μαφία». Οι Ταλιμπάν ελέγχουν την παραγωγή της παπαρούνας από την οποία προέρχονται το όπιο και η κορυφαίας ποιότητας ηρωίνη σε ποσοστό που ξεπερνάει το 90% της παγκόσμιας παραγωγής ηρωίνης.

Στην Τουρκία, με βεβαρυμμένο «ποινικό μητρώο» γενοκτονιών, εθνοκάθαρσης και βίαιου εκτουρκισμού, μετά το δήθεν πραξικόπημα και την μετάβαση στο «Προεδρικό Σύστημα» (2018) έχουν ανοίξει 45 χιλιάδες δικαστικοί φάκελοι για «κριτική» στον Ρ.Τ. Ερντογάν. 9.773 άνθρωποι ήδη σύρθηκαν στα δικαστήρια – μεταξύ τους 84 παιδιά ηλικίας 12-15 ετών και 206 παιδιά ηλικίας 15-18 ετών. Στο Αφγανιστάν όποιος διαφωνεί με τους Ταλιμπάν, απλά κινδυνεύει το κεφάλι του.

Τόσο στην Τουρκία όσο και στο Αφγανιστάν το λαθρεμπόριο αρχαιοτήτων ανθεί. Η Τουρκία έχει σαν τρέχουσα, πολύτιμη «πηγή» την λεηλατημένη Λιβύη και οι Ταλιμπάν τον πολιτιστικό πλούτο του Αφγανιστάν. Με δυο λόγια: Ταλιμπάν και τουρκικό κράτος-μαφία αποτελούν αυθεντική εφαρμογή της παροιμίας κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι…

Ταλιμπάν και τουρκικό κράτος-μαφία – The Analyst

«Μάτι: Η τραγική ιστορία της οικογένειας Φύτρου που ξεκληρίστηκε – Η μητέρα που έμεινε μόνη της ζητά δικαιοσύνη.»

Στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι «χάθηκαν» ο πατέρας Γρηγόρης Φύτρος, τα παιδιά του Εβίτα και Ανδρέας.

Τρία χρόνια μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι, όπως ακριβώς οι φλόγες έχουν αφήσει για πάντα το σημάδι τους στην όμορφη φύση που κάποτε κοσμούσε την περιοχή, έτσι και ανεξίτηλες παραμένουν στη μνήμη οι ιστορίες των θυμάτων της πρωτοφανούς αυτής τραγωδίας. Μια από αυτές είναι και η συγκλονιστική ιστορία της οικογένειας Φύτρου, η οποία ξεκληρίστηκε τη «μαύρη» εκείνη Δευτέρα του 2018.

Ανάμεσα στους 102 νεκρούς στο Μάτι, λοιπόν, ήταν 13χρονη Εβίτα, ο 11χρονος Ανδρέας και ο πατέρας τους Γρηγόρης Φύτρου. Η μητέρα της οικογένειας, Βαρβάρα Φύτρου, είναι η μόνη που επιβίωσε και αναζητά ακόμα τους ενόχους για την ανείπωτη αυτή τραγωδία που βιώνει. 

Έχασε τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες

Ο 53χρονος άνδρας της Γρηγόρης και ο γιος της Ανδρέας, 11 ετών, κάηκαν δίπλα στο αυτοκίνητό τους. Πατέρας και γιος βρέθηκαν αγκαλιασμένοι και απανθρακωμένοι στο οικόπεδο με τους 26 νεκρούς…

Η μοναχοκόρη της, Εβίτα, πρωταθλήτρια ποδηλασίας, έπεσε από γκρεμό 15 μέτρων προσπαθώντας απεγνωσμένα να γλιτώσει από τις φλόγες.

Το νεότερο θύμα της φονικής πυρκαγιάς, ένα βρέφος έξι μηνών, που έχασε τη ζωή του στην αγκαλιά της μητέρας του από τις αναθυμιάσεις, ήταν συγγενής της οικογένειας Φύτρου. Συγκεκριμένα, ο Γρηγόρης Φύτρου ήταν ξάδελφος της γιαγιάς του βρέφους που χάθηκε στις φλόγες.

Τι είχε καταθέσει η Βαρβάρα Φύτρου

Η Βαρβάρα Φύτρου ήταν στη στη δουλειά της, όταν έμαθε για την πυρκαγιά. Ήξερε ότι ο άντρας της και τα δυο παιδιά της ήταν στο εξοχικό τους σπίτι στο Μάτι. Εκείνη την ημέρα είχαν προγραμματίσει να γιορτάσουν τα γενέθλια της κόρης της, που ήταν λίγες ημέρες νωρίτερα.

Ήταν 23 Ιουλίου και το ρολόι έδειχνε 18.40 όταν άκουσε τον άντρα της και ενώ βρισκόταν στον δρόμο ανήσυχη για να τους συναντήσει, να της λέει σε απόγνωση: «Πού να έρθεις; Πού να μας βρεις; Καιγόμαστε δεν το καταλαβαίνεις;». Αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία τους. 

Η γυναίκα είχε καταθέσει στις αρχές του 2021 στον ανακριτή τις στιγμές που έζησε στην προσπάθειά της να εντοπίσει την οικογένειά της.

«Συνέχισα να πηγαίνω προς το σπίτι όταν λίγο πριν από την Αγία Μαρίνα, συνάντησα δύο αστυνομικούς και δε με άφησαν να περάσω. Κατέβηκα και τους είπα ότι ψάχνω τα παιδιά μου και τον άντρα μου, ότι καίγεται το σπίτι μου να με αφήσουν να περάσω, αλλιώς θα περάσω από πάνω τους. Παντού υπήρχε σκοτάδι και μαυρίλα, όλα καμένα. Η αποκάλυψη του Ιωάννη. Ήξερα ότι ο Γρηγόρης ήταν μαχητής και θα έκανε τα πάντα για να σώσει τα παιδιά. Πήγα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Φώναζα τα ονόματά τους. Πατούσα σε αποκαΐδια γύρω μου. Ήταν καμένα αυτοκίνητα και σε κάποια ήταν μέσα καμένοι άνθρωποι. Το καουτσούκ από τις σαγιονάρες που φορούσα είχε καεί. Δεν ήξερα που πατούσα. Παντού μύριζε καμένη σάρκα».

Η στιγμή που αντίκρισε τον σύζυγό και τα παιδιά της νεκρά

Ανατριχιαστική είναι η περιγραφή της Βαρβάρας Φύτρου για τη στιγμή που έμαθε ότι η κόρη της ήταν νεκρή αλλά και όταν περίμενε να δει τους σάκους με τις σορούς, προκειμένου να αναγνωρίσει τον άντρα της και τον γιο της.

«Πήγα στο Λιμεναρχείο, κοίταξα τις λίστες με τους διασωθέντες, δεν ήταν πουθενά. Μπήκα στο γραφείο του Διευθυντή του Λιμενικού, έδωσα και τα τρία ονόματα. Μετά από λίγο, με δυσκολία μία αξιωματικός του Λιμενικού μου είπε ότι έχουν ενημέρωση για ένα κοριτσάκι. Ζήτησα να μου δείξουν φωτογραφία και πράγματι αναγνώρισα την Εβίτα μου. Πάγωσα. Ήξερα ότι το νήμα της ζωής του παιδιού μου είχε κοπεί. Συνέχισα να ελπίζω για τον Ανδρέα και τον Γρηγόρη μου. Μετά πήγα στο οικόπεδο που βρέθηκαν νεκροί 26 άνθρωποι. Μου είπαν ότι θα τους πάνε στο Σχιστό και στο Γουδί.» 

«Πήγα στο Σχιστό και περίμενα να έρθουν οι σάκοι με τους νεκρούς. Ήθελα να βεβαιωθώ με τα ίδια μου τα μάτια ότι οι άνθρωποί μου είναι ανάμεσά τους.»

«Για τον λόγο αυτό επέμενα να μπω και να ανοίξω μόνη μου τους σάκους για να δω και να ξέρω τι μου γίνεται. Όταν είδα τον Γρηγόρη ήταν τελείως καμένος. Έδωσα dna και μετά από 2 – 3 ημέρες ταυτοποιήθηκε με την Εβίτα και τον άντρα μου. Δυστυχώς, με το δικό μου dna ταυτοποιήθηκε και το δεύτερο παιδί μου, ο  Αντρέας, ο οποίος ήταν πολύ λιγότερο καμένος από τον Γρηγόρη και ήταν με ανοιχτά τα μάτια».

«Η Εβίτα ήταν ζωντανή»

Η κ. Φύτρου ισχυρίζεται ότι η ολιγωρία των αρχών στοίχισε τη ζωή της μικρής της κόρης.Το κορίτσι δεν κάηκε από τις πύρινες φλόγες. Πήδηξε στη θάλασσα για να σωθεί. Τη βρήκαν πολύ αργότερα και ήταν πλέον αργά. 

«Η Εβίτα στην προσπάθειά της να σωθεί από τη φωτιά που την κυνηγούσε, έτρεξε προς τη θάλασσα και έπεσε στον γκρεμό  από ύψος 20- 30 μέτρα. Η Εβίτα δεν κάηκε. Χτύπησε σε διάφορα σημεία του σώματός της, ωστόσο ήταν ακόμα ζωντανή. Έμεινε ζωντανή αρκετή ώρα. Είμαι βέβαιη, αν είχαν κινητοποιηθεί ως όφειλαν άμεσα οι φορείς και κυρίως η  πυροσβεστική το παιδάκι μου θα το είχαν εντοπίσει. Ωστόσο η Πυροσβεστική και οι άλλοι φορείς ήταν απόντες» τόνισε η κ. Φύτρου.

Αναζήτηση ευθυνών

Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσής της, η κα. Φύτρου δήλωσε πεπεισμένη πως οι πράξεις που έγιναν την μοιραία ημέρα αλλά και όσες δεν έγιναν «είναι κακουργήματα».

«Ζω στο Μάτι πάνω από 17 χρόνια και λέω με βεβαιότητα ότι αν είχαν ενημερωθεί οι πολίτες θα είχαν προλάβει να μετακινηθούν σε ασφαλές σημείο και δε θα είχαν χάσει τη ζωή τους».

Όπως ανέφερε η μάρτυρας, τους υπαίτιους «κάποιοι άλλοι προσπαθούν να τους προστατέψουν. Αυτό για εμένα είναι τραγικό και λυπηρό. Η εισαγγελία έχει πρόβλημα. Πραγματικά τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να το λύσει».

«Είμαι σίγουρη ότι αν η Πυροσβεστική είχε ενημερώσει έγκαιρα το Λιμενικό και το ΓΕΕΘΑ (που κινητοποιήθηκαν τελικά με δική τους πρωτοβουλία) τότε θα είχαν βρει την Εβίτα. Αυτό για μένα δεν είναι αμέλεια είναι εγκληματική αδιαφορία» κατέληξε.

Η Βαρβάρα Φύτρου έχει υποβάλει μήνυση για την φωτιά στο Μάτι κατά των τότε υπουργών Νίκου Τόσκα και Πάνου Σκουρλέτη.

Μάτι: Η τραγική ιστορία της οικογένειας Φύτρου που ξεκληρίστηκε – Η μητέρα που έμεινε μόνη της ζητά δικαιοσύνη | in.gr

https://www.facebook.com/profile.php?id=100012040387619&cft%5B0%5D=AZXTmc9NvK6RvJ9Un7kQLlOTJ4MhEdzOnBxEgFruL_rYjTuXpJurxQtyKoYy39Qu9F8oMMFbiZoQn3Aowk3wZ9WXbKI9IC5kgdbN8OyL62HzjMv1RLHPMWJkZ6Da2seYBDE&tn=-UC%2CP-R

Δείτε και: Μάτι: Τρία χρόνια από τη «2η πιο φονική πυρκαγιά του 21ου αιώνα παγκοσμίως» (naftemporiki.gr)

«Εκατοντάδες Αλβανοί πολεμούσαν στο πλευρό του Ισλαμικού κράτους.»

Δύο διαφορετικά δημοσιεύματα σε Αλβανία και Σκόπια πρέπει να σημάνει συναγερμό κυρίως στην Ελλάδα, για τους θύλακες ισλαμιστών τρομοκρατών που αναπτύσσονται στις αλβανόφωνες περιοχές των Βαλκανίων.

Όταν υπάρχουν τεκμηριωμένα εκατοντάδες αλβανικής καταγωγής τρομοκράτες που ισλαμικού κράτους, οι οποίοι έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τώρα θέλουν να επαναπατριστούν, κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.

Είναι δεδομένο ότι αυτοί οι τρομοκράτες μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα θα απελευθερωθούν από τα κέντρα κράτησης και θα αποτελέσουν όπλο στα χέρια της Τουρκίας, του αλβανικού επεκτατισμού, της Ισλαμικής τρομοκρατίας, έτοιμοι να χτυπήσουν στα Βαλκάνια και κυρίως στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση λοιπόν πρέπει να πράξει τα δέοντα ώστε να εγγυηθεί πως αυτοί οι εγκληματίες είτε θα παραμείνουν έγκλειστοι στην Συρία, είτε θα δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ώστε να μην ξαναδούν το φως του ηλίου.

Το ένα δημοσίευμα είναι από την Αλβανία, το άλλο από τα Σκόπια.

Τίρανα

Έχουν περάσει περίπου 5 μήνες από την επίσημη συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών Μπλέντι Τσούτσι στο Λίβανο και τις δηλώσεις που είχε κάνει για τους Αλβανούς τζιχαντιστές που βρίσκονται έγκλειστοι σε στρατόπεδα στη Συρία.

Είχε δηλώσει κατά την ολοκλήρωση της επίσκεψής του στις 25 Φεβρουαρίου 2021: «εργαζόμαστε για μια άλλη επιχείρηση επαναπατρισμού των Αλβανών από τη Συρία».

Αλλά, σημειώνει το euronews Albania, καθώς έχουν περάσει περίπου 5 μήνες από την επίσκεψη αυτή, δεν πραγματοποιήθηκε καμία επιχείρηση για τους 64 Αλβανούς που παγιδεύτηκαν στα στρατόπεδα στη Συρία, μεταξύ των οποίων 47 παιδιά για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Ο επαναπατρισμός της Φλορέσα Ρασά και των τριών παιδιών της, καθώς και του Έντρι Ντούμανι, αύξησε τις ελπίδες των Αλβανών που παγιδεύτηκαν στη Συρία, οι οποίοι περιμένουν τη δράση της κυβέρνησης εδώ και χρόνια.

17 Αλβανοί που παγιδεύτηκαν στη Συρία βρίσκονται στο στρατόπεδο κόλασης «Αλ Χολ» μεταξύ αυτών και η Έβα Ντούμανι , ενώ οι υπόλοιποι έχουν μεταφερθεί στο στρατόπεδο «Ρότζ».

Το Σαββατοκύριακο η Βόρεια Μακεδονία, ανακοίνωσε τον επαναπατρισμό 23 ατόμων από αυτά τα στρατόπεδα, ενώ στο Κοσσυφοπέδιο έχουν επαναπατριστεί 11 πολίτες, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των επαναπατριζόμενων σε 300 άτομα που αντιστοιχεί στο 80% των Κοσοβάρων τζιχαντιστών.

Σκόπια

Έχουν επαναπατριστεί 23 από τους πολίτες των Σκοπίων από τις ζώνες συγκρούσεων στη Συρία και το Ιράκ. Τέσσερις από αυτούς συμμετείχαν σε μάχες μαζί με την μαχητική ομάδα- το Ισλαμικό Κράτος (IS)- ενώ τα άλλα άτομα είναι πέντε γυναίκες και 14 παιδιά, όπως σημειώνει σχετικό δημοσίευμα.

Οι άνδρες, για τους οποίους υπάρχουν αποδείξεις ότι συμμετείχαν σε μάχες, οδηγήθηκαν αμέσως στη φυλακή, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά τέθηκαν σε καραντίνα 14 ημερών. Εάν δεν αποδειχθεί ότι συμμετείχαν στις μάχες, τα θεσμικά όργανα θα αντιμετωπίσουν την επανένταξή τους στην κοινωνία.

Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της πρεσβείας των ΗΠΑ στα Σκόπια, βάσει των υποχρεώσεων της χώρας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, των προτύπων και των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι πολίτες των Σκοπίων έχουν ήδη επαναπατριστεί σε ζώνες πολέμου στη Συρία και το Ιράκ. Επτά άτομα επέστρεψαν τον Αύγουστο του 2018, ένα άτομο τον περασμένο Φεβρουάριο και τρεις γυναίκες επέστρεψαν τον Μάρτιο του προηγούμενου έτους.

Τον Μάρτιο του 2019, το Ποινικό Δικαστήριο των Σκοπίων καταδίκασε επτά πολίτες των Σκοπίων σε φυλάκιση 45 ετών για συμμετοχή σε παραστρατιωτικούς σχηματισμούς του ISIS.

Όλοι οι κατάδικοι κατά τη διάρκεια της δίκης παραδέχτηκαν ότι είχαν διαπράξει το ποινικό αδίκημα «Συμμετοχή σε παραστρατιωτικούς σχηματισμούς και τρομοκρατικές οργανώσεις».

Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, περίπου 150 πολίτες των Σκοπίων έχουν συμμετάσχει στους πολέμους στη Συρία και το Ιράκ, ως μέλη των παραστρατιωτικών δυνάμεων. Μέχρι στιγμής περίπου 100 από αυτούς έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους.

Μετάφραση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

Εκατοντάδες Αλβανοί πολεμούσαν στο πλευρό του Ισλαμικού κράτους – Ας Μιλήσουμε Επιτέλους (kostasxan.blogspot.com)

«Γαλλία: Στρατιωτικό νόμο κατά των μουσουλμάνων ζητούν στρατηγοί.»

Μια νέα κίνηση, συνονθύλευμα ιδεολογιών, απειλεί να διχάσει τη Γαλλία. Με άρθρο τους 20 απόστρατοι στρατηγοί αλλά και 60 εν ενεργεία αξιωματικοί, ζητούν την επιβολή στρατιωτικού νόμου για να αντιμετωπιστεί η έξαρση της βίας από ισλαμιστές στη χώρα.

Την παραδειγματική τιμωρία τους, ζητεί το υπουργείο Αμύνης της χώρας, ενώ η ακροδεξιά υποψήφια πρόεδρος της Δημοκρατίας Μαρίν Λε Πεν τάχθηκε ανοικτά υπέρ τους.

Σε κοινό τους άρθρο, σε γαλλικό περιοδικό, οι 20 στρατιωτικοί με βαθμό στρατηγού καλούν τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να υπερασπιστεί τον γαλλικό πατριωτισμό έναντι της έξαρσης βίας από Μουσουλμάνους, αλλά και αυτό που αποκάλεσαν «διάβρωση της κοινωνίας από τον Ισλαμισμό».

Αν δεν μπορεί ο κ. Μακρόν, αναφέρει το άρθρο, τότε θα πρέπει να επιβληθεί στρατιωτικός νόμος στη Γαλλία. Επίσης προειδοποιούν πως οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις πρέπει να αναλάβουν δράση πριν η Γαλλία πέσει στα χέρια των μουσουλμάνων. 

«Η Γαλλία βρίσκεται σε κίνδυνο»

Ο «εγκέφαλος» αυτής της πρωτοβουλίας, σύμφωνα με το γαλλικό Τύπο, είναι ο Ζαν Πιερ Φαμπρ-Μπερναντάκ, αξιωματικός εν αποστρατεία. Ο Ζαν Πιερ ήταν μέλος του κινήματος «Κίτρινα Γιλέκα» και συμμετείχε στις βίαιες διαδηλώσεις τους.

Την επιστολή υπογράφει επίσης ο Γάλλος στρατηγός Κριστιάν Πικεμάλ , πρώην διοικητής της «Λεγεώνας των Ξένων».

«Η Γαλλία βρίσκεται σε κίνδυνο. Αντιμετωπίζει αρκετές απειλές. Ακόμη και σε αποστρατεία παραμένουμε στρατιώτες του Έθνους και κανείς υπό τις παρούσες περιστάσεις δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος στην προδιαγραφόμενη μοίρα της αγαπημένης μας πατρίδας», σημειώνεται μεταξύ άλλων.

Χωρίς να χάσει την ευκαιρία, η κα Λε Πεν έσπευσε να δηλώσει στο ίδιο περιοδικό, το Valeurs Actuelles, ότι καλεί τους στρατιωτικούς που τάσσονται υπέρ της επιβολής στρατιωτικού νόμου να σταθούν στο πλευρό της «για να συμμετάσχετε στη μάχη που ανοίγεται. Προσυπογράφω την ανάλυσή σας και συμμερίζομαι τη θλίψη σας». 

«Να τιμωρηθούν παραδειγματικά»

Άμεση ήταν και η αντίδραση της γαλλικής κυβέρνησης, με την γαλλίδα υπουργό Άμυνας Φλοράνς Παρλί, να καταδικάζει την πρόταση, τονίζοντας ότι προβλέπονται ποινές για τους στρατιωτικούς που δρουν εκτός των καθηκόντων τους.

Όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», η υπουργός Παρλί ζήτησε ήδη την παραδειγματική τιμωρία όσων εν ενεργεία στρατιωτικών έχουν προσυπογράψει το κείμενο υπέρ της επιβολής στρατιωτικού νόμου.

«Πρόκειται για απαράδεκτες πράξεις», σημείωσε προσθέτοντας πως οι Γάλλοι στρατιωτικοί παραβίασαν το νόμο που επιβάλλει αυστηρή ουδετερότητα στα πολιτικά ζητήματα της χώρας.

«Θα υπάρξουν ποινές αναμφίβολα. Ήδη κάλεσα τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες», συμπλήρωσε.

Γαλλία: Στρατιωτικό νόμο κατά των μουσουλμάνων ζητούν στρατηγοί – Ας Μιλήσουμε Επιτέλους (kostasxan.blogspot.com)

«Αρμενική γενοκτονία και τουρκικό φαντασιακό.»

Κάθε χώρα διακατέχεται από μία ορισμένη ιδέα για τον εαυτό της. Η σύγχρονη Ελλάδα, για παράδειγμα, διακατέχεται από την ιδέα ότι αποτελεί την άμεση απόγονο δύο Μεγάλων Πολιτισμών: Του κλασσικού πολιτισμού της ελληνικής αρχαιότητας και του μεσαιωνικού πολιτισμού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Είτε θέλουμε, είτε όχι, ορθώς ή λανθασμένως, το νεοελληνικό φαντασιακό είναι κτισμένο γύρω από μνήμες αυτών των πολιτισμών, και λόγω αυτής της αναφοράς αυτό-ορίζεται ως πηγή παιδείας και πολιτισμού.

Η Τουρκία, από την άλλη μεριά, διακατέχεται από μνήμες πολεμικές και κατακτητικές. Αυτό-ορίζεται ως το έθνος-απόγονος των τουρκικών φύλων που διήνυσαν χιλιάδες χιλιόμετρα από την μήτρα της κεντρικής Ασίας μέχρι να εγκατασταθούν στις πεδιάδες της Μικράς Ασίας, μεταφέροντας μαζί τους τους τρόπους της στέπας στα μικρασιατικά οροπέδια και τις όχθες του Αιγαίου.

Πάνω σε αυτή την αγέρωχη-πολεμική ικανότητα επιβολής με την βία κτίστηκε το τουρκικό φαντασιακό και ο εθνικός μύθος της σύγχρονης Τουρκίας.

Και αυτό το συλλογικό φαντασιακό, αυτή την σύγχρονη πολιτική θρησκεία που θεμελιώθηκε από τον Ατατούρκ και συμπληρώνεται σήμερα από τον Ερντογάν, έρχεται να κατηγορήσει η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, αμφισβητώντας τα ίδια τα ηθικά θεμέλια του Τουρκικού έθνους.

Και αυτό είναι κάτι που η Τουρκία δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχθεί.

Αντίθετα, η αναγνώριση της Γενοκτονίας ενδυναμώνει και επιταχύνει μία διαδικασία που είναι εγγεγραμμένη στην ληξιαρχική πράξη γέννησης της σύγχρονης Τουρκίας: Την αυτονόμηση της χώρας τόσο από τη Δύση, όσο και τον Αραβικό κόσμο, και την ανάπτυξη της χώρας ως κεντρομόλα δύναμη συγκρότησης ενός αυτόνομου πολιτισμού δίπλα στον Δυτικό, τον Ισλαμικό και τον Σλαβικό. Αυτού που πριν από εξήντα χρόνια ο McNeill όρισε ως κεντροασιατικό και που σήμερα, με μεγαλύτερη ακρίβεια, ονομάζουμε παντουρκικό.

Ο λόγος είναι απλός: Τόσο η εκκοσμικευμένη Δύση, όσο και το αραβικό Ισλάμ είναι εξαιρετικά διαφορετικά από τον τουρκικό πολιτισμό∙ διαφορετικές μνήμες, διαφορετικές ανθρωπολογίες, διαφορετικές προσλαμβάνουσες.

Δίπλα σε αυτά, οι αυτοκρατορικές μνήμες της Τουρκίας δεν της επιτρέπουν να γίνει «μία από πολλές» χώρες, είτε του Ευρωπαϊκού, είτε του Ισλαμικού κόσμου.

Ως την Μεγάλη Βρετανία της Ανατολής, ασφυκτιά μέσα σε κοινοπολιτείες και συνομοσπονδίες που δεν τις ορίζει – δεν τις ορίζει, όχι μόνο διοικητικά, αλλά και πνευματικά. Χώρες που δεν αποδέχονται ότι η «ανδροπρεπής», κατακτητική, βία λύνει έριδες μια και καλή, και φέρνει την ειρήνη μια για πάντα.

Το είδαμε στην Τουρκία – στην Σμύρνη, στην Ίμβρο και την Τένεδο και την Πόλη. Το είδαμε στην Κύπρο. Το είδαμε στη βόρεια Συρία και το βόρειο Ιράκ. Το είδαμε στο Αζερμπαϊτζάν.

Δεν είδαμε ποτέ κάτι διαφορετικό στο παρελθόν. Θα ήταν παράλογο να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στο μέλλον.

Τα φαντασιακά πάνω στα οποία οικοδομούνται εθνικές συνειδήσεις και εθνικές ταυτότητες είναι εξαιρετικής κρίσιμης σημασίας.

Είναι αυτά που απλοποιούν περίπλοκες καταστάσεις προτείνοντας ιδιαίτερα πρότυπα «λύσεων» καθώς ορίζουν τα ηθικά πλαίσια δράσης μέσα στα οποία κινούνται τα έθνη-κράτη.

Για να συλλάβουμε την σημαντικότητα αυτού του φαντασιακού δεν χρειάζεται παρά να συγκρίνουμε τις γενοκτονίες των Τούρκων εναντίον της αρμενικής, της ποντιακής, αλλά και άλλων μικρότερων μειονοτήτων, που οδήγησαν στον θάνατο τουλάχιστον δύο εκατομμύρια ανθρώπους, με τον τρόπο που αντέδρασαν οι Βρετανοί στην ιρλανδική εξέγερση του 1916: εκτέλεσαν μετά από δίκη τους δεκαέξι πρωτεργάτες.

Ο τουρκομογγολικός, κεντροασιατικός, «πολιτισμός» πάντοτε ήταν εξαιρετικά ασταθής που διακρίθηκε περισσότερο ως καταστροφέας άλλων πολιτισμών, παρά ως σταθερή-δημιουργική πολιτισμική δύναμη.

Αυτό δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Οι τουρκικές προσπάθειες δημιουργίας μιας παντουρκικής συνομοσπονδίας θα προκαλούν περισσότερη κοινωνική ένταση και διεθνή αβεβαιότητα παρά σταθερότητα.

Όμως τα πολιτισμικά πρότυπα του «τουρκισμού» και οι μνήμες και το όραμα του παντουρκισμού θα συνεχίσουν να ασκούν μία ακαταμάχητη έλξη στην κοινωνία της Τουρκίας.

Και γεγονότα όπως αυτό της αναγνώρισης της Αρμενικής γενοκτονίας από την ΗΠΑ, θα υπογραμμίζει τις πολιτισμικές διαφορές και θα αποξενώνει όλο και πιο έντονα την Τουρκία από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ας μην το ξεχνάμε εδώ στην Ελλάδα: Ο τουρκισμός καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της ωμής δύναμης και τίποτε άλλο πέρα από αυτήν.

Μανούσος Μαραγκουδάκης
Καθηγητής της Συγκριτικής Πολιτισμικής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Αιγαίου και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Yale

Liberal

«Με αφορμή την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη».

Οι κίνδυνοι για την Κυπριακή Δημοκρατίακαι τον Ελληνισμό, με αφορμή την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης, υπό την πλήρη αφωνία των συστημικών ΜΜΕ!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Μετά τον τιτάνιο αγώνα Ανεξαρτησίας των Ελληνοκύπριων Αγωνιστών και Ηρώων της μαρτυρικής Κύπρου ενάντια στην Αγγλική κατοχή, επακολούθησαν όπως είναι γνωστό οι Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου το 1959, για την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά και εκεί όμως η Μ. Βρετανία μερίμνησε και πάλι, ώστε η Κύπρος να είναι δεσμευμένη και να εξαρτάται από το Τουρκικό βέτο και τη Συνθήκη Εγγυήσεως. Όμως και οι Η.ΠΑ, την περίοδο αυτή, υποστήριξαν σθεναρά τις Συμφωνίες, γιατί το ενδιαφέρον τους εστιαζόταν στο να μην διαταραχθούν οι σχέσεις τους με την Άγκυρα. Έτσι η πλάστιγγα έγειρε εμφανώς υπέρ των Τουρκοκυπρίων, αφήνοντας με πολύ σοβαρά προβλήματα τους Ελληνοκύπριους, ενώ άφηναν ανοιχτές τις πόρτες στην Τουρκία.

Συμπερασματικά όχι μόνο η επιθυμία για Ένωση με την Ελλάδα δεν είχε εκπληρωθεί, αλλά και ο Συνταγματικός διακανονισμός που υπήρξε, υπονόμευε τα συμφέροντα τους, αφού ήταν γεμάτος άρθρων που έτειναν στη διαιώνιση των διαιρέσεων. Αυτό που δεν μνημονεύεται είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι από μειονότητα αναγορεύτηκαν σε Κοινότητα.

Όταν κατέρρευσαν οι Συμφωνίες αυτές, η Μ. Βρετανία και πάλι πρωτοστάτησε και έβαλε τη σφραγίδα της στη διχοτόμηση του εδάφους, πάντα σε αγαστή συνεργασία με την Τουρκία, με σκοπό την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της με ένα νέο κράτος δύο οντοτήτων. Αυτό θα βασιζόταν στο διαχωρισμό και την πολιτική ισότητα, ώστε η ανεξαρτησία και η κυριαρχία της Κύπρου να αποκλείεται, αφού θα βρισκόταν υπό την Τουρκική ομηρεία.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα γεγονότα της κρίσης του 1963-64 έδωσαν ευκαιρία για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως ούτε αυτή η προσπάθεια επέτυχε, αφού το ΣΑ/ΟΗΕ με το ψήφισμα 186/1964, επιβεβαίωσε τη διεθνή υπόσταση και την αναγνώριση της Κυπριακής Κυβέρνησης και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ακολουθεί η Τουρκική εισβολή το 1974, που αποτελεί τη δεύτερη προσπάθεια εφόδου για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που και αυτή όμως δεν απέδωσε, έστω και αν η Τουρκική εισβολή στοίχισε την κατάληψη του 37,4% του εδάφους της. Έτσι αντί της διάλυσης, επήλθε η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ολότητά της, ακόμη και του κατεχόμενου εδάφους από την ΕΕ, που την κατέστησε χώρα – μέλος της.

Αφού όλα είχαν αποτύχει, Συμφωνίες, Πραξικοπήματα, Εισβολή και Κατοχή εδάφους, νέες ιδέες γεννήθηκαν, προκειμένου να επιτευχθεί η ισοφάριση της εισδοχής στην ΕΕ, με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτήν τη φορά το εγχείρημα έγινε μέσω του «Σχεδίου Ανάν» . Εδώ όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλος και η μεγάλη πλειοψηφία του 76% του Κυπριακού λαού, δεν τους έκαναν το χατίρι στο Δημοψήφισμα που έγινε. Και έτσι για μια ακόμη φορά η έφοδος απέτυχε.

Και τώρα ερχόμαστε σε μια νέα προσπάθεια του διεθνούς παράγοντα, που βλέποντας ότι το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται σε υποχώρηση θέσεων και ενδίδει στις πιέσεις, ειδικά στα δύο μεγάλα Κόμματα ΔΙΣΥ και ΑΚΕΛ, επιχειρεί να κινηθεί με δόλιο τρόπο αυτήν τη φορά. Ο Γ.Γ του ΟΗΕ, δείχνοντας για μια ακόμη φορά τις «καλές του προθέσεις και προσπάθειες», μετά την πρώτη Διάσκεψη που επιχείρησε στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, επιχειρεί και πάλι.

Να τονιστεί για να ανακαλέσουμε στη μνήμη τη διάσκεψη εκείνη, ότι το ναυάγιό της προέκυψε επειδή ο Τούρκος ΥΠΕΞ παραδέχθηκε ότι: «η Τουρκία δεν πρόκειται να συναινέσει στην κατάργηση των παρεμβατικών δικαιωμάτων και των εγγυήσεων της χώρας του επί της Κυπριακής Δημοκρατίας!» Τόνισε μάλιστα με έμφαση ότι, « τα δικαιώματα αυτά θα διατηρηθούν τουλάχιστον για 15 χρόνια, που και τότε όμως δεν θα καταργηθούν, αλλά ίσως να μπορέσει να γίνει κάποια αναθεώρηση τους». Επίσης στην ίδια διάσκεψη, δεν υπήρξε καμία συμφωνία ως προς την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, τις εδαφικές αναπροσαρμογές, αλλά και την απαίτηση της Τουρκίας όπως, οι Τούρκοι πολίτες να έχουν στην Κύπρο ισότιμη μεταχείριση με τους Έλληνες, που είναι πολίτες κράτους μέλους της ΕΕ. Ο ΓΓ του ΟΗΕ βλέποντας αυτήν την αποτυχία της Διάσκεψης, έβαλε τότε τα θεμέλια για μια νέα, λέγοντας ότι «μπορούν να αναπτυχτούν άλλες πρωτοβουλίες στο εγγύς μέλλον και ότι ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών θα είναι στη διάθεση των μερών που επιθυμούν να καταλήξουν σε συμφωνία αν το επιθυμούν».

Εδώ στο σημείο αυτό βρισκόμαστε αυτές τις ημέρες, που εξελίσσεται η άτυπη 5μερής Διάσκεψη , με πρωτοβουλία του ΓΓ του Ο.Η.Ε και με στόχο να «διερευνηθούν οι προοπτικές για την επανέναρξη διακοινοτικών συνομιλιών, για την επίτευξη λύσης». Είναι όμως απορίας άξιο, πως Λευκωσία και Αθήνα έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή σε αυτήν τη Διάσκεψη, στην οποία μάλιστα αποκλείστηκαν με απαίτηση της Τουρκίας, να παραστούν τόσο η Κυπριακή Δημοκρατία ως οντότητα , όσο και η ΕΕ! Και δεν είναι μόνο αυτό, το πλέον τερατώδες είναι, ότι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι η Τουρκία και η Τουρκοκυπριακή πλευρά, θέτουν στο τραπέζι τις νέες ιδέες που είναι η εξής μία. Ο διαχωρισμός της Κύπρου σε δύο Κράτη, για να πάρουν τελικά Συνομοσπονδία! Η Ελληνοκυπριακή πλευρά τονίζει μεν ότι απορρίπτει κάθε συζήτηση για το θέμα, αλλά αυτό δεν παύει να έχει μπει στο τραπέζι και να κυριαρχεί στο εξής, σε κάθε άλλη απόπειρα συνομιλιών.

Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα και ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ποιος ήταν ο λόγος να επιδιωχθεί από την Ελληνοκυπριακή πλευρά αυτή η άτυπη Διάσκεψη με τα τόσα προβλήματα και να επιμένουν ως λύση στην καταστροφική Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία(ΔΔΟ) με πολιτική ισότητα; Με όλα αυτά, οι εξελίξεις που προμηνύονται στο Κυπριακό προσλαμβάνουν πολύ επικίνδυνες διαστάσεις και οι ευθύνες που επωμίζεται συνολικά το πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Κύπρο με τους χειρισμούς που δρομολογούνται, είναι τεράστιες. Και αυτό λέγεται και γράφεται από πολλές πλευρές, γιατί οι χειρισμοί κινούνται εκτός των όσων προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και η λύση που εξυφαίνεται παραμένει εγκλωβισμένη απόλυτα σε μια αποικιοκρατική προσέγγιση της Κύπρου σε ένα απαρτχάιντ.

Για να πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους και όπως το αντιλαμβάνεται κάθε Πατριώτης Ελληνοκύπριος ή Ελλαδίτης: Το Κυπριακό υφίσταται αποκλειστικά ως ζήτημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μέρους της εδαφικής επικράτειας ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του Ο.Η Ε από την Τουρκία, εποικισμού και εθνοκάθαρσης. Επομένως, το μόνο ζήτημα για τη Διεθνή Κοινότητα και τον ΟΗΕ, είναι η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και η άμεση άνευ όρων αποχώρηση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, ως αδιαπραγμάτευτη υπόθεση για την πραγματοποίηση της όποιας διεθνούς συμφωνίας. Σκοπός της Συμφωνίας όμως, θα είναι η πλήρης αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της Κύπρου, καθώς και του ενιαίου και αδιαίρετου της Κυπριακής Δημοκρατίας για όλους τους πολίτες της, ανεξάρτητα εθνοτικής, θρησκευτικής ή άλλης διαφοράς. Τέλος , αλλά όχι και τελευταίο, 47 χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή και κατοχή, δεν μπορεί η Κύπρος να συνεχίσει να αντιμετωπίζεται με όρους δικαίου της αποικιοκρατίας.

«Η ΑΟΖ της Ελλάδας: Ανατρέπεται η ελληνική πολιτική για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων;»

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ 

Ξαφνικά, μετά την μεγάλη του επιτυχία στην Άγκυρα, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας έκανε μια δήλωση στη Σαουδική Αραβία, που προκάλεσε αίσθηση, καθώς ανατρέπει την μέχρι σήμερα ελληνική πολιτική για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Συγκεκριμένα δήλωσε στο Arab News:

«Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη γη. Δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού. Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού.»

Ολόκληρη η δήλωση του υπουργού έχει ως εξής:

• «Η Ελλάδα πιστεύει στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο, για να βρει πετρέλαιο, για έναν πολύ, πολύ απλό λόγο. Χρειαζόμαστε 10 ή 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε, και από οικονομική άποψη θα ήταν πολύ πιο ακριβό από ότι, για παράδειγμα, στην Σαουδική Αραβία.
• Έτσι, οικονομικά δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου. Και με όλο τον σεβασμό, το Αιγαίο αποτελεί έναν παράδεισο στη γη. Δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού.
• Η Ελλάδα επιθυμεί να έχει ενεργειακό εφοδιασμό και να έχει πολύ καλές σχέσεις με το Σαουδαραβικό Βασίλειο, όμως η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου!»

Ο Νίκος Δένδιας ανατρέπει έτσι την εκπεφρασμένη από ετών πολιτική της πατρίδας μας να εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακες στις ελληνικές θάλασσες.

• Δηλαδή κύριε υπουργέ οριοθετήσατε ΑΟΖ με την Αίγυπτο για να προστατέψετε τα ψάρια μας;

Όπως έγραψε ο Κωσταντίνος Σταμπολής:

Όμως η συστηματικά προβαλλόμενη αυτή θέση της κυβέρνησης βλάπτει σοβαρά τα εθνικά θέματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο που είναι άμεσα συνδεδεμένα με την οριοθέτηση ερευνητικών περιοχών (ήδη από το 2014), την χάραξη της ΑΟΖ και την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τα 12 νμ. Η εξάσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων διέρχεται υποχρεωτικά μέσα από τις έρευνες υδρογονανθράκων, την προστασία της αλιείας (όπου και εδώ φαίνεται ότι έχει παραιτηθεί η Ελλάδα – βλέπε σχετικό πρόσφατο Σχόλιο του πόρταλ) και την εγκατάσταση ενεργειακών μηχανισμών (πχ θαλάσσια αιολικά πάρκα, αξιοποίηση κυματικής ενέργειας). 

• Με το να δηλώνει απερίφραστα η κυβέρνηση ότι δεν την ενδιαφέρουν οι έρευνες στέλνει ένα λάθος μήνυμα στην άλλη πλευρά στην οποία δίδει στην πράξη Card Blanche να συμπεριφέρεται όπως θέλει, να κινείται εκτός διεθνούς πλαισίου και να προβάλλει τις πλέον απίθανες διεκδικήσεις (πχ βλέπε Τούρκο-Λιβυκό μνημόνιο και κήρυξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης διεμβολίζοντας την Ελληνική ΑΟΖ). 

Ο κύριος Δένδιας έδωσε και ένα άλλο δώρο στον κύριο Τσαβούσογλου. Σταματούν και οι διερευνητικές μια και το κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν η συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες τους οποίους δωρίζουμε τώρα στους Τούρκους.  Πως άραγε θα ερμηνευθεί η δήλωση Δένδια στην απέναντι όχθη του Αιγαίου; Στέλνει ένα μήνυμα και για τις συνεχιζόμενες έρευνες υδρογονανθράκων και από την Κυπριακή Δημοκρατία;

• Επιτέλους καταλάβαμε γιατί η Ελλάδα δεν ήθελε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο. Φαίνεται ότι έφτασε η ώρα να ζητήσουμε από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας να σταματήσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην δική της ΑΟΖ που θα βοηθήσει σε μια γρήγορη επίλυση της κυπριακής τραγωδίας.

Φοβούμαι ότι η κυβέρνηση με συμμάχους την Ευρώπη και την Τουρκία, αποφάσισαν να σκοτώσουν την ΑΟΖ με στόχο η Ελλάδα να παραδοθεί αποκλειστικά στις Εισαγωγές Φυσικού Αερίου. Τέλος, μη ξεχνάμε ότι ο κύριος Δένδιας με αυτή του την δήλωση κατεδάφισε και τον EastMed!

ΥΓ. Χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις από την παρακάτω  διευκρίνηση του ΥΠΕΞ. Τις αναμένουμε και επιφυλασσόμεθα να επανέλθουμε.

Διευκρίνηση ΥΠΕΞ:

1)    Είναι προφανές ότι τα λεχθέντα δεν αφορούν το υπάρχον ενεργειακό πρόγραμμα της χώρας.
2)    Οι απόψεις του Υπουργού Εξωτερικών για την πράσινη ενέργεια και την αειφόρο ανάπτυξη είναι γνωστές και διατυπωμένες κατ’ επανάληψη.
3)    Η παγκόσμια τάση  τείνει προς την κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος, της πράσινης ενέργειας και των ανανεώσιμων πηγών και υπηρετείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως αποδεικνύεται από το μεγάλο βήμα της απολιγνιτοποίησης.

Η συνέντευξη του Νίκου Δένδια στο Arab News:

Η ΑΟΖ της Ελλάδας: Ανατρέπεται η ελληνική πολιτική για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων; | Hellasjournal.com

«Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ»

 

Γράφει η Αθανασία Φωτιάδη 

                    ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ 1η ΑΠΡΙΛΗ 1955

                                 Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ 

Η σκέψη μας και το όραμά μας είναι στραμμένα στους ηρωικούς αγωνιστές της    Ε.Ο.Κ.Α. και στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα του 1955 -1959 που έμεινε            ανεκπλήρωτος και μας καλεί πάντα να τον εκπληρώσουμε, ο ύμνος του αποχαιρετισμού του Ρίτσου προς τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Σταυραετό του Μαχαιρά:   

 «Αν λυπάμαι για κάτι είναι που δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτα για σας (όχι φήμη, ή σαν ιδέα, ή σα θρύλος, μα με τούτα τα ίδια μου τα χέρια), έτσι να πούμε, να, να ρίξω κι εγώ μια ντουφεκιά στον αέρα στην γιορτή της απελευθέρωσης».    

Με τον συγκλονιστικό αποχαιρετισμό του Ρίτσου στον Σταυραετό του Μαχαιρά  ασπαζόμαστε τους ήρωες και αυτό είναι το σημείο της επανεκκίνησης για την απελευθέρωση του νησιού. Η Κύπρος δεν πωλείται. Μας το απαγορεύουν οι θυσίες  των ηρώων αγωνιστών μας που πολέμησαν τον τύραννο για να είμαστε λεύτεροι.

 Αιδώς στις πολιτικές ηγεσίες που ξεστομίζουν ότι το Κρανς Μοντανα είναι το σημείο επανεκκίνησης των συνομιλιών για τα κράτη του βορρά και του νότου, όπως  ξεδιάντροπα μας ευχήθηκε ο Γ.Γ των Η.Ε. Αντόνιο Γκουτέρες – καλή τύχη στο βορρά και στο νότο.             

Προδοσία αν οι πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος πωλήσουν την Κύπρο, καταλύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία στην πενταμερή που διοργανώνουν ως νέα ιερά συμμαχία Βρετανοί και Τούρκοι με όλους τους παρατρεχάμενους και επισπεύδοντες. 

 Πιστεύω ακράδαντα ότι ο απανταχού Ελληνισμός θα μεθύσει με το αθάνατο κρασί του   εικοσιένα και του πενήντα, θα ορθώσει τείχος και θα υπερασπισθεί το όραμα των ηρώων μας που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την λευτεριά.   

Επιβάλλεται να ακυρωθούν τα έκνομα σχέδια των Βρετανών, που ορέγονται την αναβίωση της σύμβασης της Κύπρου του 1878, με την οποία έθεσαν τα θεμέλια της ισόβιας διακυβέρνησής τους στο νησί και αυτό το γεγονός βιώνει ο Ελληνικός λαός μέχρι σήμερα.

Επισημαίνω, αναφέροντας τον Ελληνικό λαό, ότι κανένας δεν μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα, επειδή είμαστε δύο κράτη Κυπριακή Δημοκρατία και Ελληνική Δημοκρατία, να αποκαλούμαστε Έλληνες και όποιος επιδιώκει να μας αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα εγώ τον θεωρώ ρατσιστή εφάμιλλο εκείνου που υποστηρίζει το απαρχάιντ. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι το Η.Β. είναι απόλυτα ταυτισμένο με την Τουρκία, όπως  και με το ακραίο Ισλάμ. Αυτό εξηγεί την στάση του, απέναντι  στον εναγκαλισμό Πούτιν -Ερντογάν και ουδείς υπαινιγμός γίνεται εκ μέρους του, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α.

Είναι γνωστό ότι μηχανευόμενοι την σύγκληση της διάσκεψης του Λονδίνου για να μην χάσουν την Κύπρο εξαιτίας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 τοποθέτησαν τους Τούρκους ρυθμιστές του Κυπριακού Ζητήματος προς ίδιον όφελος. 

Σήμερα εφαρμόζοντας πιστά αυτό το σχέδιο από πενταμερή σε πενταμερή, θα μας οδηγήσουν σε διπλή κατοχή Βρετανών και Τούρκων αν οι  πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος και της Κύπρου υπογράψουν την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχοντας στην πλάτη τους τη διαφθορά όχι μόνο την οικονομική, όπως αναδεικνύεται από τα γεγονότα.     

Ένα τέτοιο γεγονός που διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ισχυροποίηση της κυριαρχίας του κράτους είναι η θωράκιση της αμυντικής ικανότητας. Αν και απόγονοι του Θουκυδίδη σε Ελλάδα και Κύπρο, ορίζουμε πολιτικές ηγεσίες με διαχρονική έλλειψη εθνικής στρατηγικής  που οδηγεί στην απαξία της άμυνας, κατ’ επέκταση αποδυναμώνει την εθνική κυριαρχία, που αποτελεί κορυφαία θεμελιώδη αρχή του Καταστατικού Χάρτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τις νόμιμες συνέπειες σε περίπτωση της παραβίασής της. 

Το γεγονός της διαφθοράς πρέπει να απασχολήσει τον δικαστικό και τον ευρύτερο νομικό τομέα και τα οικονομικά εγκλήματα που διέπραξαν πέραν της ανικανότητας να χαράζουν εθνική στρατηγική, τους κάνει απροκάλυπτα ευάλωτους.

Και μόνο εξ αυτού του λόγου πρέπει στην κυριολεξία να τους αλυσοδέσουμε και όχι να τους στέλνουμε στις πενταμερείς να ξεπωλήσουν την Κύπρο.Υπάρχουν έγκριτοι και ηθικοί δικαστές και νομικοί που πρέπει να τους σταματήσουν είτε εμμέσως είτε αμέσως με την συμπαράσταση των απανταχού Ελλήνων.

Να αποδείξουμε, οι απανταχού Έλληνες, αυτό που είπε, ο ηρωικός Μιλτιάδης της Ε.Ο.Κ.Α., ο Κυριάκος Μάτσης, στον άγγλο κυβερνήτη Χάρντιγκ, όταν του πρότεινε να τον δωροδοκίσει με ένα υπέρογκο ποσό για να αποκαλύψει τα κρυσφήγετα των συμπολεμιστών του »ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής».

«Με αφορμή (μια ακόμη) Πενταμερή για την “επίλυση” του Κυπριακού»

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος

Οποιαδήποτε «Συμφωνία» στη Βάση της «Διζωνικής-Δικοινοτικής», οποιαδήποτε απομάκρυνση από την ουσία του προβλήματος, ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής, εθνοκάθαρσης και εποικισμού οφείλει να είναι εξ αρχής απορριπτέα.

Όλα τα άλλα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, απορρέουν από την λογική ότι “η Κύπρος κείται μακριά”.

Στην -έως τα τώρα γνωστή μας ως- Κυπριακή Δημοκρατία, προσπαθούν εδώ και χρόνια να οικοδομήσουν ένα πρωτότυπο παγκόσμιο φαινόμενο. Μεγάλο μέρος της λεγόμενης διεθνούς έννομης τάξης παρανομεί ανοιχτά προκειμένου να επιβραβευθεί ο εισβολέας και να γίνει μόνιμη και νόμιμη η Τουρκική εισβολή-κατοχή του 1974. Ένα εξαρτώμενο από την Άγκυρα “Διζωνικό-Δικοινοτικό” Προτεκτοράτο, που και οι μεγαλύτεροι μαέστροι στην χάραξη συνόρων Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές,αρχικά δεν το φαντάζονταν! (Με την συναίνεση των “ΝΑΙναίκων”, σε Αθήνα και Λευκωσία, για να μην ξεχνιόμαστε).
ΟΧΙ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ-ΟΧΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ” λέγαμε στις διαδηλώσεις στα νιάτα μας, τα πρώτα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εν όψει της “άτυπης” Πενταμερούς στις 27.04.21 επαναλαμβάνω:-η Διζωνική-Δικοινοτική “Ομοσπονδία” είναι μια “λύση” κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Βρετανών και των Τούρκων. Ο έλεγχος του νησιού θα περάσει με “θεσμικό” κάλυμμα στα χέρια των Τούρκων εισβολέων.

Κύπρος ενιαία-ανεξάρτητη- θα έπρεπε να λέγαμε, όχι άλλα αντί άλλων… Η νέα Πενταμερής, που θα ξεκινήσει, είναι άλλη μια παγίδα των Εγγλέζων και Τούρκων, με τη διακριτική υποστήριξη των υπαλλήλων του ΟΗΕ, για την κατάργηση και εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκείμενο στο διεθνές δίκαιο κράτος, ως κρατική υπόσταση έτσι όπως την γνωρίζουμε ως σήμερα.
Βρήκα στο διαδίκτυο μια ενδιαφέρουσα “απορία” του καθηγητή Στέφανου Κωνσταντινίδη, σε παλαιότερο άρθρο του,στις 11/12/2017, την οποία παραθέτω: «Αν το πολιτειακό αυτό κατασκεύασμα (η διζωνική) παρουσιάζει κάτι το θετικό, γιατί δεν το εφαρμόζει η Τουρκία για τους Κούρδους; Γιατί δεν το εφαρμόζει η Ισπανία για τους Βάσκους και τους Καταλανούς; Γιατί δεν το εφαρμόζει η Γαλλία για τα έξι εκατομμύρια μουσουλμάνους; Γιατί δεν το εφαρμόζει ο Καναδάς για τους Γαλλόφωνους; Γιατί δεν το εφαρμόζει η ίδια η Βρετανία με τις πολλαπλές δικές της μειονότητες; Πουθενά, φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συζητείται. Πλην της Κύπρου, η οποία οδηγείται σε μία νέα τουρκοκρατία!”

– Προς την Ελληνική και την Ελληνοκυπριακή πλευρά: “Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει.” λέει μια ελληνική παροιμία. Κάποτε παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις. Θεωρούν οι ηγεσίες στην Κύπρο ότι η Λύση θα βρεθεί με τις λεγόμενες «Διαπραγματεύσεις»,που εκκινούν κάθε φορά από χειρότερο για εμάς σημείο; Ή, πρέπει το θέμα να τεθεί εκ νέου στις πραγματικές του βάσεις, ότι δηλαδή το Κυπριακό είναι Ζήτημα Εισβολής–Κατοχής-Εθνοκάθαρσης και Εποικισμού; Ότι το Κυπριακό: είναι κατεξοχήν θέμα αυτοδιάθεσης;